İÇİMDEKİ MASKE

2. Bölüm: DİDEM

Otobüste hala yolculuğuma devam ederken en arkada oturan çocuğun bakışları gerçekten beni rahatsız etmeye başlamıştı. Otobüs, ineceğim yere doğru yaklaşırken Alara'nın arabasının az yakında olduğnu gördüm. Otobüs durduğunda arkada oturan o tuhaf bakışlı çocukta benimle indi. Alara'nın arabasına ilerlerken bile hala tam arkamdaydı. Adımlarımı hızlandırırken arabaya gelmiş ve çoktan inmişti. Alara:
"Ee nasılsın ?" dedi
"İyiyim sen ?" Diye karşılık verdim
Arkamı dönüp arabanın camından baktığımda o tuhaf bakışlı çocuk hala orada bana bakıyordu. Kendi kendime 'aman ne olacak sanki bildiğimiz otobüs sapıkları' diye geçirdim içimden.diye mırıldandım. Önüme döndüğünde Alara'nın bana baktığnı gördüm.
"Sen gerçekten iyi misin ?" diye sorduğunda "evet" diye mırıldandım. Yol boyunca sohbetimiz devam ederken sonunda eve gelmiştik. Alara kapıyı kapattığında bana hazırladığı odayı gösterdi. Aklımdan bir an Alara'nın beni çok düşündüğünü geçirdim. En sevdiğim renkte olan beyaz, tüm odayı kaplamıştı. Bana:
"Dinlen sonra biraz yemek yeriz" dedikten sonra odadan çıktı.

Yatağa atlarken aklıma o tuhaf bakışlı çocuk geldi. İçim daraldı. Nefes almak için camı açtığımda karşımda o tuhaf bakışlı çocuğu görmemle camı kapatmam bir oldu. Koşarak salona girdiğimde Alara klasik tavrıyla bana:
"Noldu ?" dedi
"Dışarda tuhaf bakışlı çocuk var" dedim
"İçerde bekle !" diye talimat verdi. Tamam diye mırıldandığımda eline bir bıçal almış kapıya doğru ilerledi. Dışarıya gitti, baktı ama kimseyi bulamayınca geri döndü. Akşam, televizyon izlerken zil çaldı. Ben kapıya doğru ilerlerken aniden "ben bakarım" dedi ve kapıya doğrı ilerledi. Ama kimse yoktu...

1 HAFTA SONRA

Bugün okul vardı. İlk kez Alara'yla okula gidecektim. Hatta çoktan üstünü giyinmiş beni bekliyordu. Hemen üstüme kıyafet geçirdim. Sonra arabaya bindik.
Okula vardığımda Alara'yla aynı sınıftaydık. O yüzden kimseyle muhataba girmeme gerek kalmadı. Sınıfa girdiğimizde hiç birşey söylemeden Alara'nın yanına oturdum. Sınıfta o tuhaf bakışlı çocukla karşılaştım.
"Bu çocuk kim?" diye sorduğumda
"Boşver sen onu " dediğinde yine bakışlarımı çevirmiştim. Zil çalmıştı. Alara'yla kantine indiğimizde bir süre oturduk. Lavaboya gitmek için kalktığımda lavaboya girdiğim an birinin kolumdan tutuğunu fark ettim. Ona doğru döndüğümde o tuhaf bakışlı çocukla karşı karşıyaydım. Ona :
"Bırak lan kolumu" dedim.
"Bıraksana beni !" dedim.
Bağırarak tam birşey diyecekken Alara geldiği gibi beni onun ellerinden kurtardı ve adını bilmediğim çocuğa "sakın" diyerek oradan ayrıldık. Eve gittiğimizde Alara'ya
"Kim o çocuk?" diye yine sordum. Alara hiçbirşey söylemeden bana baktı ve sonra :
"Sen ondan uzak dur, yeter" dedi.
Beni birkaç dakika daha uyardıktan sonra telefonum çaldı. Telefonum için odama gittiğimde arayan numara gizliydi. Açtığımda :
"Korkmana gerek yok" diyen bir erkek sesi vardı. Ona:
"Kimsin ?" diye sorduğumda telefon çoktan suratıma kapanmıştı. Salona gittiğimde Alara :
"Kim ?" diye sorduğunda ona:
"Annem" diye karşılık verdim
Alara "ben yatıcam" dedikten sonra koltuğa uzandım. Onca şeyden sonra uyuyamasamda haberim yokken çoktan uyuya kalmıştım. Su içmek için mutfağa doğru giderken Alara hala uyuyordu. Dolapta bulduklarımla güzel bir kahvaltı hazırladıktan sonra Alara'yı kaldırıp güzel bir kahvaltı yaptık.