Bu sanırım en uzun bölümüm olacak arkadaşlar ama burada, kabus gibi geçen 4 ayımı anlatacam.
Ben Rutkayla barışmamızı beklerken N.A arıyo beni ve 'Berru sana bişey söylicem' diyo. Sonra Rutkay 2 hafta önce ona yazmış diyor. 2hafta önce biz çıkıyoduk . Ben vardım yani hayatında. Zaten sonra ne anlattıklarını duymadım.
'iyimisin' dediler iyiyim diyecektim ama sesim çıkmadı. Sonra ağladığımı fark ettim. Ne ara ağlamıştım ki ben? Konuşamadım kapattım telefonu. Bir köşede bacaklarımı karnıma iyice çekerek sessizce ağlamaya başladım. O şekilde ne kadar ağladım bilmiyorum. Sonra duş aldım. Rutkaya yazı yazdım. Ama sinirle çok ağır şeyler yazdım. Her ne kadar hak etmiş olsada sonradan pişman oldum yazdıklarıma.
Evet arkadaşlar 5aylık ilişkim yalanmış ve ben aldatılmıştım.
İlk bir hafta hiç uyuyamadım zaten.
Annem durumumu fark etmiş olacak ki 'noldu sana' dedi. Cevap veremeden ağlamaya başladım. Yarım saat boyunca karşınsında ağladım. Hiç sesini çıkarmadan sessizce izledi beni. Ve bir daha sormadı.
Teyzemler gelmişti bize. 1ay içinde 7kilo vermiştim, göz altlarım morarmıştı. Her gece kabusla uyandığım için uyumaya korkar olmuştum çünki.
Teyzemin eve girer girmez ilk tepkisi 'nolmuş bu kıza böyle'demek oldu. Yüzüme yerleştirdiğim mecburi sahte gülümsememle espri yapmaya çalıştım.
Zor arkadaşlar. Kendinizden çok güvendiğiniz insanın sizi yarı yolda bırakması çok zor.
Zaman geçtikçe nefretim azaldı ve onu yavaş yavaş silmeye başladım. Bu süre zarfında da kitap yazmaya başladım.
Nasıl oldu bilmiyorum ama kitap yazdığımdan Rutkayın bir şekilde haberi olmuş. Watsap durumlarında sürekli laf vuruyodu ve bende dayanamayıp mesaj attım.
Bana sanki ben onu aldatmışçasına ağır şeyler yazdı. Bende ona aynı şekilde.
Uzak dur bende diye direndim. Uğraşma dedim. kestik konuşmayı.
Bunların üstüne bir çok ailevi sorunlar yaşadım. Bu yüzden Rutkay aklıma bile gelmiyordu diyebilirim.
Aile sorunlarım devam ederken bi anda Rutkaydan 'nasılsın' mesajı aldım. Cevap vermedim, engelledim.
Aradan 2hafta geçti engeli kaldırıp uzun bi yazı yazdım ve onu artık suçlamadığımı onu anladığımı ve onu artık bitirdiğimi anlattım.
Doğum günüm. Bu bokluk içinde geçirdiğim dört ayın sanırım tek muhteşem günüydü.
T.G, Ş.Ç, N.A, İ.R.Ç, Ö.B, KK benim için süpriz hazırlamıştılar.
Ailem sayesinde doğum günümede ağlayarak girdim bunuda belirtmeden edemiycem.
Ö.B bize geldi ve hazırlanıp çıktık. Sonra bir kafeye gittik herkes orda. Duvarlar benim resimlerimle süslenmişti. Her yer balondu. Ya muhteşemdi yani. Hep birlikte doğum günümü kutlayıp su savaşı yapmaya gittik. Daha sonra yine hep birlikte yemek yedik. En son bir mağazada 'bugün benim doğum günüm' diye bağırıyordum.
Yaz tatilinin sonlarına doğru Rutkaydan yine bir nasılsın mesajı aldım ve düzgünce konuştum tabi alttan alttan laf vurmayı ihmal etmedim. Zaten o son konuşmamız oldu yaz tatili boyunca.
Gerçekten sevdiğiniz bir insan tarafından bu denli kırılıp paramparça edilişinizi kaldırmak zor. Güvendiğiniz insanın size bunu yaşatması ve bunu kaldırmak zorunda kalmanız zor. Verdiği sözleri tutmaması zor. Sizi paramparça ettiği halde kimsenin ona laf söylemesine izin vermiyo olmanız zor. 5ayı unutmak zor. Onu silmek zor. Kabuslar içinde uyanarak ona bişey olacak korkusuyla yaşamak zor. Kısacası 4 ay boyunca çok zor zamanlar geçirdim. Bu dönemde beni asla yalnız bırakmayan ve bu süreci atlatmamı sağlayan Ö.B ve N.A yı çokca seviyorum...
