Okulun ilk günü tatilde olduğumuzdan dolayı gidememiştim.
İkinci günü gittiğimde, ilk tenefüs Rutkayla karşılaştık ve ben, ne nefret ne sevgi tek bir şey hissetmedim.
İkinci tenefüs R.A yanıma geldi ve Rutkayın benim hakkımda söylediklerini söyledi. Çok sinirlenmiştim. Ve o sinirle koridorun ortasında R.A ya bağıraya başladım. Sonra ne oldu biliyomusunuz?
Rutkay yanıma geldi ve konuşlaım dedi yüzsüz bi şekilde, beni affet bilmem ne. hayır dedikçe üsteledi ve, benden başkasıyla yapamazsın dedi. O sinirle gidip başka biriyle bile çıkardım ama yapmadım.
Rutkay iki hafta boyunca peşimden ayrılmadı yalvardı yakardı ve ben en sonunda dayanamayıp affettim. Affetmemin üzerine çevremdekilerden çokca tepki aldım ama affetmiştim bir kere.
Arkadaşlar barıştıktan sonraki ilk 1 ay çok mutluydum. Yani çok güzeldi gerçekten.
Sonra Rutkay bir kafede çıkmaya başladı. Ben kıskanıyorum ama öyle böyle değil. E geleceği söz konusu bir şey diyemiyorum. Ne olsa yuttum söylemedim. Ona hep çok sevindim başarılar dedim. Destek olmaya çalıştım.
Sonra bu birde kız yurdunun karşısında bir kafede çıkmaya başladı. Bakın bu çok zordu ama yine sesimi çıkaramadım. Nasıl ona çıkma diyebilirdim ki? Ben kıskandıkça yuttum sustum sesimi çıkarmadım ama o beni hiç anlamadı.
