N.A nın Rutkayla konuşması üzerine, beni tamamen yanlış anladığını öğrendim. Sabaha kadar uyuyamadım.
Pazar günü, tüm cesaretimi toplayarak en yakın arkadaşı B.A yı arayarak Rutkayla konuşmam gerektiğini ve benimle gelebilip gelemeyeceğini sordum.
Konuşmamızın üstüne Rutkayın sahne aldığı kafenin önünde buluşmaya karar verdik.
İçeri girdik, Rutkay sahnedeydi. Genelde gözleri kapalı söylediğinden ilk bizi görmedi.
Sahnenin tam karşı masasına B.Ayla oturduk ve Rutkayın ara vermesini bekledik.
Rutkay ara verdi ve tüm masaları teker teker gezdi ama yanıma gelmedi arkadaşlar. Hatta bi an beni kovarmı be bu diye bile düşündüm.
Ama B.A ve N.T nin ısrarıyla gelip yanıma oturdu. Bende başladım anlatmaya..
Ondan asla değişmesini istemediğimi çünkü benim zaten onu böyle sevdiğimi, İstanbula gidiyorum mesajıyla tüm hayallerimi yıkması gibi her şeyi detaylı bir şekilde açıkladım.
Bence gidişime sevinmişti.(Şu an her ne kadar inkar etsede) Ya da onsuz yapamayıp ona döndüğüm için sevinmişti bilmiyorum ama mutlu olduğunu hissettim.
Daha sonra B.A nın yanımıza oturmasıyla konu devam etti. İyice tartışıp konuşmaya bir son verdik.
Sonuç olarak B.A nın sayesinde barışmıştık...
Yine ondan kopamamıştım. Yine birbirimizden vazgeçememiştik. Yine onundum. Yine benimdi. Yine birbirimizindik.
