Jongens zijn haram

7.

De gangen alles ruikt zo nieuw, alles is zo wit... Ja hoor we liepen door de gangen van het ziekenhuis. We kwamen bij de kamer van mo aan, hij lag blijkbaar een dag in coma door de klap van mijn broer. Aan de ene kant vond ik het wel zielig, maar stiekem vond ik dat hij het verdiende... Het was zijn eigen fk schuld. Het had nooit mogen gebeuren... Hij had me nooit mogen betastten. Wollah is echt izjen pedo ofzo.

Ik durfde niet naar binnen te gaan en bleef buiten de ziekenhuiskamer staan. Ik hoefde zijn gezicht niet meer te zien na mijn verjaardag. Zijn duivelse blik in zijn ogen toen hij mij betastten... Zijn gezicht zo duivels ik herkende hem niet meer. Mijn moeder riep mij om naar binnen te gaan, maar ik zei al dat ik dat niet wilde. Mijn moeder sleurde mij met tegenzin de kamer in.. En toen zag ik mo, zijn gezicht helemaal verminkt, hij was ontwaakt uit zijn coma en hij bleef mij de hele tijd aanstaren. Ik probeerde zijn blik te vermijden maar ik voelde zijn ogen op mij branden.

Het was onderhand al 5 minuten stil en nog steeds staarde hij naar mij, totdat ik weg wilde lopen. Toen begon hij ineens te praten. 'Sarah..' Zei hij zwak. 'Het spijt me zo erg... Het had niet mogen gebeuren... En nu heb ik geboet voor mijn daden, maar ik wil vergiffenis' 'het had inderdaad niet mogen gebeuren!' Zei ik bitchy 'als ik jou was zou ok vergiffenis bij Allah vragen, want ik vergeet dit nooit meer en je vergeven zal ik ook niet doen!' En ik liep woedend de kamer uit. Pff ik snap niet dat mijn moeder nog medelijden met hem heeft wollah ik haat hem zo erg. Ik wilde naar mijn scooter lopen en algauw kwam ik Youssef tegen en gaf hem een boks 'wollah die stoot van jou was lijp, hij zat gewoon in coma' zei ik lachend Youssef lachte ook mee 'waar ga je naar toe?' 'Ik ga naar huis ik hoef die homo niet meer te zien' 'oke isgoed en niet met jongens praten hè' pff altijd hè... Echt zo een Youssef actie.

Eenmaal thuis aangekomen zag ik Kamal buiten hij zag gewoon voor de deur naar buiten te staren. 'Heey' zei ik zacht 'hallo Sarah!' 'Alles goed?' 'Pff een beetje, ik moet echt nadenken over mijn leven...' 'Hoezo?..' Vroeg ik. 'Mijn ouders willen dat ik ga trouwen met een meisje, maar ik vind haar niet leuk.... Uhhm ik vind... Uhmm ik ga het gewoon zeggen.... Ik vind jou leuk Sarah ik wil dat jij mijn vrouw word, de moeder van mijn kinderen..' 'Wauw Kamal.... Ik heb hier echt geen woorden voor, want ik heb de laatste tijd gemerkt dat ik ook iets voor jou voelde... Ik weet het niet maar je bent gewoon speciaal voor mij en ik denk precies hetzelfde!' 'WoW Sarah ik had echt een andere reactie verwacht... Saff ik ga jou hand vragen als jij 18 bent' 'we zullen zien' zei ik een beetje uitdagend.

Toen ik uiteindelijk binnen was zag ik dat Aicha aan het zoenen was?!?!?!?! Ik schrok me kapot en ik riep 'AICHA AWILIE WIE IS DAT WOLLAH TEH IK GA DAT TEGEN YOUSSEF ZEGGEN!' 'Nee Sarah alsjeblieft ik kan het uitleggen' 'niks uitleggen ik zag je toch zoenen met hem, ik heb het met mijn eigen ogen gezien' toen ik nog even keek zag ik dat het mounir was WAT?! Mijn eigen neefje?! Ze zit gwn met haar neef te zoenen Gatverdamme.

Sorry ik weet dat dit een kort stukje is maar ik heb weinig inspiratie en ik heb het druk met school....