Jongens zijn haram

5.

Hierboven zie je Kamal👆🏼👆🏼👆🏼

Romaisa en Zoubida houden me strak vast en trappen me een paar keer in mijn buik zodat ik stil blijf en niet tegenwerk, maar dan komt Manal en geeft Zoubida wahed high kick tegen haar hoofd en ze valt neer. Manal stond al te juichen maar toen sloeg Romaisa haar met een glazen fles....

Ik kon het niet aanzien om haar zo te zien liggen, maar ik kon niks doen want Amira kwam op me af en probeerde me neer te steken ik probeerde tegen te werken maar ik kreeg een grote snee in mijn arm. Het eerste wat ik dacht is dat word wahed izjen lelijke litteken. Ik viel neer en schreeuwde het uit van de pijn. Op dit moment dacht ik echt dat ik dood zou gaan, want Amira stond op het punt om mij neer te steken tot dat Chaimae Amira wahed hayeck harde high kick in haar gezicht gaf, waardoor Amira KO viel. Ohja helemaal vergeten Chaimae zat vroeger 2 jaar onder kickboks, maar had ooit iemand zo erg verminkt dat ze er onder uit ging en er niet meer aan wilde denken. Ik heb altijd wel van haar broer gehoord dat ze hayeck goed was.

Chaimae keek mijn wond met grote ogen aan en rende weg om de conciërge te halen. Ondertussen was er een grote kring om ons gevormd, Romaisa was m al genaaid alleen Zoubida Manal en ik lagen op de grond en Amira stond er geschokt bij.Mo was naar me toe gerend en hij hield mij in zijn armen, ik vond het raar om te zien dat hij tranen liet vallen. Ik kon er moeilijk op reageren want ik werd een beetje duf van al dat bloedverlies. Toen de conciërge kwam werd mo van me weggetrokken en binden de conciërge strak verband om mijn arm en werd de ambulance gebeld.

Ik deed mijn ogen open. Pff daar lach ik dan in het ziekenhuis bed. Ik had veel bloed verloren en ik zag hoe mijn arm helemaal was ingewikkeld in verband. Er kwam een zuster naar binnen 'oh je bent wakker! Doet je arm nog veel pijn?' 'Nee ik voel niks' 'oh dan is de verdoving nog niet uitgewerkt, maar het is bezoekuur en je hebt een hoop bezoek! Zou ik zeggen dat ze naar binnen mogen?' 'Ja' zeg ik emotieloos.

'Awiliee benti kijk hoe je erbij ligt' schreeuwt mijn moeder paniekerig. 'Rustig mama, alles gaat goed'. Ik zie mijn vader, Youssef en Aicha naar binnen komen. Later komen Chaimae en Manal ook. Ik vind eigenlijk dat ik me aanstel om alleen een snee in mijn arm, maar de dokter zegt dat ik heel veel bloed heb verloren. Chaimae en Manal kijken me allebei een beetje hopeloos aan en leggen aan mijn ouders uit wat er is gebeurd. 'Chaimae en Manal echt super bedankt als jullie er niet waren geweest was mijn meisje er nu misschien niet'. Ik sloot mijn ogen en viel in slaap.

Later in de avond toen iedereen al weg was werd ik wakker door gesnik. Ik deed mijn ogen open en ik zag mo?! 'Mo?! Wat doe jij hier' 'oh gewoon even kijken hoe het met je gaat' 'normaal geef je niks om me, maar de laatste tijd doe je echt raar man. Wat is met jou gebeurd?' 'Sarah....' 'Wat?!' Zei ik arrogant 'ik denk dat ik verliefd op je ben..' Oh god ik krijg dit vaak te horen, maar van mij bloedeigen neef?! Opeens kwam Soumaya binnen gestormd THANK GOD wat heeft zij mij gered zeg. 'Mo wat doe jij hier?' Mo liep uit de kamer.
'Soumaya je had gelijk, hij is echt op me....' 'Ik heb altijd gelijk, nou wanneer is jullie bruiloft?' 'Hou je bek ehh tamza' we schoten allebei in de lach. 'Maar Soumaya ik weet echt niet wat ik nu moet doen ik durf hem nu op school echt niet aan te kijken hoor' 'ja mijn broer is een beetje raar, maar het komt wel goed'.

Gelukkig mocht ik de volgende dag al naar huis. Eenmaal thuis aangekomen. Deed ik mijn verband eraf om het te verwisselen en ik schrok toen ik die lelijke hechtingen zag, ik gaf een gil en al snel kwam Youssef mijn kamer binnen. 'Wat is er?' 'Kijk mijn arm dat wordt sowieso wahed izjen lelijk litteken allemaal door die vieze kehba Amira' mijn broer kijkt me hopeloos toe 'Sarah... Denk niet zo negatief, het heeft er anders wel voor gezorgd dat ze je niet dood kon steken' en hij liep mijn kamer uit. Ik zuchtte en viel in slaap. Met de gedachten dat ik morgen weer naar school moest pfff.

Eenmaal aangekomen op school kwam Chaimae aangerend en liepen we naar Manal toe. 'Gaat het weer?' Vraagt Manal 'pff de pijn is weg maar krijg wel izjen lelijk litteken'. 'Wist je dat Amira en haar aanhangers zijn geschorst en dat Amira zelfs een taakstraf heeft, omdat ze een poging tot moord probeerde!' Zei Chaimae enthousiast. 'Net goed! Ze had eigenlijk gwn vast moeten zitten' zei Manal woedend. Toen de bel ging was ik vergeten mijn jas in mijn kluisje te doen dus ik ging dat even doen en kwam iets later in de klas. 'So so Sarah gaat het al weer beter met je?' Zegt mevrouw Terielen(Engels docent) 'ja' antwoord ik droog. 'Ga jij maar naast Kamal zitten naast hem is nog plaats vrij, je hebt nu toch zijn introductie gemist dus dan mogen jullie nog even bijkletsen'. Shitt helemaal vergeten die ene nieuwe jongen waar Chaimae het over had. Mevrouw Terielen  is echt heel chill echt lief dat we mochten bijkletsen trouwens. 'Salamou alaikom' 'salam' antwoordde ik schor terug. Hij weet gewoon dan ik Marokkaans ben. 'Ik ben nieuw hier' ik glimlachte terug 'en waar woon je?' Vraag ik. Hij zei z'n adres. Nee toch... Ze zijn de nieuwe buren. 'Oh wat grappig, dan ben ik je buurmeisje' 'zeg wollah' 'wollah' zei ik zacht en we begonnen te giechelen. 'Zo te zien kunnen jullie het wel met elkaar vinden' zij mevrouw Terielen mysterieus.

Toen school was afgelopen liep ik naar buiten en zag dat Aicha al weg was. En ik probeerde mijn broer te bereiken, maar die nam niet op. Ik kon namelijk moeilijk fietsen of op de scooter, met mijn arm. Pff ik zat op een bankje zuchtend voor me uit te staren naar het lege schoolplein. Opeens hoor ik Kamal roepen 'moet jij niet naar huis?' 'Mijn broer is mij vergeten' 'ahhw meskiena' 'ik breng je wel naar huis ik bedoel we wonen toch naast elkaar' 'dankjewel' antwoordde ik. Het was de hele tijd stil in de auto en er stond geen muziek op. 'Ik kan je ook elke dag brengen en halen van school, want we zitten toch bij elkaar in de klas'  zei Kamal. Vast omdat hij medelijden met me had. 'Ik weet niet of het van mijn vader mag, maar ik zal het vragen, dankjewel' toen we eenmaal thuis waren liep Kamal uit respect met me mee naar huis en legde de situatie uit en mijn vader vond het een goed idee, dat hij me bracht en haalde van school.

Aan tafel bij het avond eten begon mijn moeder ineens over de buren 'we hebben echt leuke buren gekregen en het zijn ook nog eens goede moslims!' 'Ja en die Kamal is echt een aardige jongen' antwoordde mijn vader. Ik zat stil mee te luisteren en aan Kamal te denken. Was ik nou verliefd voor de eerste keer? Nee dat kan niet hij gaat me toch in de steek laten. Maar ik kon mijn gedachtes maar niet van me af houden hij had trouwens bruine haren, grijze ogen, een getrimd baardje en spierwitte tanden zijn lach maakte het helemaal af!

Flashback
'Geef me je telefoon!' Schreeuwde mijn broer 'NEEEEE' maar hij pakte hem al en er staat geen code op en las het gesprek tussen een jongen en mij. Hij keek mij woedend aan en gaf me een harde klap tegen mijn gezicht. Hij had me nog nooit geslagen, dit vergeet ik nooit meer. Ik keek hem beangstigend aan en mijn ouders en zusje waren op bezoek. 'Sarah.... Sorry ik wilde je geen pijn doen, maar ik geef eerlijk toe je bent een pracht van een meid en al die jongens verdienen jou niet. Want weetje wat ze allemaal stuk voor stuk willen, ze willen allemaal gewoon neuken. Ik wil niet dat jij jou eer aan zo'n domme ezel geeft. Je moet je trots behouden totdat jij de ware hebt gevonden en geloof me een haram relatie kan nooit tot halal liefde leiden. Dus ik smeek je trek je niets aan van zulke je jongens je bent hun niet waard!' Deze woorden raakte me echt. Hij had gelijk en ik wist het dondersgoed. Sinds dien ben ik zo over jongens gaan denken. 'Je hebt gelijk, het spijt me! Ik zal nooit meer met jongens praten' zei ik half huilend en gaf me een stevige knuffel. 'Sarah, ik doe dit niet om jou te pesten, ik hou van je en ik wil niet dat je gekwetst raakt of dat jou iets ernstigs gebeurd' ik keek hem aan en hij nam me stevig in zijn armen. Pff ik hou zo veel van zulke momenten met mijn broer. 'Ik hou echt van je' zei ik zacht en ik zag bij hem ook een traantje wegvallen. 'Nou bolle laat dit een wijze les zijn' en we hadden allebei een glimlach op onze gezichten. Younes liep de keuken binnen en ik liep naar mijn kamer.

De zin 'laat dit een wijze les zijn voor jou' dwaalde nog een keer door mijn hoofd. Ik wist dat ik de gedachtes over Kamal uit mijn hoofd moest halen. En ik besloot kortaf tegen hem te doen en gewoon als klasgenoten te reageren. Ik rende naar boven ging nog even op mijn telefoon en viel al gauw in slaap.

Heey de komende weken zullen jullie minder snel nieuwe delen krijgen, want de vakantie is helaas afgelopen en ik begin het al heel druk te krijgen. Pfff stresss dus. Als ik tijd heb zien jullie af en toe nog wel een deel. Ik wil graag jullie reacties weten van wat jullie er tot nu toe van vinden! Xx