The Fox

Facing A Fear

Ανοίγω τα μάτια μου.Ξαφνικά νιώθω εντελώς διαφορετικά οι σκέψεις μου ότι κάτι θα συμβεί είχαν επανέλθει αλλά αυτή η συνάντηση με την αλεπου με είχε καθησυχάσει.Κοιτάζω το ταβάνι δεν κατάλαβα για πόση ώρα , όμως πρέπει να ήταν πάνω από μια ώρα...."Τι συνέβη πριν από λίγο?"."Έχει να κάνει με την ανησυχια μου?"."Ήταν απλά ένα όνειρο?". Όλα αυτά τα ερωτήματα βασανιζουν το μυαλό μου και μέσα στο μπέρδεμα με πιάνει έντονος πόνος στο κεφάλι.Σηκώνομαι πηγαίνω στο μπάνιο και παίρνω ένα χάπι.Δεν ξέρω τι ήταν.Από έξω όμως έλεγε κατάλληλο για ημικρανίες οπότε ένιωθα ασφαλής.Ψαχνω στον υπολογιστη.Προσπαθω να βρω τι σημαινει το να δεις μια αλεπού στο όνειρο σου, όμως πουθενά δεν αναφερόταν τίποτα.Ξαφνικά πηγαίνω σε μια ιστοσελίδα σχετικά με τα ζώδια.Δεν βλέπω πουθενά ονομασίες όπως δίδυμος ,κριός κ.α. Παρα μονο ονομασίες ζώων.Ύστερα πατάω ανυπόμονη ένα κουμπί που έγραφε βρες το πνευματικο σου ζωο.Σκέφτηκα ότι ίσως να είχε σχέση με αυτό που μου είχε συμβεί.Εγραψα την ημερομηνια γέννησης μου και το ζωο εμφανίστηκε.Ήταν μια αλεπού.Πανικοβαλλομαι.Τρέμω και πάλι.Ο φόβος μου επιστρέφει και νιώθω πιο έντονα ότι κάτι θα συμβεί.Κατεβαίνω τις σκάλες βιαστικά.Κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Ανοίγω την εξώπορτα και βγαινω στην αυλή.Προχωράω γρήγορα και πηγαίνω κάτω από το δέντρο μου, το δέντρο το οποίο πέρασα τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου από τότε που έχασα τον πατέρα μου.Κάθομαι για λίγο χωρίς να περνάει καμία σκέψη από το μυαλό μου.Το βλεμμα μου είχε καρφωθει στο γρασίδι και δεν σκεφτόμουν τίποτα.Το μυαλό μου ήταν σαν μια άδεια κολλά χαρτί."Τι μου συμβαίνει?" ανρωτηθηκα.Σηκώθηκα και πήγα προς την αποθήκη.Έψαχνα για κάτι πολύ συγκεκριμένο.Ανοίγω την ξύλινη πόρτα και ένα τρίξιμο ακούγεται από τους μεντεσέδες.Δεν το βλέπω πουθενά.Πλησιάζω μια μαύρη σακούλα.Τη σπρώχνω στο πλάι με δύναμη και βρίσκω αυτό που ήθελα.Βγάζω έξω το ποδήλατο και προσπαθώ να το ξεσκονίσω.Καθαρίζω τους ιστούς αράχνης που είχε το τιμόνι.Δεν ήξερα να κάνω ποδήλατο.Ποτέ δεν έμαθα.Το να μάθει ένα παιδί ποδήλατο ειναι δουλεια του πατερα της οικογένειας.Έτσι οποτε έβλεπα ποδήλατο.Όλες οι αναμνήσεις από τον πατέρα μου ερχόντουσαν και με στοίχειωναν.Δύο χρόνια πριν η μητέρα μου προσπάθησε να μου μάθει .Μου πήρε δώρο για τα γενέθλια μου αυτό το ποδήλατο.Ομως εγω δεν το εκτίμησα.Δεν της είπα καν ένα ευχαριστώ.Το οτι ξεπερασα πριν το φοβο μου για τα φιδια, με είχε κάνει πλέον να νιώθω ατρόμητη.Ανεβαίνω στο ποδήλατο.Ταραζομαι.Παίρνουν σκέψεις από το μυαλό μου όμως ήμουν αποφασισμένη να το κανω ξεκινάω.Διστάζω να κάνω πετάλι και με τα δύο μου πόδια ."Δεν έχω το θάρρος" σκέφτηκα και πεισμωσα ακόμη περισσότερο ανεβάζω τα πόδια μου ξεκινάω να κάνω ποδήλατο.Δεν μπορώ όμως .Ο πατέρας μου έρχεται και πάλι στο μυαλό μου.Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και νιώθω τις φλέβες μου να καίνε.Πέφτω,σκάω στο χώμα σαν παιδάκι.Δεν έχω το κουράγιο να σηκωθώ και μένω εκεί για λίγο.Ξανασηκωνομαι και προσπαθώ.Για πολλή ώρα μάθαινα ποδηλατο, ένιωθα πολύ περήφανη.Το στομαχι μου σφιγγοταν απο την ευτυχία και μην μπορωντας να κρυψω τη χαρά μου,χαμογελούσα μέχρι τα αυτιά.Αφήνω το ποδήλατο.Πεινασα.Μπαινω στο σπιτι.Βλέπω το ρολόι.Είχε πάει 12 η ώρα.Ήμουν όλο το πρωί έξω και μάθαινα ποδήλατο.Δεν με ένοιαζε και πολύ.Ήταν ένα μεγάλο βήμα για μένα. Φοράω τη ζακέτα μου παίρνω λεφτά και κλειδιά.Ανοίγω την πόρτα και βγαινω έξω. Ο αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου και με κάνει ακόμα πιο χαρούμενη. Δεν έχω το χρόνο όμως να το απολαύσω.Πρέπει να βιαστώ.