The Fox

Is That All?

Προχωράω με γρήγορο βηματισμό νιώθοντας μέσα μου το φόβο της γνώσης.Αυτό το συναίσθημα που ξέρεις ότι θέλεις να γνωρίζεις κάτι αλλά φοβάσαι να το μάθεις.Φτάνω στο σαλόνι.Η γιαγιά μου δεν βρίσκεται πια εκεί.Αυτό με κάνει και αγχώνομαι ακόμα περισσότερο. Κοιτάζω τον άνθρωπο και μου λεει"επιτελους ηρθες","μια ώρα σε περιμένω, κάθισε θέλω να σου μιλήσω.".Κάθομαι και πάλι απέναντι του και με κοιτάει με ένα βλέμμα...σαν να με γνωριζει,δείχνει να έχει πολύ οικειότητα μαζί μου."Λοιπόν,τι θλετε να μου πείτε?"του είπα με κόφτη φωνη."Αρχικά ,θα ηθελα να σου πω συλληπητηρια για τον μπαμπα σου.Ξερω οτι εχουν περασει πολλα χρονια αλλα δεν μπορουσα να σου το πω νωριτερα"."Ευχαριστώ"είπα με ψύχραιμη φωνή προσπαθώντας να κρύψω το άγχος μου."Λοιπόν,όπως είπα και πριν ονομάζομαι Κωνσταντίνος.Ήμουν συνάδελφος του πατερα σου και πολυ καλός του φίλος.Ο πατέρας σου ήταν σαν αδερφός για μένα.Είχαμε περάσει πολλά μαζί."Και ποια ακριβώς ήταν η δουλειά σας?"αποκριθηκα."Βασικά,ο πατέρας σου και εγώ εργαζόμαστε στην μυστική οργάνωση Λύκος.Οργανωση εξιχνιασης αλυτων μυστηρίων.Ετσι ημασταν υπευθυνοι μαζι με τους υπολοιπους ανθρωπους της οργανωσης να λυνουμε μυστηρια τα οποια δεν είχαν λυθεί.Δεν είχε βρεθεί ποτέ η απάντηση στα ερωτήματα.Και τότε ήταν που ερχομασταν εμείς.Προσπαθούσαμε να λύσουμε μυστήρια που μπορεί και να ήταν αιώνες πριν.Ομως αυτή ήταν η δουλειά μας και εγώ όπως και ο πατέρας σου την αγαπούσαμε.Ο καθένας είχε ένα κωδικό όνομα με βάση το πνευματικό του ζωο.Εγώ ήμουν το πρόβατο.Ο πατέρας σου ήταν η αλεπου και από ότι καταλαβαίνεις ο ιδρυτής της οργανωσης είχε το ζώο λύκος.".Τι?Τι εννοεί ? Ο πατέρας μου εργαζόταν σε οργάνωση εξιχνιασης μυστηριων?Είναι δυνατόν?Και η μητερα μου δεν μου ειπε ποτε για αυτο?Αποκλειεται σκέφτομαι από μέσα μου και σηκώνομαι βιαστικά.Όμως εκείνη την ώρα με πιάνει ζαλάδα και νιώθω αδύναμη.Πέφτω πισω στον καναπέ και βλέπω τον Κωνσταντίνο να προσπαθεί να με πιάσει.Εκείνη την ώρα δεν βλέπω τίποτα.Είναι όλα θεοσκοτεινα και ανησυχώ ακόμα πιο πολύ.Και καθώς τριγυρνούν οι πληροφορίες που έμαθα προ λιγο μαζεμένες,ακούω μια φωνή.Μια φωνή να μου μιλάει."Ολα ειναι καλα,όλα είναι εντάξει,ότι και να συμβεί θα το προσπερασεις."Τα ίδια λόγια που έλεγα στον εαυτο μου πριν λιγες μερες."Όλα θα πάνε καλά"άκουσα και άνοιξα απότομα τα μάτια μου.Δίπλα μου βρισκόταν ο Κωνσταντίνος ο οποίος προσπαθούσε να με συνεφερει.Προσπαθούσα να φανταστώ ότι όλα αυτά που ζούσα ηταν όνειρο.Όμως δεν ήταν.Και το ήξερα πολύ καλά.Όμως δεν ήθελα να το παραδεχθώ ούτε στον εαυτό μου ,ούτε και σε κανέναν άλλο.

................................................................
Καλή Ανάγνωση.