Camdan Umutlar

2.Bölüm ♤ Özgür ♤

Bölüm Şarkıları :

Vera - Karanlık Dokunmasın

Thurisaz - Endless

• Belki de bu dünya başka bir gezegenin cehennemidir •

°°

Tenimi delip deşecek cinsten soğuk, acımasız darbelerini vücuduma geçiriyor , vücudum büyük bir soğuk dalgasına kapılmış gibi zangır zangır titriyordu. Siyah kazağım beni ısıtmaya yetmezken dün gece sokakta uyuduğum gerçeği tekrardan kendini hatırlattı.

Bu sokakta , burada , bayılmıştım. Ve yine kimsenin umurunda olmamıştım.

Kasım ayının gece soğuğunda sokakta iki büklüm uyuduğum için tutulan boynum , sırtım ve diğer uvuzlarım sızım sızım sızlıyordu. Önümde ayna olmasa bile kızaran burnumu görür gibi olmuştum. Soğuk vücudumun en hassas noktalarına kadar ulaşmıştı. Belki de vücudumda akan kanın donmasına neden olacak cinsten bir soğuktu bu. Derimi yarıp yağmalıyor, her seferinde daha da içime işliyordu. Zaten soğuğa dayanıksız olan bedenim , kar soğuğuna benzeyen bu soğukta , donmamak için büyük çaba sarf ediyordu.

Gecenin yerini gündüze bıraktığı , şafağın yeni yeni sökülmeye başladığı , gökyüzündeki yıldızların sönüp yerini güneşe bıraktığı bu eşsiz manzarayı gece uyuduğum sokakta izliyordum. Tek başıma. Zaten ne zaman biri olmuştu ki yanımda ?

Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım. Eskiden birçok dünyayı içinde barındıran, yeni bir dünyaydı gökyüzü benim için. Her yıldız yeni bir hayat , yeni bir umuttu.

Şimdi ise umudunu yitirmiş bir kızdım ben. Bende önemini yitirmişti gökyüzü. Çok olmuştu. Benim gökyüzünden kendim için tuttuğum yıldız kaymış , yıldızım da benim gibi karanlığa gömülmüştü.

O yıldız bana küsüp yol göstermeyi bırakmıştı.

Yıldızım bile yalnız bırakmıştı beni.

Cebimden kendi paramla aldığım kızaklı telefonumu çıkardım ve saate baktım. Saat 5.45 'ti. İstesem okula gidebilirdim. Ama o eve nasıl girecektim ? O adamın şu anda tek başına olduğu o eve girmek ne kadar mantıklıydı ? Bugünlük okul kıyafeti giymesem sorun olmazdı belki ama yanımda kitaplarım da yoktu. Oturduğum yerden sürünerek bana yakın olan duvara yaklaştım ve sırtımı duvara yasladım.

Sırtıma değen betonun iç sızlatacak soğuğu derimi yarıp içeriye sızarken kollarımı birbirine sardım. Ardından ısınmak amacıyla ellerimle kazağımın üzerinden kollarımı sıvazladım. Bunun sayesinde soğuğun tenimdeki etkisi biraz olsun azalırken , sırtımı yasladığım pis duvara daha çok sindim.

Okula gitmenin bir yolunu bulmalıydım. Gözlerimi kapattım , kafamı arkaya attım ve düşünmeye başladım. Kafamda farklı farklı düsünceler dönüp dururken , mantıksız bir fikri ,diğer mantıksız fikir takip ediyor , arkasından zaman kaybetmeden çöpü boyluyordu. Bir yolunu bulmalıydım. İstesem bulabilirdim . Kendi kendime mırıldanmaya başladım. "Irmak düşün, düşün, düşün.. "

Bir anda aklıma gelen fikirle gözlerimi açtım. Yapabileceğim bir şey vardı ama risk almam gerekiyordu. Ciddi anlamda büyük bir riskti. Ama diğer fikirlerimin yanında en mantıklısı ve en mümkünüydü bu. Az önce cebime tıkıştırdığım telefonumu tekrardan elime aldım. Ve bir düşünce ele geçirdi beynimi. Bu adam beni niye aramamıştı? Aramasını istediğim yoktu tabi de insan merak ediyordu. Bu düşünceleri beynimin derinlerine ittim , cep telefonumdan Ertan'ın numarasını tuşladım ve beklemeye başladım.

Adının üzerine basmamla gelen mide bulantısı , telefonun çaldığına dair gelen sesle iyice artarken , telefondan gelen bağırış sesi kusacak noktaya gelmeme sebep olmuştu. Sesini duymamla vücudumun etrafında bekleyen iğneler zaman kaybetmeden tekrardan bedenime saplanırken , bu adamın bana tecavüz ettiği gerçeği kendini hatırlattı ve nefret duygusuyla dolup taştım. Telefonu tutan elim titredi ben farkında olmadan. Derin bir nefes aldım ve bana "Allah'ın belası neredesin sen ? "diye bağıran üvey babama sesimi sakin tutmaya çalışarak cevap verdim.