Başka Bir Psikopat

Eğlence Başlasın

Hikayeye devam etmeye karar verdim. Bana verdiği destekten ötürü seyma_buse ye teşekkür ediyorum. Herkesin senin gibi okuyuculara ihtiyacı var. Eğer sen olmasaydın bu hikaye de diğerleri gibi yarım kalırdı. Bundan sonra hikayeme daha çok özen gösterecek ve daha sabırlı olacağım. Artık hikayeye geçebiliriz. Herkese keyifli okumalar.

Doktor geldi yarım saat kadar sonra. Kolumu biraz inceledikten sonra "Bunu nasıl becerdin?" diye kendi kendine söylendi çünkü kemiğim kolumdan çıkmak üzereydi. Cevap vermek için ağzımı açtım ama sonra konuşmak istemediğimi fark edip ağzımı kapattım. Doktor koluma krem sürüp alçıya aldıktan sonra gitti.

Kolum biraz rahatladıktan sonra kolum alçıya alınırken kelepçeli açıldığını ve şu anda alçılı kolumun kelepçede olmadığını anladım. Kolumu kaldırıp oynatmaya çalışırken bileğime giren acıyla kucağıma indirdim.

*
Birden gözlerimi açtım ve bir şok yaşadım. Sonra bütün gün boyunca olanlar gözümün önünden geçti. Hazırlanmam, büfede kahvaltı etmem, çocuk, kaçmam, bayılmam, depo, kırılan kolum...

Uyuya kaldığımı anlamam uzun sürmedi. Kafamı kaldırıp deponun sağ duvarında bulunan yegane cama bakıp ne kadar süre geçtiğini anlamaya çalıştım. Akşam olmuştu bile, dört saatten fazla zamandır uyuyor olmalıyım.

Ben bunları düşünedururken Konda kapıdan girdi. Hiçbir şey söylemeden hatta yüzüme bile bakmadan koluma baktı.
-Seninle uğraşmamız gerekecek. Bu halde işime yaramazsın. Birkaç ay misafirimiz olacaksın dedi.

------ 2 AY SONRA------

Doktor gelip alçımı çıkardı. Bu zamana kadar ne mi oldu? Bana iyi baktılar. Çok garip ama ben gayet iyiyim - günde üç saatten fazla uyuyamadığımı saymazsak-. Bana bir oda verdiler, odada bir yatak bir dolap hatta küçük bir televizyon bile vardı. Dolabın içine birkaç kıyafet yerleştirdiler. Deponun dışında bir banyo da vardı. Haftada iki kere yıkanabildim de. Gerçi yine de banyo da olsa oda da olsa kapıyı kilitlediler ve beni iki kişi bekledi. Ama asıl aklımı kurcalayan şey başka. Acaba bundan sonra ne olacak?

Ben bunları düşünürken Konda kapıdan girdi. 2 ay önce yaptığı gibi koluma baktı ve odadan çıkıp kapıyı kilitledi. Eğer neden kaçmıyorsun diye sorarsanız odanın hiçbir yerinde pencere vb birşey yok ayrıca kolum yatağın demirine kelepçeli. Banyoda ise küçük bir pencere vardı ama hem ben sığamazdım hem de dışında demirlikler vardı.

Kapının dışından konuşma sesleri geliyordu. Biraz kulak kabarttığımda konuşanın doktor ve Konda olduğunu anladım. Anlamaya çalıştım ancak sadece birkaç kelime anlayabildim.
"İyileşti. ... kullanılabilir bence. ..... haklısınız ancak... . .... sizin seçiminiz"

Anladım ki Konda beni kullandırma istiyor ancak doktor izin vermiyor. Daha sonra vedalaşmış olacaklar ki giderek uzaklaşan ayak sesleri duydum.

Bu iki ayda çok uykusuz ve yorgun kalmış olmalıyım ki gözlerim ağırlaşmaya başladı. Onlara karşı koymaya çalıştım ama pek başarılı olduğum söylenemezdi. Uzun uğraşlar sonunda uykuya yenik düştüm ve kendimi karanlığa teslim ettim.
"Birden odada uyandım. Kolunda kelepçe yoktu. Bende kalktım ve kapıya doğru yürüdüm. Kapının kolunu çevirdim ve kilitliydi. Şansıma küfredip kapıdan uzaklaştım. Sırtım duvara değdiğinde olacaklara kendimi hazırlamak için sesli bir şekilde 'Bu acıtacak' dedim ve koşarak kapıya omuz attım. Omzumun çok acımasına rağmen kapı kıpırdamamıştı. İki kere daha hızlıca omuz attım ve kapı sonunda kırıldı. Zafer kazanmışçasına sırıttım ve kapıdan çıktım. Etrafıma baktıktan sonra merdivenleri gördüm. Burada merdiven var mıydı ki? Merdivenler bir odaya çıkıyordu. Kapıdan girdiğimde Konda bir sandalyede oturmuş masanın üzerinde duran kağıtlara bakıyordu. Kafasını yavaşça kaldırarak bana baktı ve oldukça soğuk bir o kadar da sakin - rahatsız edecek kadar sakin- bir ses tonuyla 'Ben de seni bekliyordum.' dedi. Kafasıyla masanın tam karşısında bulunan koltuğa oturmamış işaret etti. Hiç karşı çıkmadan oturdum. Birden arkamdan iki adam çıktı ve beni koltuğa bağladılar. Ne kadar çırpınsam da kurtulamadım . Adamlar beni iyice bağladıklarına emin olduklarında arkamdan çekildiler. Ben Konda'yı nefret dolu bakışlarla süzerken o ayağa kalktı. Bana doğru yaklaştı ve kulağıma eğilip 'Artık iyisin, buna sevindim. Bundan sonra bu hikayenin ana karakteri sensin. Eğlence başlasın .' dedi."

Uyandığımda ter içinde kalmıştım. Anında koluna ve kapıya baktım, her şey normaldi. Artık bu tür rüyalara alışmıştım gerçi. Ama korktuğum su götürmez bir gerçek. Ben daha rüyanın etkisinden çıkamamışken kapının kilidi açıldı, kolu döndü ve Konda içeri girdi. Ben ona korku ve kin dolu gözlerle bakıyordum.

Bana yaklaştı ve hızlıca kelepçelenmemiş bileğimi kavradı. Yavaşça kulağıma yaklaştı ve o anda olmasından korktuğum şey başıma geldi.
-Artık iyisin, buna sevindim. Bundan sonra bu hikayenin ana karakteri sensin. Eğlence başlasın, dedi rahatsız edecek kadar soğuk ve sakin sesiyle.