Impreza - Inna niż zawsze

Rozdział 4- Niespodziewana Pomoc

Szymon odciągnął moje kolana, jedną ręką przyszpilił mnie do łóżka. Druga wylądowała pod moją bluzką. Złapał mnie za pierś, bolało. Potem zaczął się nimi bawić, by na końcu mnie w nie uderzyć. Jęknęłam, lecz nie z powodu uderzenia. Bolał mnie brzuch i czułam jakby coś spływało mi po nodze. Czyżbym popuściła się ze strachu? Bardzo możliwe. Moje oddechy były nierówne i płytkie, a serce waliło jak dzwon. Przechodziły mnie dreszcze. Blondyn znowu zwrócił swoją rękę pod moje spodnie. Pewnie znów chciał mnie molestować, ale kiedy dotknął mnie w kobiecość, od razu cofnął rękę. Wyjął ją i zbliżył do swojej twarzy. Na palcach było widać krew. Stęknął i wykrzywił twarz w grymasie gniewu.

- Fuu, Dlaczego nie mówiłaś, że masz ten swój spierdolony okres? Pożałujesz.- Syknął

-C-co? - Wyszeptałam najciszej jak mogłam.

Pomachał mi dłonią prosto przed oczami.

- Nie udawaj, że nie wiesz suko! - Krzyknął do mnie. Już chciał uderzyć mnie w twarz, lecz przerwał mu Dyjan.

- Czekaj. - Powiedział, po czym obrócił się w moją stronę i odparł spokojnie. - Naprawdę masz okres?

- Nie, już miałam. - Odpowiedziałam trochę pewniej, chociaż mym ciałem ciągle trzęsły dreszcze. Brunet wydawał mi się o wiele bardziej empatyczny od Szymona. Zastanawiałam się czy nie chce mi pomóc. Co oczywiście nie zmieniało faktu, że panicznie się go bałam.

- Dziwne- Odparł.- Mogę coś zobaczyć?

Nie rozumiałam o co mu chodzi. Przyszli tu, aby mnie zgwałcić, a ten pyta o pozwolenie czy może mnie dotknąć. Wolałam jednak jego od jego kolegi. Zlękniona pokiwałam głową na tak. Chłopak delikatnie włożył mi ręce pod biodra i lekko podniósł. Starał się być ostrożny, ale wszystko i tak bolało mnie jak diabli, do tego czułam, że odpływam. Tak bardzo chciało mi się spać.

Popatrzył pode mnie i wytrzeszczył oczy. On i Szymon byli przerażeni. Blondyn zerwał się na równe nogi i wybiegł z pokoju. Czego on się tak wystraszył? Dyjan krzyknął za nim:

- Wracaj tu! Nie widzisz co zrobiłeś, przez to że chciałeś się ,,zabawić"?!

Nie wiedziałam o co im chodzi. Brunet odwrócił wzrok ku mnie. W jego oczach był lęk i smutek. Wtedy to zobaczyłam. Cała pościel była zakrwawiona. To ewidentnie była moja krew.

- C-co tto jest? - Wyjąkałam pomiędzy łzami.

- Nie wiem. - Odrzekł smutno i nie pytając o pozwolenie lekko odsunął moją bluzkę ku górze. Na podbrzuszu miałam wielkiego fioletowego sińca- Krwotok wewnętrzny- Wyszeptał.

Powinnam była się przerazić, ale nie zwracałam uwagi na mój brzuch. Byłam zajęta walką z sennością. Powoli zamykały mi się oczy..

- Nie! - Usłyszałam głos- Nie możesz iść spać rozumiesz? Nigdy się już nie obudzisz! - Krzyczał desperacko Dyjan.

Spojrzałam na niego przerażona. On tylko posłał mi spojrzenie w tylu ,,pomogę ci" i najdelikatniej jak umiał poniósł na ręce. Nie ufałam mu ani trochę, jednak byłam taka zmęczona, że wręcz musiałam oprzeć swoją głowę o jego bark. Był ciepły i miękki....