They don't know about that I love you.

Chapter Five: 'Oh Niall ik heb je zo gemist!'

Emma's Story:

Ik slikte moeilijk toen Niall me aankeek, zou hij me nog kennen? Waarschijnlijk niet, na mij en doordat hij zo bekend en populair is heeft hij vast nog vele vriendinnen gehad.

'Hm, dat heb je goed gedaan Niall.' zei Ed toen hij mij ook bekeek. Ik werd er haast nerveus van.

Niall knikte een beetje. Simon bekeek me ook eens goed. 'Je hebt een mooie stem hoor meisje, oh wacht. Wat is je naam?' zei en vroeg Simon.

Niall glimlachte zwakjes. 'Emma is de naam.' ja hallo. Heeft hij jou wat gevraagd Niall? Nee. Dus houd je mond over mij. Heh wacht, hij wist mijn naam nog. Hij wist wie ik was. Moest ik nou blij zijn, of niet? Ik wist het even niet.

'Ooohh, jij kent deze jongedame he Nialler?' zei Simon terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Ik zuchtte zachtjes en volgens mij werd ik knalrood. 'Eh, een beetje.' zei Niall zachtjes.

Een beetje?! Hoe durft 'ie?! We hebben ruim een driekwart jaar iets met elkaar gehad en dan kent hij mij maar een beetje?! Ik voelde lichte tranen opkomen, niet huilen niet huilen nee dat kan je niet doen Em.

'Nou, je hebt een mooie stem Emma. Maar ik miste nog iets kleins, wat het was wist ik niet maar daar gaat Nialler je vast en zeker mee helpen? Toch Niall?' zei Simon tegen Niall. 'Zekers!' zei Niall vrolijk.

Ed glimlachte alleen wat. 'Nou, Emma. Welkom in mijn team!' riep Niall vrolijk terwijl hij opstond om mij een knuffel te geven. Ik glimlachte zwakjes, heel erg zwakjes. Ik liep langzaam naar hem toe en gaf hem een knuffel. Ik voelde de tranen weer opkomen, wauw wat was dit fijn. Het liefst wilde ik nu voluit gaan huilen hem stevig vasthouden en nooit meer loslaten en zeggen: 'Oh Niall ik heb je zo gemist!' maar dat kon niet. En dat deed ik dan ook niet, want ik wilde hem niet terug. Dat stond vast.

Ik liet hem los, zwaaide nog even naar iedereen en reed terug naar huis.

Ik stapte het huis in en zuchtte zachtjes toen ik zag hoe laat het was, 21:30 al. Hoe?! Volgende week zou ik al met Niall gaan samenwerken. Jippie, not.

Ik maakte wat te eten voor mezelf en plofte op de bank neer. *Pling!* oh sms. Oh Lily.. Njah, ik had ook niemand anders verwacht.

'Emmmmm! Hoe ging het?! :D' kreeg ik binnen van Lily. Hoe het ging, slecht natuurlijk. Maar dat ging ik haar niet vertellen, misschien was het beter als we morgen gingen afspreken. Ja, dan zou ik haar alles vertellen. Dat moest van mezelf, ik kon dit niet langer achterhouden vroeg of laat zou ze erachter komen en dan had ik helemaal niemand meer. 'beter als ik je dat morgen vertel, zou ik morgen naar je huis toekomen rond 12 uur?' appte ik terug. Geen minuut later kreeg alweer een nieuw bericht binnen. 'jaaaa, gezellie. ben toch home aloneee dusja! tot morgen. sleepwell alvast. x' kreeg ik. Ik glimlachte zwakjes ik legde mijn mobieltje aan de kant viel in slaap op de bank.

Niall's Story:

Ik bekeek Emma nog eens goed, geen spat veranderd.. Maar misschien was haar innerlijk anders?

Toen Ed en Simon vragen begonnen te stellen gaf ik al antwoord voordat ze dat zelf kon doen, misschien had ik dat beter niet kunnen doen. Maar nu wist ze tenminste wel dat ik haar herkende, ik bedoel. Hoe kan ik haar vergeten?!

Een beetje, antwoorde ik maar op Simons vraag. Ik ga niet zeggen: 'Ja heel goed ze is mijn ex-vriendinnetje en ik heb haar gedumpt per sms toen ik meedeed aan X-factor!' nee dus.

Ik was wel vastbesloten dat ik haar ging helpen, en natuurlijk gingen we nog een gesprek voeren. Aangezien we de volgende keer dat we elkaar zien elkaar individueel mochten zien en spreken, en daar was ik wel blij mee.

Ik besloot maar zo vrolijk mogelijk over te komen, alsof er niks aan de hand was. Ik sprong op en wachtte op een knuffel.

Toen ze me knuffelde gloeide ik, dat voelde ik. Ik voelde mijn wangen kleuren en voelde mijn hart sneller kloppen. Het liefst wilde ik haar zoenen, maar dat leek me maar beter van niet.

Ik liet haar los en keek haar na. Ik slaakte een verliefd zuchtje.