They don't know about that I love you.

Chapter Tirthy: Alone with Liam

Niall's POV

Een paar uur later zijn we eindelijk waar me moesten zijn, namelijk in Amerika. Samen met Emma zit ik op onze hotelkamer. 'Waarom moest Liam nou godsamme El zoenen.' mompel ik. Emma kijkt verbaasd om. 'Gaan we daar weer over beginnen?' ze rolt met haar ogen. 'Ja, ik vind het echt stom van hem. Als hij maar van jou afblijft.' zeg ik. 'Niall, alsjeblieft zeg. Doe niet zo, je weet niet eens precies wat er gebeurd is.' zegt ze. 'Dat had je al gezegd.' mompel ik. 'Je hebt het blijkbaar niet begrepen, ik bedoel. C'mon, hij is je beste vriend!'

Ik rol met mijn ogen. Begrijpt ze nou niet dat ik gewoon bezorgd ben over dat Liam haar zoent en dan gaat ze iets voelen en dan wordt het meer dan afleiding voor Liam en dan vind Emma op een gegeven moment Liam ook leuker dan mij.

Ja.

Net zoals in fanfictions.

Maar dit is geen fanfiction dus gebeurd het niet.

Laten we het daar maar op houden.

Ik zucht diep. 'Emma kan ik je even spreken?' ik sta op en kijk hem aan. 'Ja, tuurlijk Liam. Precies het goeie moment, echt. Wauw, perfect gewoon. Je stoort ons echt helemaal niet, nee echt niet. Weet je, ga Emma anders ook gewoon zoenen. Niemand die het erg vindt, nee. Absoluut niet! Je breekt ook helemaal niemand, nee toch Liam?' en daarmee loop ik de kamer uit.

Oke misschien iets teveel sarcasme.

Ik loop door de gang en sta dan stil bij wat ik net heb gedaan.

Emma, mijn vriendin in alleen een kamer met Liam gelaten.

Alleen.

Met Liam.

Oeps.

Ik loop nors en stevig terug. 'Oh, nog niet aan het zoenen. Dan ben ik nog op tijd.' zeg ik en til Emma op, weg van Liam.

Voor de tweede keer vandaag.

~~~~~~~~

Kort hoofdstuk, Im so sorry! Ik doe mijn best D: