They don't know about that I love you.

Chapter Twelve: Volg je hart niet je gedachte.

Emma's Story:

Toen het liedje voorbij is keek ik Niall met grote ogen aan ik voelde miljoenen vlinders door mijn buik, mijn voeten stonden vast aan de grond, ik had een steen in mijn maag en een brok in mijn keel. Ja, ik was verliefd. En niet zo'n beetje ook. Maar.. Hij heeft me zo hard laten zitten, wat moet ik nu doen.. Ik weet het niet, écht niet.

Opeens pakte hij mijn hand en trok hij me het podium op. Ik schrok van zijn actie maar bleef wel staan. Hij keek me aan en ik hem ook. Die blije blauwe ogen met die glinstering erin lachten naar me, wauw. Hij had mijn hand nog vast, hij trok me naar zichzelf toe en voor ik het wist voelde ik zijn warme, zachte lippen op de mijne.

Mijn hersenen zeiden: 'NEE NEE NEE!' Terwijl mijn hart zei: 'Ja ja ja! ♥' Net zoals mijn gevoel, dit voelde niet verkeerd. Het voelde zelfs goed en vertrouwd. Zonder er echt bij na te denken zoende ik hem terug, ik voelde mijn hand op zijn rug en zelfs het publiek was stil.. Of het stond er niet meer, maar dat kon me niks schelen. We lieten elkaar los en ik keek hem aan. 'Ik hou van je..' fluisterde hij. 'Ik ook van you Nially.' fluisterde ik terug en ik sprong huilend in zijn armen. 'I-Ik heb j-je z-zo g-gemist.' piepte ik huilend. 'I-Ik jou o-ook.' trilde hij. Ik glimlachte tussen mij tranen door. Hij streelde mijn haren en ik sloot mijn ogen en liet nog een paar tranen.

We lieten elkaar los. 'D-Dus, zijn w-we weer s-samen?' vroeg Niall voorzichtig. Ik knikte en keek hem met betraande ogen aan. Hij glimlachte zwakjes en veegde mijn tranen weg. Ik glimlachte en gaf hem nog een zoen. Damn, wat had ik dit gemist.

Niall's Story:

Het liedje was voorbij en ik keek haar vol spanning aan. Hopelijk vond ze het leuk, of mooi of whatever. Mijn hart klopte als een gek en ik stond te trillen.

Tijd voor actie, ik pakte haar hand en trok haar het podium op. Ik keek haar aan in haar mooie groene ogen en glimlachte een beetje. Zal ik haar zoenen? Zou het het goeie moment zijn? Ugh, Niall je denkt teveel na! 'Volg je hart, niet je gedachte en dan komt alles goed.' zei mijn moeder altijd. Mam, hopelijk heb je gelijk.

Ik trok haar naar me toe en kuste haar.

En.. Ze zoende me terug! Ik legde mijn hand op haar rug en zoende door. Op een gegeven moment lieten we elkaar los. Dit was, echt geweldig. Dit had ik zo gemist. We vertelden elkaar dat van elkaar houden en ze sprong in mijn armen. Ik had haar zo gemist.. Ik streelde haar haren en glimlachte terwijl ik haar goed vasthield.

We lieten elkaar los.. Ik moest even zekerheid krijgen of we nu écht wel samen waren. En, ja! Ik glimlachte en ze zoende me weer. Thanks mom, ik heb mijn hart gevolgd en je had gelijk. Het komt goed..