They don't know about that I love you.

Chapter Nineteen: Wie zijn...?

Emma's Story:

Ik zag dat Niall daarvan schrok, hij beet op zijn lip en probeerde zijn tranen in te houden. Maar de eerste traan rolde over zijn wang, ik wilde iets zeggen maar toen gebeurde er iets wat niemand verwachtte. 'Niall..' zei ze terwijl ze hem aankeek.

'Welkom terug bij de familie!' riep ze en ze knuffelde Niall. Er kwam een grote glimlach op mijn gezicht en ook tranen in mijn ogen, zo mooi vond ik dit. De tranen stroomden over Niall's wangen, tranen van opluchting en vreugde.

Ze lieten elkaar los en Niall rende naar me toe en knuffelde me stevig. Ik hoorde hem nog steeds snikken. 'Ik hou van je Emma.' piepte hij.

~ Mama POV ~

Ik stond ze glimlachend toe te kijken. Waarom ik dit deed? Nou, ik merkte dat hij spijt had, als hij zoals Emma gezegd had hysterisch heeft gehuild en nu ook weer. Durf ik wel te wedden dat hij echt heel heel heel veel spijt heeft. 'Dankje mevrouw.. Heel erg bedankt dat u het me heeft vergeven.' zei hij met een gesmoorde stem. Hij had rode ogen van het huilen. Ik glimlachte.

~ Emma POV ~

Ik liet hem los. 'Mam.. Niall stelde voor of ik bij hem kon wonen.. Ik kan mijn laatste jaartje school in Londen afmaken!' zei ik. 'Nou.. Ik vind het prima dat je daar woont, maar je hebt hier vriendinnen.' zei ze. 'Dat zijn geen echte vriendinnen en vrienden, die hebben me allemaal zo'n 20 keer laten vallen. Ik heb mijn echte vriendinnen gevonden denk ik..' zei ik. 'Wie dan?' vroeg ze verbaasd. 'El en Daan, oftewel Eleanor en Danielle.' zei ik. 'Wie zijn dat?' vroeg ze. 'Dat zijn de vriendinnen van Louis en Liam.' 'Wie zijn Louis en Liam?' ik zuchtte. 'Mam, ik leg het later uit. Mogen we nu gaan slapen het is laat.' zei ik. Het was al 0:36. Ze knikte en Niall en ik liepen naar boven. 'Geen gekke dingen doen he met z'n tweetjes!' riep ze nog. 'Neehee.' zei ik en we liepen naar boven.

Niall had nog niet veel gezegd. 'Niall. Kan je nog praten?' grinnikte ik. 'Jawel, alleen ik besef het volgens mij nog niet helemaal.' zei hij. 'Kom eens hier.' zei ik. Hij liep naar me toe. 'Allerliefste Niall, we. mogen. samen. zijn.' zei ik terwijl ik hem recht in zijn ogen aankeek. Hij glimlachte en er rolde weer een traan over zijn wang. 'Hey joh? Waarom huil je nou?' vroeg ik verbaasd. 'Besef.' grinnikte hij. 'Aww.' ik veegde zijn tranen weg en gaf hem een kusje.

Ik gaapte. 'Hm, nu ben ik degene zonder pyjama.' zei hij. 'Tsja. Dat van mij gaat je denk ik niet passen.' grinnikte ik. 'Ik slaap wel in mijn onderbroek als je het niet erg vindt.' zei hij. 'Neehoor.' zei ik vrolijk. Misschien iets te. Hij grinnikte. Ik pakte een t-shirt en trok dat aan. Ik ging in bed liggen en al snel kwam Niall bij me liggen. Ik legde mijn hoofd iets onder zijn borst. Eigenlijk was ik best blij dat Niall niet dik was, maar ook niet echt heel gespierd was. Hij had een lief buikje waar je lekker op kon liggen. 'Hm.. Niall, je hebt een lief buikje.' mompelde ik. 'Dat noem je nou dik.' zei hij. 'Helemaal niet, ik noem het niet gespierd, lief en schattig.' zei ik grinnikend. Ik streelde over zijn buik. Ik hoorde Niall zachtjes giechelen, aaawhh. Gewoon te schattig. 'Kietelt dat?' grijnsde ik. 'Uhu.' zei hij. Ik grinnikte en gaapte. 'Hm, laten we maar gaan slapen.' zei hij. 'Hmmhmm.' mompelde ik. Hij gaf me een kus op mijn haren. 'Sleepwell my little princess.' fluisterde hij. Ik glimlachte en viel al snel in slaap.


Niall's Story:

Ik schrok daarvan en hield gelijk mijn mond. Ik beet op mijn lip en huilde bijna van spanning. Ik probeerde niet te huilen, ik was dan wel een jongen maar wel een hele gevoelige jongen. Soms zou ik toch echt iets sterker in mijn schoenen moeten staan. De eerste traan rolde over mijn wang, ik wist gewoon dat dit niks goeds betekende. 'Niall..' zei ze. Ik keek op, ik was zo bang nu.

'Welkom terug bij de familie!' riep ze tot mijn grote verbazing. Iets wat ik wel als laatste zag aankomen. Voor ik het wist knuffelde ze me en de tranen stroomden over mijn wangen. Alle spanning en blijheid huilde ik eruit.

Ik liet haar los, rende naar Emma toe en knuffelde haar. Nu was ik toch wel heel blij dat ze me hier mee naartoe nam. 'Ik hou van je.' piepte ik.

Ik liet haar los. 'Dankje mevrouw.. Heel erg bedankt dat u het me heeft vergeven.' zei ik met gesmoorde stem. Ze glimlachte alleen. Ik was heel blij nu, maar beseffen deed ik het volgens mij niet helemaal. C'mon Nialler, adem in. Adem uit.

'Mam.. Niall stelde voor of ik bij hem kon wonen.. Ik kan mijn laatste jaartje school in Londen afmaken!' begon Emma opeens. Of het wel het goeie moment was wist ik niet.. Maar ze zou het wel beter weten dan ik. 'Nou.. Ik vind het prima dat je daar woont, maar je hebt hier vriendinnen.' antwoorde ze. Voor zover ik wist had Emma wel vriendinnen hoor, maar niet bepaald beste vrienden of hele goeie vrienden. Ze zei dat haar vriendinnen haar zo'n 20 keer hadden laten vallen. Gelijk had ze. Ik heb haar vaak huilend moeten troosten. Haar echte vriendinnen? Wie moeten dat zijn..? Ow, Daan en El. Was ze daar al zo close mee? Njah.. Als zij het zegt geloof ik haar op haar woord. Haar moeder wist helemaal niks over One Direction dus. Haha.
Toen ze vroeg of me mochten slapen was ik daar blij mee, ik was moe bwuh. Ik liep achter haar aan naar boven. 'Geen gekke dingen doen he met z'n tweetjes!' riep haar moeder. Ik grinnikte zachtjes.

Ik dacht diep na, ik moest dit beseffen maar het lukte niet. 'Niall. Kan je nog praten?' vroeg ze opeens. 'Jawel, alleen ik besef het volgens mij nog niet helemaal.' zei ik. Toen ze vroeg of ik naar haar toe moest lopen deed ik dat. Ze schudde me heen en weer en jahoor. Daar besefte ik het, dit was te mooi om waar te zijn. Een traan rolde over mijn wang. 'Hey joh, waarom huil je nou?' vroeg ze verbaasd. 'Besef.' grinnikte ik. 'Aww.' zei ze, ze veegde mijn tranen weg en gaf me een kusje.

'Hm, nu ben ik degene zonder pyjama.' grinnikte hij. Tsja, dat van haar paste me inderdaad niet. Gelukkig vond ze het wel goed als ik in mijn onderbroek sliep.. Toen ze in bed ging liggen ging ik gelijk bij haar liggen. Ze legde mijn hoofd net iets onder mijn borst. 'Hm.. Niall, je hebt een lief buikje.' zei ze opeens. 'Dat noem je nou dik.' zei ik. Ja dat vond ik echt, ik vond mezelf dik. Ja ik eette veel, eigenschuld. Maar ik trainde ook best veel..'Helemaal niet, ik noem het niet gespierd, lief en schattig.' grinnikte ze. Tja, het was inderdaad niet gespierd maar ik was blij dat ze het lief en schattig vond. Ook al wist ik niet precies wat ze daarmee bedoelde. Mjah. Ze begon over mijn buik te strelen, ik giechelde als een meid. Dat giecheltje moest ik echt afleren. Ze had dus door dat het kietelde, stomme giechel. Toen ze voorstelde om te gaan slapen stemde ik in. 'Sleepwell my little princess.' fluisterde ik. Al snel hoorde ik haar slapen. Ik dacht nog na over dat ze zei dat Eleanor ben Danielle haar echte vriendinnen waren. Dat zou ik haar morgen nog wel vragen. Ik viel ook al snel in slaap.