They don't know about that I love you.

Chapter Four: The big big day.

Emma's Story:

Ik word wakker door mijn radio wekker, elke ochtend weer wakker worden met een ander liedje. Geweldig, behalve deze ochtend. Ik word wakker gemaakt door een zingende eh... Liam geloof ik. What makes you beautiful geweldig begin van de dag. Nee.

Ik stap uit bed en maak me snel klaar, ik had net mijn rijbewijs gehaald gelukkig. Hoefde ik niet met de stomme bus of trein naar het centrum van Londen..

Eenmaal aangenomen loop ik naar binnen en krijg ik een sticker met een nummer erop: 1069. Ik ben om 15:30 aan de beurt.

15:20. Ik sta al backstage te wachten. Ik ben zenuwachtig, nog niet zo sterk doordat ik moest optreden maar meer door Niall, dat wist ik zeker. Ik sta te shaken en niet zo'n beetje ook.

Hoe zou Niall er eigenlijk uitzien? Ik zie hem nooit meer zelfs niet op foto's. Dan was ik misschien nog wel een beetje verliefd op hem, het mocht niet en het ging ook niet gebeuren ook! Ik vergeef hem dit nooit, nooit nooit nooit.

Dat beloof ik mezelf.

Het lampje gaat aan als teken dat ik op mag. Al trillend loop ik het grote podium op, ik kijk naar de drie stoelen waar de namen op staan. Eerst Ed in het midden Niall en daarnaast Simon. De muziek gaat aan en ik zing vol zelfvertrouwen More Than This.

Ik sluit mijn ogen heel even, en op dat moment: bam. Het geluid van iemand die op de knop drukt, dus het teken dat er een stoel omdraait. Voorzichtig open ik mijn ogen, nee.. Dat ga je niet menen, het is Niall en het liedje is bijna voorbij. Hij kijkt me met grote ogen en een verbaasde blik aan. Hij glimlach zwakjes maar ik geef geen teken terug. Ik zing door zo goed als ik kan, maar Niall is de enige die omgedraaid is. Ik bekijkt hem eens goed. Wauw wat was hij veranderd.. Hij heeft z'n haar omhoog, en hij heeft.. Rechte tanden, en dat voor iemand die had gezegd: 'Ik ga nóóit beginnen aan een beugel. Hoe lelijk mijn tandjes ook zijn!' in mezelf moes]t ik een beetje lachen. Maar daar had ik geen reden voor, dit is een ramp. Ik was verliefd op hem ja, misschien wel met de nadruk op was. Want ik weet haast zeker dat hij zo erg is veranderd. Mijn gedachtes zijn helemaal volgepropt met irritante vragen en stomme opmerkingen.

Het liedje is voorbij, net zoals mijn carriere nu ook.

Niall's POV

Er waren al een stel mensen geweest, een paar hele goeie maar ook een paar waarbij ik niet omdraaide. Zoveel had ik er nog niet binnen, geloof ik. Misschien 3 of 4? Ach, het zal wel.. Het interesseerde me niet zo heel veel op dit moment, het enige waar ik aan bleef denken was Emma. Maar alsof die mij nog wil zien. Alsof ik haar ooit nog ging zien. Ik weet niet eens waar ze woont, in Ierland? Of misschien is ze wel verhuisd naar een ander land..

Ik hoor een deur opengaan, weer tijd voor een nieuwe kandidaat yeah. Woohoo. Voel het sarcasme. Hey, daar hoorde ik een super bekend liedje. More Than This, ik glimlach en krijg wat blikken van Simon en Ed. Dat klinkt goed, erg goed. Een herkenbare stem.. Ik weet zeker dat ik deze stem ergens van ken. Zonder twijfel druk ik op de knop. Langzaam draait de stoel zich om, ik hoopte stiekem heel diep van binnen op een leuke chick. Maar oké dat ging hem vast niet worden.

De stoel was volledig omgedraaid, en toen ik zag wie daar stond.. Ik keek haar met grote ogen en een verbaasde blik aan. Ik glimlachte wat zwakjes. Wauw, die had ik zo niet zien aankomen. Ik weet eigenlijk niet precies of ik heel erg blij was, want.. Ging deze samenwerking wel werken? Van mijn kant wel, zeker weten!

Ik zag haar blik toen ik omdraaide, het was een soort van angstige blik ja. Die blik herkende ik, volgens mij stond zij niet op me te wachten. Wat zou ze van me vinden? Want, ik ben zo erg veranderd. Qua uiterlijk dan rechte tanden, ja. Rechte tanden, rot management! Ik wilde helemaal geen beugel, ook al kreeg ik dan rechte tanden. I don't care? Ik dacht terug aan het moment dat ik tegen Emma zei: 'Ik ga NOOIT beginnen aan een beugel! Hoe lelijk mijn tandjes ook zijn.' ik glimlachte een beetje. Ook al was er niet echt iets om te lachen.