They don't know about that I love you.

Chapter Six: Het hele verhaal.

Emma's Story:

Ik ging op de fiets naar Lily toe, aangezien ik vlakbij woonde. Ik belde aan en gelijk deed ze open. 'Nou hoe ging heeett?!' vroeg ze gelijk dolenthousiast. 'Lil, kunnen we even naar je kamer gaan?' vroeg ik voorzichtig. 'Suree.' zei ze. Ze had blijkbaar nog niks door. Ze opende de deur, ik was al een tijd misschien zo'n 6 maanden niet meer bij Lily geweest aangezien ik meestal alleen thuis was en ik het wel fijn vond als ze bij mij kwam. Ze opende de deur en ik stapte haar kamer binnen, nee.. Kon het nog erger worden? Ik keek om me heen overal waar je keek, echt overal zag je posters van One Direction?! Vooral mega veel XXXL posters van Niall. Ik keek om me heen, wauw. Ik zag hem gisteren van een afstandje, maar wat is hij veranderd.. Niet normaal gewoon. 'En?' vroeg Lily. 'Nou eh, laat ik eerst beginnen met mijn verhaal.' zei ik zachtjes. Ze knikte. Ik begon te vertellen.

'Je weet dat ik uit Ierland kom he, dat ik daar vroeger naar school ging totdat mijn ouders vorig jaar gingen scheiden en mijn moeder in Londen een goeie baan kon krijgen?' vroeg ik aan Lily. Ze knikte.
'Ikke.. Zat dus bij Niall op school.' zei ik zachtjes. Ze keek me met grote ogen aan.
'Eh ja, met Niall. Ik kende hem doordat we is een keertje samen moesten werken met de oudere klas. Niall zat één klas hoger dan me. Hij was blijven zitten namelijk. De 4e klas moest samen werken met de 5e klas. Ik zat in 4Hb en hij in 5Hb. Nou zo werd dat dus ingedeeld. We moesten samen een project maken, en je was oh zo verplicht om met iemand samen te werken uit de andere klas omdat dat een betere band zou opleveren. Omdat de 4e en de 5e nogal wel is wat probleempjes hadden, ik niet. Want ik was één van de 'onpopulaire' daar, dus ik bemoeide me nooit met andere. Ik had er totaal geen zin in, ik wist zeker dat niemand van die oudere tutten mij mocht. En jongens, alsof die interesse in me hadden?!

Nou, de dag kwam aan. We werden bij elkaar in de klas gezet, we hadden eerst zo'n 15 minuten om op iemand af te stappen gewoon een willekeurig iemand die je aardig leek.

Nou, niemand stapte op mij af. Ik keek wat om me heen en zag daar een oh zo schattige jongen staan. Met dat perfecte uitgegroeide blonde haar, die lieve glimlach met die schattige scheve tandjes, die diepblauwe glinsterende ogen en die verlegen, onzeker achtige blik. Wauw, wat een cutie. Normaal zou ik nooit op dit soort jongens vallen, bedacht ik in mezelf. Maar hij, hij was echt een uitzondering. Ik besloot gewoon op hem af te stappen en we begonnen wat te kletsen. Wat was hij lief en leuk! Ik wist het zeker, ik was harstikke verliefd op hem. Nou, hij werd dus mijn nieuwe partner. Aangezien niemand ook op hem afstapte.

Hij ging met mij mee naar huis omdat we het perse moesten afmaken vandaag, ik was toch alleen thuis. Supergezellig enzo. Nou toen we dat stomme project afhad hadden we nog genoeg tijd over voordat hij naar huis moest. En hij bleef dus nog even. Ik schonk wat drinken voor hem in en zette een bak chips op tafel. Die hij al snel naar binnen propte, zo ontdekte ik zijn grote liefde voor eten. Ik glimlachte en hij glimlachte terug. We kletsen wat en we leken zo erg op elkaar, zo raar. Maar het was fijn, we wisselden nummer uit en sms'ten elke dag. We spraken vaker af en het was volgens mij wel duidelijk dat we elkaar leuk vonden.
 
Nou, toen kwam de dag. We zaten op bed een film te kijken, de aller engste film ooit. Ugh, waarom kiezen jongens toch altijd voor horror?! Nouja, oke dan. We zaten op een vrij grote afstand van elkaar. Ik kroop steeds iets dichter naar hem toe toen ik het eng begon te vinden en hij sloeg zijn arm om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn borst. Hm, perfect vond ik dat. Opeens kwam er een doodskop in beeld en allemaal enge weirdo angstaanjagende geluiden. Ik trok hem zonder dat ik het door had naar me toe knuffelde hem en hield hem stevig vast zo bang was ik. Hij glimlachte en streelde mijn haar, en toen.. Toen keken we elkaar aan, en hij trok me ietsjes naar me toe en toen zoende hij me.. Wauw, ik zoende hem terug en we zoenden door. Eh, ja. Geen details. 

Nu waren we dus officieel vriendje en vriendinnetje en ik was zo gelukkig, we maakten zoveel lol en alles ondanks dat we het 'loserkoppeltje' van de school werden genoemd. Maar dat maakte me niets uit.
Ja, ik was zo gelukkig. Totdat Niall meedeed aan X-Factor. Hij heeft altijd gezegd: 'Ja natuurlijk houden we contact!' hij sms'te veel minder. En dat liep uit tot nooit. Hij liet niks meer van zich horen. En ik heb zo hard gehuild toen, ik wist dat het definitief voorbij was, ik heb me ziekgemeld van school weken lang. Het was echt niet normaal meer hoe verdrietig ik was.
Ik hoefde hem nooit meer te zien nooit meer. Maar ik was nog zo verliefd op hem, maar nevermind dat hij me terug krijgt. En niet dat hij dat zou willen ook. Maarja.

En nu kan je de rest wel zelf bedenken denk ik?' ik was uitgepraat. En Lily die me maar bleef aanstaren en me met een verwarde blik aankeek. 'Hij was de enige die omdraaide met the Voice en nu moet je met hem samenwerken.' zei ze zachtjes. Ik knikte. 'Het spijt me echt dat ik je dit niet eerder verteld heb, maar.. Er waren geen goeie momenten, en je was zo vrolijk en blij altijd als je over Niall praatte.' zei ik zachtjes terug. Ze knikte. 'En jij maar denken; Ze kletst onzin, Niall is een verschrikkelijke jongen.' ik knikte alweer. Ik begon tranen in mijn ogen te krijgen. 'I-Ik weet niet wat ik moet doen..' zei ik half huilend. 'Misschien moet je eerst gewoon eens een goed gesprek met hem voeren.' zei ze terwijl ze me een beetje knuffelde. Ja hallo dat gaat niet zo makkelijk als je denkt toch?! Maar, ik zou het proberen. Ik knikte.

Niall's Story:

Ik kon eerlijk gezegd niet wachten tot volgende week, ik zou Emma weer zien en spreken voor het eerst in 2 jaar ofzo? Ik wist het niet eens meer, wat erg..
Ik miste haar zo, zij mij niet waarschijnlijk. Of eigenlijk wist ik dat wel zeker, bij die gedachte kon ik wel huilen. Maar het was mijn eigen schuld, ik haat mezelf. Ik wil mezelf wel duizend keer voor mijn kop slaan en honderd keer met mijn hoofd tegen de muur aanstoten. Maar helaas, daar bereikte ik niks mee.