INTYRE

12

"...Cadı
O sadece bir cadı değildi aynı zamanda merhametli bir insandı. Babasının ve önceden giden annesi yüzünden cadı olmuştu..."

Cadıyla yürümeye başladık. Gece karanlığında yüzü bir cevher gibi parlıyordu. Öyle yakışıklı birinin neden kara büyü yaptığını anlamak zordu. Usulca zihnimdeki lanetin sesini duydum. Birden beynimde bir çığlık yankılandı dizlerimin üzerine çöktüm. Biri beynimde bağırarak konuşuyordu. Aptal çocuk bir cadıya güvenemezsin o beni yok etti beni yok etti. Odamdaki kızın sesiydi bu lanet olası hayaletler tüm beynimi sarmıştı. Adının Marco olduğunu öğrendiğim cadı eline bir kitap aldı ve bir büyüle o kadının yok olmasını sağladı. İşte o zaman anladım ki bu cadı ciddende İntyreları tanıyan birisiydi ve onları korumaya çalışan belkide bir numaraydı kim bilir.
Cebimde sıkışmış günlüğün hiç açılmamış bir sayfasından okumaya başladım.
"...kalp
Saydam ve hiç durmadan tıngırdayan bir makine gibiydi. Onun hakkında tek bilinen bir geçit olduğuydu. O sadece lordları ve bazende kimi hoşnutsuz insanoğullarını geçmişe ve geleceğe götürürdü götürür dediğimizde rüyalar alemini bir gerçek gibi size aktarır daha sonrada size acılarınızla ilgili bir başka acı gösterirdi. Fakat şu ana kadar kimse onun nasıl parçalaya bileceğini yada nasıl zamana gideceğini çözemedi ama birisi ortaya çıktı ve sadece kurt lordunun bu garip şeyin labirent gibi sorusunu çözebilir dedi. Bir bilcemeydi sanırım şöyleydi
Karanlık sadece gündüz gündüzse sadece gecedir.
Bunu kimsenin anlamaması çok saçma tabikide cevabı ışıktı. Çünkü ışık geceyi aydınlatır gündüzse hiç bir etkisi yoktur ki zaten ışık vardır..."