CREEPYPASTA

"Christmas Special Stories"

Misaki Mei

O gün yılbaşı idi, arkadaşlarım dışarıda eğlenirken benim bir planım yoktu. Evde oturup bütün gece televizyon izleyecektim. Telefonum çaldı arayan, en yakın arkadaşım Ashley'di
"Selam Olivia bu gece ne yapmayı planlıyorsun?"
"Aslında hiçbir şey evde oturacağım"
"Saçmalama bu gün yılbaşı!"
"Biliyorum ama plan yapmadım bugün için"
"Kelly'nin mekanında yılbaşı partisi var, istersen gel. Beraber gideriz."
"Bilmiyorum olabilir."
Biraz düşündükten sonra "Tamam, gelirim." cevabını verdim. Aslında Kelly'i pek sevmiyordum ama sonuçta bugün yılbaşıydı. Şimdi ne giyeceğime karar vermem gerekiyordu bu biraz zor olacaktı. Karar vermek için neredeyse tüm dolabımdaki kıyafetleri yatağıma dizdim. En sonunda beyaz bir elbise giymeye karar verdim. Giyinip yola çıktım, mekana geldiğimde Ashley beni kapıda karşıladı. Bütün gece eğlendikten sonra saate bakıp geç olduğunu gördüm. "Sanırım artık gitsem iyi olur" diyerek çıktım ve taksi bekledim, hiç boş taksi geçmiyordu.
"Nasıl gideceksin Olivia? İstersen seni ben bırakabilirim" dedi Kelly "Aslında evim o kadar da uzak değil, yürüyerek gidebilirim." dedim ve yürümeye başladım. Etraf karanlıktı aslında biraz korktum ama yine de yürümeye devam ettim. Yol dar ve uzundu, karşıda birini görür gibi oldum. Aslında sevinmiştim. En azından bu uzun ve korkutucu yolda yalnız değildim. İlerlediğimde üstünde noel baba kıyafeti olan bir adam olduğunu fark etmiştim. Ona yaklaşınca "Ho ho ho! Mutlu yıllar genç bayan Noel baba herkese hediye dağıtıyor, sizde almak ister misiniz?" dedi. "Hayır, teşekkürler noel babaya inanacak yaşımı geçtim."diyerek cevap verdim. "Noel baba her zaman vardır ve sana şimdi hediye vermek istiyor." dedi. Cidden noel babaya inanacak yaşı geçmiştim ve anlamıştım bu kaçık noel baba kılığına girmiş adam hediyesini almaz isem beni rahat bırakmayacaktı. "Peki noel baba, teşekkür ederim" diyerek paketi aldım ve hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Verdiği paket kırmızıydı ve yeşil kurdele ile bağlanmıştı. Sonunda eve varmıştım, eve girdiğimde üstümü değiştirip odama geçtim. Aklıma sahte noel babanın verdiği paket gelmişti. Gidip aldım ve açtım, açmamla çığlık atmam bir olmuştu. Bu Ashley'in kesilmiş kafasıydı kanlar içindeydi, gözleri oyulmuştu ve yanında bir not yazıyordu, ne kadar istemesem de merak ettiğim için açıp okudum.

"NOEL BABA HER ZAMAN VARDIR EVLAT, MUTLU YILLAR!"

Chimei Takeda

Yılbaşı günü için bir sürü şey planlıyordum fakat ailem şehir dışına çıktığı için bütün gün evde duracaktım, çünkü ailem olmadan bir yere gidemezdim. Odamdaydım, televizyon arka planda gürültü yapıyor ve ışıklar açık. Bilgisayarda takılıyordum. Birden sebebini anlamadığım şekilde ampul patladı ve televizyonun sinyali gitti, televizyonda parazitli görüntüye daha yakın bakınca gözümün önünde bir şekil beliriyordu. Sonra televizyonu kapattım, bilgisayar da kapandı ve bir daha açamadım. Bu işte bir terslik var. Hepsi tesadüf olamazdı. Yanımda fenerim de yoktu, diğer odaya gidip fener almaya korkmuştum. Bir kaç dakika sonra gözlerim karanlığa alıştı. Işığı belki açılır diye defalarca kez açıp kapatmıştım, "Acaba şimdi bu ışık açık mıdır yoksa kapalı mıdır?" diye düşünmekten beynim yanmıştı. Buraya kadar ne olursa olsun her şey yolunda diyebilirdim. Çünkü bu daha hiçbir şey, cesaretimi topladım. Odadan gidip feneri aldım, feneri aldıktan sonra içine pil koydum ve feneri açtım. Fakat garip bir şeyler vardı. Feneri yakıp yatağımın altına bakıyorum ve bembeyaz bir el görüyorum. Şok olmuştum, el hareket etti ve garip sesler gelmeye başladı. Ayak sesleri, gıcırtılar, yere düşen bir bıçağın sesi... Yere düşen bıçağın sesini duyduğuma yemin edebilirdim. Korktuğumdan dolayı kapıyı kilitledim.Kapının altındaki boşluktan bir adamın ayaklarını görüyorum, adam ara sıra kayboluyor ve tekrar geliyor. Sonra biri kapıya çok büyük bir cisim fırlatmış gibi bir ses geliyor. O an yerimden sıçrıyorum, büyük ihtimalle kapıyı kıracak büyüklükte bir şeydi. Kapı zaten kilitli, kapının önüne barikat kurmak için bir şey yok. Her dakika her saniye bu sesi duyuyorum,Neydi bu? Ses kesildiği anda kapıyı açıp mutfaktan tuzu aldım ve hızlıca odama dönüp kapıyı kilitledim. Tuzu kapının önüne döktüm, fakat sonra elektrikler geldi ve odamda asılmış bir adam gördüm. Bu az önce kapının önünde duran adamdı. Fakat şimdi ben bu cesedi ne yapacaktım? Sonra ceset kayboldu. Bir saniye... O adam kapının önünde hâlâ duruyor. Az önce ampul patlamamış mıydı? Şimdi ne oldu? Hâlâ kapıdan tıkırtılar geliyor. Sonra kapının altından bir kağıt fırlatılıyor. Kağıtta yazanlara göz atıyorum ve okuyorum.

"Bunu yapmamalıydın."

Chimei Takeda: Arkadaşlar, ben diğer çevirmenlerden daha uzun vadeli çeviriler yapacağım yani "bu öldü mü niye çeviri yapmıyor" diye düşünmeyin, do svedenya ^^

Misaki Mei: Happy Years My Waffles!