Chapter 5
CASSY's POV
"Thank you for coming Cassey." Andrea sincerely said. She is our class president. She give me the mic to have my speech.
"Hello Guys! I hope you all still remember me? The balyena or BMW or the baboy." I said with the big smile on my face. It's a genuine smile.
I heard them laugh. That's true I already moved on from the past. Totoo nga pala na kapag nakalipas na at naka move on ka na ang tanging magagawa mo na lamang ay tawanan ang nakaraan. Maging masakit man ito o masaya o malungkot.
"Ahm... I don't know what to say but... Everything in the past is already forgiven. I know na dala lang yon ng kakulitan at kabataan natin ng mga panahong iyon. We are all grown-up and thank you din kasi naisip nyo pala na may tao kayong nagawan ng masama dati. Honestly I don't want to go here today, kung hindi lang dahil sa makulit kong kaibigan. But thanks to her kasi nagkaroon ng closure, we all can move on. I am so glad to know that you guys are now matured enough to admit those mistakes. And to tell you frankly I am now shaking, and a little bit nervous and I don't know what to feel. It feels like... like old people saying na 'parang nabunutan ako ng tinik'. All this time pala yon ang burden na nakadagaan sa akin. Kaya pala hindi ko magawang maging masaya. Kaya pala kahit na anong pilit ko sa sarili ko na okay na ako, pakiramdam ko pa din may kulang at ang kulang na iyon pala ay closure from the past. Thank you guys for setting me free, for asking for forgiveness. I never felt this way before ang sarap pala sa pakiramdam ng nakapagpatawad ka... Ang sarap sa pakiramdam." Yon lang at lumuluhang bumaba na ako. Nakita ko pa ang ibang babae kong classmate at batch mate na nagpupunas ng mga luha sa kanilang pisngi.
Nakita kong nakabantay sa akin si Gail nakangiting lumuluha din ito at katabi nito si Kevin. He smiled at me sheepishly. I smiled back. I know what he meant by that smile.
"I didn't noticed you earlier. But I am sincerely sorry for what we did before." He show his boyish smile.
Kung hindi ko lang kilala ito sa pagiging pilyo at makulit baka magka crush ulit ako dito.
"Nah! It's nothing I already forgive you guys." Maluwag sa dibdib na sabi ko.
"Thanks! So friends?" inilahad pa nito ang kanang kamay nito. Tinitigan niyang mabuti ang nakalahad na palad nito.
"Friends!" kapag kuwan ay iniabot ko din ang aking kamay at nagdaupang palad ang aming mga palad.
"Ehem!" napalingon ako sa tumikhim.
How could I describe him? He's indescribable. Kung gwapo si Kevin. This guy who interrupt us is more than handsome if there is more than that.
I didn't recognize him at first. I don't remember of having classmate or batch mate na katulad niya. But my heart knows this guy. Nagtitigan lang kaming dalawa.
BINABASA MO ANG
Way Back Then
RomanceIkaw ba ay taong maraming sobra? sobra sa lahat ng bagay? sobra as in... Sobra sa pisngi? sobra sa abs na naging TABS na? Sobra sa kain? Sobra sa taba? Sobra sa pera? Sobrang yaman? at lahat ng sobra mayroon sya. BASAHIN NYO PO ITONG NEXT STORY KO...