Vampir Mi??

Şaka mı bu??

 Medyadaki Alev

   Gözümü açtığımda hastanedeydim. Kübra ,annem ,kardeşim Efsun ve doktorlar...Hepsi bana korkarak bakıyorlardı . O sırada vücudumu saran acıyla kıvranmaya başladım. Kendimi kontrol edemiyordum . Hemen koluma serum taktılar. Sakinleşmeye başlamıştım . Damarlarımda gezinen sıvıyı hissediyordum ve bu bana inanılmaz bir rahatlık veriyordu.  
"Ne oldu bana?"
   Annem bana bakarak ağlamaya başlayınca odadan çıkarttılar. Kübra ' ya baktığımda bana korku karışımı bir şaşkınlıkla bakıyordu. Ona yönelerek
" Kübra! Ne oldu bana söyleyecek misiniz artık?! " dedim

" Sen nasıl  bir şeysin Alev? Doktorlar bile anlamadılar .Bir insanın sadece kanla sakinleşebilmesi normal mi şimdi ?! Senin neyin var be kızım? Kansızlık desem ...

   Ben şaşkın şaşkın Kübra ' yı dinlerken doktorlar sinirli bir biçimde onu da çıkardılar. Bir yandan işlerini yaparlarken bir yandan da fısıldaşıyorlardı.

   İyice sinirlenmiştim. O sırada doktorun birisi yanıma geldi ve
" Alev hanım, tahlilleriniz tamamlandı. Sadece sinirlerinizi kontrol edemiyorsunuz. Taburcu işlemleriniz tamamlandı . Birazdan serumunuzu çıkarırlar.  " dedi ve çıktı.

Taburcu olduktan sonra taksiye binip eve doğru ilerlemeye başladık . Çok iyi hissediyordum.
" Kızım bi ara içine bir şey girdi zannettim o halin neydi öyle."  

" Off Kübra iyiyim işte ayrıca kurt gibi açım. Yemek verin lan bana.!
  
   Kübra bana ters ters bakıp  önüne döndü. Annem ile Efsun ' un ağzını bıçak açmıyordu. Omuz silkip telefonumdan oyun oynamaya başlamıştım

Taksinin durmasıyla geldiğimizi anlayıp kapıya yöneldim. Plan iptal edilmişti ,dinlenmem gerekmiş de falan filan işte...

" Görüşürüz tatlı belam dikkat et kendine"

Kübra' ya öpücük yollayıp eve girdim. Hemen ılık bir duş alıp çıktım. Üstümü giyip aşağı indiğimde annem menemen hazırlamıştı. Hemen sofraya oturup yemeğe gömüldüm.

"  Seninle bir şey konuşmamız gerek kızım"

Anneme dönüp kafamı salladım. Ne konuşabilirdik ki ??

" Bugün olanlar...Senin vücudunu kontrol edememen...Bunlar normal şeyler değil..Artık vücudun böyle tepkiler vermeye başladığına göre... Hazırsın kızım, artık öğrenebilirsin...
  

Korku dolu gözlerle anneme bakıyordum...Noluyo lan!!

" Ne oluyor anne,söylesene! Ağzında gevelemeyi bırak!!"diye bağırdım. Ve duyduğum şeyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki..

" Sen bir vampirsin kızım. Bizde böyleyiz. Şu anda inanmak istemiyorsundur ama inan bizde ilk öğrendiğimizde senin gibi karşılamıştık. Zamanla öğreneceksin kızım, alışacaksın ..

" Şaka mı bu?! Dalga mı geçiyorsunuz! Ne dediğinizin farkında mısınız siz?!"

  Nasıl olabilirdi böyle bir şey! Nasıl?! Ağlayarak kendimi odaya attım. Ben normal biri olmak istiyordum. Her genç kız gibi normal bir hayat yaşamak...Hayır! Bünyem kaldıramıyordu bu gerçeği. Gözlerim acımaya başlamıştı . Yavaşça gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

    Uyandığımda biraz sakinleşmiştim.  Biraz daha yatakta oyalandıktan sonra düşünmeye başladım. Bir vampir nasıl olurdu ki? Herkesin korktuğu kan emici bir yaratık...Kan emici diyince midemin bulandığını hissetmiştim. Düşündükçe aklıma bir sürü soru geliyordu. Acaba özel güçlerim olacak mı? Diğer insanlar bunu bilecek miydi? Özel bir eğitim görecek miyim? Hayatım değişecek miydi?? Bir dakika! Aklıma gelen şeyle yatağımdan kalktım. Şimdi, annemle Efsun neydi peki??Babam ben küçükken ölmüştü zaten.

   Hemen aynanın karşısına geçip kendimi incelemeye başladım. Sırıtmamla birlikte sivri dişlerimin çevremdekilerden birazcık daha fazla gelişmiş  olduğunu gördüm..Rengimin daha soluk olduğunu...Bunları daha yeni farkediyordum . Derin bir of çekip yüzümü yıkadım ve aşağı indim. Annem oturmuş düşünüyordu ,benden iki yaş küçük olan kardeşim Efsun ise ortalıklarda görünmüyordu.Gidip annemin karşısındaki koltuğa oturup yüzüne baktım annemin.

" Hazırım anne. Anlat her şeyi." Dedim.

    Annem gülünseyerek bana döndü ve anlatmaya başladı:

"Ben de öğrendiğim de senin yaşlarındaydım. Bana biri söylememişti . Okulda kızın biriyle kavga ederken ortaya çıkmıştı özelliğim, kızı duvardan duvara çarpmıştım . Ayakları yere değimiyordu bile . Bende kendimi durduramıyordum . Kızın her tarafı kan olunca bu sefer de üstüne saldırmıştım. Beni ona çeken bir şey vardı,kan. Ben de inanamamıştım kendime . Ailemden vampir olduğumu öğrendiğimde okuldan atılmıştım. Vampir lisesinde okudum ben, sadece bizim gibilerin olduğu bir yerdi  ve bana hayata karşı mücadeleci olmayı öğretti . "

"Nasıl yani ? Vampir okulları da mı var yani??" Dedim.

"Tabii ki var kızım. Yalnız değiliz. " dedi annem.

Aklımda bir sürü soru vardı ... Tekrar anneme döndüm ve
" Özel güçlerimiz var mı , bende mi o okula gideceğim ? Anlatsana anne!" Dedim. Yine sinirlenmeye başlamıştım.

" Her vampirin özel güçleri vardır kızım. Benim özel gücüm..zihin okumak ve hızlı hareket etmekti . Ama  belli bir yaşa kadar sürüyor bu güçler, şu anda yapamıyorum hiçbirini. Alev, sen hayatına devam edeceksin, normal okulunda okuyacaksın ama geceleri vampir okulunda geçireceksin. Öğrenmen gereken çok şey var. Uzun tatillerinde orada yatılı geçecek. Tüm vampirsel özelliklerin orada gelişecek. İstersen tamamiyle orada okuyabilirsin, ters bir şey olmadıkça isteğine bağlı olacak. Korkma ,seveceksin orayı.
Ayrıca sen kötü bir yaratık değil, özel güçlere sahip birisin, unutma. Vampir olduğunu hiçbir insan bilmeyecek , güçlerin geliştiğinde gizlemekte biraz zorlanabilirsin. Ve en sona sakladığım ; vampirler uyumaz. Kendini alıştır."

    Annemi dinlerken ne kadar soğukkanlılıkla anlattığını farkettim . O benim annemdi sonuçta, çok kötü birşey olsa belli ederdi , değil mi?

  
   "Anne ben...Ben hazır değilim bunlara. Korkuyorum anne.."
  
      Gözyaşlarıma engel olamamıştım. Annemin bana sarılmasıyla biraz rahatladım.
" İyi misin Alev?"dedi annem.

Anneme baktım ve "alışacağım " diyerek gülümsedim . Sonra da kalkıp mutfağa yöneldim . Yemeğimi de yiyememiştim zaten. Dolaptan malzemeleri çıkarıp tost yapmaya koyuldum . O sırada annemin sesini duydum.

" Alev, bugün arkadaşlarını eve çağır istersen kafan dağılır ."

   Gülümseyip üstüme ince bir hırka taktım .Anneme tost yapmasını tembihledikten sonra dışarı çıktım . Biraz abur cuburla birkaç tane film aldım . Mutluydum, ama korkuyordum. 
     Yürürken aklıma Koray gelmişti . Ona da mesaj attım , özlemiştim iki günde. Telefonu cebime attığımda gördüğüm şeyle durakladım.

YİNE Mİ SEN?!