Atılan dikişin üstünden tam 1 hafta geçmişti ve ben kendimi öylesine rahatsız hissediyordum ki artık, içimde geçmişimi aramam için beni kışkırtan birşeyler vardı gerçekten merak ediyordum öğrenmek istiyordum ama manuel'le olan aşkımıza zarar gelmesinden korkuyordum bu geçmiş bana sağlam gelecek vermeyecekti biliyordum. Sigaramı söndürdüm ve odaya geçtim öncelikle üstümü giyinmem gerekiyordu...
Hazırdım artık, geçmişimi bulmaya hazırlanmıştım manuel dışardan bana seslendi, geliyorum dememle kapıdan çıkmam bir olmuştu. arabaya bindik ''nereye gidiyoruz sevgilim'' dedi, bende gülerek ''hastaneye'' dedim, ilk oradan sorgulayacaktık.
Manuel'in yanağına bir öpücük kondurdum ve teşekkür ettim...
geçmişimi arama fikrine sert çıkışmamıştı şaşırmıştım ve ona sordum ''sen benim geçmişimi aramama kızmadın ama beni kaybetmekten korkmuyor musun?'' dedim, sert ve emin bir tavırla '' asla, birdaha asla seni bırakmam. Aileni tanımak seninde hakkın ama o eşinle görüşmeyeceksin boşanacaksın, sen benimsin'' dedi, şaşırdım eşin derken ne demek istiyordu benim eşim mi vardı bana bunu neden söylemedi arabayı durdurmasını söyledim ve indim oda indi, ellerimden tuttu ve ''evet sevgilim, eşin var bunu sana söylemedim çünkü beni bırakırsın diye korktum ama sonradan gözlerindeki aşkı gördüm ve bize inandım bırakmayacaksın değil mi?'' dedi, kızmıştım inanamadım nasıl yani onu nasıl bırakabilirdim çok seviyordum onu. Sarıldım ve kulağına ''seni bırakamam salak, sen benim herşeyimsin, yaşama sebebimsin bize zarar gelmesine izin vermem anladın mı, anladın mı dedim'' dedim, ''anladım aşkım biz sonuna kadar beraberiz biliyorum asla gitme'' dedi. Gidecek miydim? olmaz, olamazdı gidemezdim kendimi kendi içimde öldürmek istemiyordum, kim bilir onu bıraktığımda kaç kez ölmüştü kaç kez kefensiz mezara koymuştum, kim bilir...
Hastaneye gelmiştik arabadan indik ve sekretere döndüm ''barbara palvin'in bilgilerini istiyorum'' dedim, ''tamam efendim'' dedi, şaşırmıştım önce nedenini neyi olduğumuzu felan sorması gerekiyordu Manuel'e döndüm kulağına eğildim ''bu kadın niye tamam dedi neyi olduğumuzu felan sorması gerekmiyor muydu aşkım'' dedim, güldü ''doğru sen hafızanı kaybetmiştin aşkım, senin eşin çok ünlü bir işadamı ve sen de karısı olduğun için herkes seni tanıyor ve hafızanı kaybettiğin gazetelere çıktı biliyorlar'' dedi.
Gerçekten komik bir olaydı kendi bilgilerimi istiyordum çünkü, kim olsa güler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSKUN AŞK
Lãng mạnbüyük bir uçak kazası sonucunda hafızasını kaybeden ve geçmişe dair hiçbirşey hatırlamayan, kazadan önce ise çok zengin olup mutsuz bir hayata mahkum olan barbara kaza sonrası hiçbirşey hatırlayamadığı için psikolojikmen yatalak kaldı.. onu bu durum...
