7.BÖLÜM''DİNMEYEN ACIM''

5 0 0
                                    

Sabah olmuştu sessizce yerimden doğruldum, lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım o kötü günlerin ardından böylesine mutlu olmak çok güzeldi keşke hep böyle olsa ama biliyorum sonsuza kadar böyle sürmeyecek daha ben geçmişimi arayacağım belki hafızam yerine gelecek işte o gün manuel'i tekrar terk edeceğim, korkuyorum onu öylesine bu denli severken gidebilecek miyim? istemiyorum, onsuz bir hayat istemiyorum! o yarayı tekrar kanatmak istemiyorum...

Tam mutfağa geçecektim ki yerde kırmızı kırmızı lekeler olduğunu fark ettim hepsi birer kana benziyordu aynaya geri döndüm baktım başım kanıyordu hemde çok elimle dokunduğumda orada dikiş vardı, derin bir yara olmalıydı ki böyle kanıyordu, hemen suyla kafamı yıkadım elimle değirdiğimde dikiş açılmıştı. Korkuyordum.

Manuel bana sesleniyordu, kalktı içeri gelirken beni gördü ''ne oldu barbara iyimisin?'' dedi, yanıma geldi elimi çekti ve kanı gördü gözlerinde ki korkuyu fark etmiştim '' korkma kafamda dikiş varmış o açılmış sadece kanıyor yıkasak geçer'' dedim, kızgın gözlerle bana bakarak ''yıkasak geçer mi dedin? şu yaranın derinliğine bakar mısın hadi hemen hastaneye gidiyoruz, kalk sevgilim hadi!'' dedi, benim için endişeleniyordu...

''Başım dönüyor, aşkım kalkacak gücüm kalmadı'' dedim, kucağına aldı beni arabaya bindirdi hemen hastaneye götürdü benimse hayla başım dönüyordu bayılmak üzereydim gözlerim kapanıyordu, akan kan fazlalaşmıştı... Manuel arabadan indi ve beni kucağına aldı bağrışlarını duyuyordum beni hemen sedyeye yatırdılar ve içeri aldılar....

Uyandığımda evdeydim baş ucumda manuel vardı ''iyimisin aşkım'' dedi, gülümsedim ve başımı salladım konuşacak gibi değildim boğazım kurumuştu kalktı su getirdi başıma eliyle destek verdi ve suyu içirdi ona minnettardım bana bu denli sahip çıkan bir insana öbür dünyada borcumu nasıl ödeyecektim, bir gün onu terk edeceğimi bilmek bana acı veriyordu ölmek istiyordum sabrım kalmamıştı dayanamıyordum onsuz nasıl yaşayacaktım onsuz olmaktansa mezarda olmak daha iyiydi...

Artık manuel benim içimde dinmeyen acı olarak kalacaktı...

SUSKUN AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin