Son bir damla düştü bugün gözlerimden,seni unutmak için. Ben bugün ölüyorum sandım. Üşüdüm,dondum.. Üzerimi örtecek kimse kalmadı be. Sen hiç utanmıyor musun gidişinden.. Ben ne sancılar çektim biliyor musun gidişinden.. Hayatıma bir şekilde devam ediyorum işte. Etmek zorundayım.Sokaklara çıksam ne olacak ki. Yaralı yürüyorum. Dün gece kendimi kimsenin olmadığı bir sokakta yürürken buldum. Kendimi izledim. Gözleri dumanlı,kalbi alev gibi yanan bir çocuktu bu. Küçük bir adamdım ben,küçük duyguları olan.. Masum diyemedim kendime bugüne kadar. Neden masum olabilirdim ki sen yoksan. Kendime zarar verirdim.
Geçen gün vicdanımı nerede unuttuğumu sordum kendime. Sahi vicdanım şimdi nerede ne acılar çekiyor kim bilir. Zor oluyor biliyor musun. Hayatım çok değişti. Eski beni özlemiyorum ama onu da unutamıyorum. Çok güzel bakmışım o çocuğa. Çok sevmişim onu. Şimdi büyümüş,yara almaya devam ediyor. Sevdikleri var. Hele bir dostu var ki sorma. Senden sonra geldi hayatıma bir daha da çıkmadı biliyor musun? Ben senin hikayeni anlatırken bir filmde senden sonra gelecekti. Hikayenin bir kısmı onunla devam edecekti. Ama olmadı. Biz gerçekten dosttuk. Dostluğumu ne filmler anlatır,ne hikayeler. İyi ki demiyorum artık. Ne güzel girdin hayatıma diyorum ona içimden..
Sen yoksun,her şey bir parça eksik. Sen yoksun dostumun bile canı yanıyor ben ağlarken. Sen yoksun hikayeler karanlık. Sen neden yoksun?Gerçekten gittin mi? Yoksa bir gün gelirsin diye mi bekliyorum hep. Sen yoksun diye yaşayamayacağım diye bir şey yok elbette. Ama sen yoksun diye de güzel yaşanmıyor. Sen yoksun diye..
Biliyor musun?
''Ben Sende Tutuklu Kaldım''
bu şarkıyı da sana hediye ediyorum. Sözleri yok ama kalbinde hisset. Sözler en son silahtır kalbe dokunmak için. Önce duygularımı hisset ki yanında olabileyim. Seni rüyamda gördüğüm her güne sevineyim. Yaz geliyor yavaş yavaş. Sensiz bir kez daha o sokaklardan geçmeyi planlıyorum ben. Sensiz bir kez daha sevdiğimle tanışacağım. Onunla geçirdiğim bir ömre dualar ediyorum.
Ağustos'u geçtik. Eylül'ü de.. Ekim,Kasım,Aralık da geçti. Tam 15 aydır seni görmeden yaşadım. Ne demek ki bu? 1 yıl 5 demek. 5 yıl 10 ay demek.. 1000.. yıl demek.. Yani seni hep seveceğim demek.. Sevdiğin insanlar olması ne kadar güzel bir duygu bilir misin? Yeri gelir sarılırsın. Yeri gelir ağlarsın. Yeri gelir gülersin,kavga edersin,trip atarsın.. hediye alırsın,mutlu edersin,kırarsın,özür dilersin. Onu düşünürsün. Sevdiğin insan olması böyle bir şey işte. Kaç yıl geçse de ondan vazgeçemezsin. Benim hayatta böyle bir şey yaşadığım tek insan var sanırım. Ama o sen değilsin. Sen gitmeden önce biz bunları zaten yaşayamadık. Sen gittikten sonra gelen insan o. Ona çok teşekkür ederim. Bin defa teşekkür ederim. Beni hayata döndürdü. Umut verdi. Beni mutlu etti. Benimle çok güzel ''anılar''paylaştı.
Bir kedimiz vardı. ''Zeytin'' hiç sorma yaralı tarafımı.. Bu yüzden de vicdanımı bulamıyorum sanırım. Onu bıraktığım,ondan vazgeçtiğim zaman ne kadar kötü bir insan olduğumu anladım. Asla masum değildim.Olamayacaktım. Sen yoksun diye ağlarken uykusundan uyanıp kucağıma geldi,patisi ile gözyaşlarımı sildi. Ağlama der gibi bakıyordu gözlerime. Gel de insanları sev.. Dostluk bir de böyle bir şey.. Ben dostumu bırakıp gittim. Ben çok yaralıyım bitanem. Çok üzgünüm. Ben kaybettiğim her şeye o kadar üzülüyorum ki bu aralar.. Ne zaman geçecek,ne zaman iyileşeceğim diye bekleyip duruyorum. Şarkılar dinliyorum,sözler yazıyorum. Kitaplar okuyorum,filmler izliyorum. Yemekler yiyorum,uykular yatıyorum da bir sana kavuşamıyorum. Bir sana yazamıyorum sevdiğimi.. Bir sana yazamıyorum sevdiğimi..
''bir sana yazamıyorum artık dostumu sevdiğimi...''
