Guinevere (on hold)

6

Ze kon zien dat George, de kokshulp, gespannen was. Op zijn voorhoofd parelden de zweetdruppeltjes. Hij keek intensief naar de grote tafel terwijl hij rond bleef zwieren over de dansvloer. Haar vrouwe zat naast een gloednieuwe echtgenoot. George kon zijn ogen niet van de bruid afhouden. En ze kon hem niet veroordelen, want zij zelf zat ook steeds naar de bruidegom te lonken. Die ene avond was zeer speciaal geweest. Hij had haar even laten voelen alsof zij de prinses was. De muziek stopte en George rukte eindelijk zijn ogen los van de tafel om zijn danspartner aan te kijken. Myrtle zag het gebeuren vanaf een afstandje en nam nog een slok van haar wijn. Ze keek naar Arthur. Arthur keek niet naar haar. Arthur keek naar Guinevere. Guinevere keek naar de mensen in de zaal. Ze lachte en at en dronk. Arthur lachte niet, at niet en dronk niet. Hij keek verlekkerd naar Guinevere. Zo had hij ook naar haar gekeken die avond en Myrtle's buik maakte een draai. Ze had op dat moment alle wijn zo wel weer uit willen kotsen. Guinevere stond op en de hele zaal draaide zich naar haar. Ze was ook zo mooi. Té mooi. Myrtle kon daar nooit overheen en dat maakte haar verdrietig en boos. Woest. Guinevere vroeg Arthur om te dansen. Arthur leek niet op te willen staan. Met rode oren sloeg hij een poging om te dansen af. Myrtle vroeg zich af waarom, maar na het zien van Arthurs hoofd toen Guinevere wegliep dacht ze dat ze het al wist. 'Het is tijd voor Arthur om naar bed te gaan geloof ik!' Riep een gast hard vanuit de stilte. De hele zaal barstte in lachen uit. Guinevere, onwetend, lachte mee en wendde zich naar Arthur. 'Maar je hebt niks gedronken!' Lachte ze. De mannen spogen hun bier uit van het lachen. Arthur werd nog drie keer zo rood dan hij al was. Myrtle Rolde met haar ogen. Ze kon het niet aanzien, dat arrogante wicht dat zich zo stom voordeed. Alsof ze het niet wist. Iedereen snapte het nu wel, behalve zij. De heer des huizes stond met zijn armen gevouwen te praten met een vriend van hem. Die mocht Arthur niet, dat kon je zo zien. 'Kom nou Arthur! Ik wil alleen met jou dansen,' riep Guinevere. Luid gejuich uit de zaal. Met tegenzin stond Arthur ongemakkelijk op. Hij schuifelde naar zijn Bruid toe en de muziek begon.

Ik legde mijn handen op de zijne. Hij keek wat ongemakkelijk om zich heen en hij leek niet erg op zijn plek. 'Ontspan lieverd,' zei ik. 'Kom, dansen,' Arthur keek me aan. Hij hield me verder van zich af dan normaal. Ik duwde mezelf tegen hem aan. Zijn zwaard zat in de weg. 'Waarom moet je ook nu nog je wapens dragen,' fluisterde ik in zijn oor. 'Ja, haha,' antwoordde hij. We dansten op een rustig lied. Een minstreel zong een lied over de liefde tussen twee personen. Ik vond het mooi. Arthur's zwaard zat vreselijk in de weg en gelukkig was het lied al gauw afgelopen. Toen werden we beiden opgetild en uit de zaal getild. Een hele stoet mensen betreffende; mijn vader, moeder, ooms en tantes en twee goede vrienden van mijn vader kwam achter ons aan. We werden naar een kamer gebracht en op het bed neergezet. Ik aan links, Arthur aan rechts. Mijn hele lichaam begon warm te worden. Twee dienstmeisjes trokken me weer van het bed af en ontbonden mijn jurk. De aanhang nam plaats voor het bed. Aan de andere kant werd ook Arthur uitgekleed. Hij hield niet-begrijpend de meisjes tegen. 'Sorry, maar zou u het heel erg vinden als we wat privacy namen?' Vroeg hij aan mijn familie. Ze begonnen te grinniken. 'Nee, we moeten we weten of er vannacht kinderen worden gemaakt,' antwoordde mijn moeder koud. Ik voelde een kilte door me heen komen. Ik wilde nog geen kinderen! Ik wilde dat totaal niet, zelfs van Arthur niet. 'Moet dat vanavond?' Vroeg Arthur, alsof hij mijn gedachten had gelezen. 'Anders wordt ze te oud jongen,' bromde mijn vader. Ik had alleen mijn onderjurk nog aan. De dienstmeisjes brachten me weer naar het bed. Ik ging zitten. Arthurs enthousiasme van de hele avond was verdwenen. Met zijn riem losgemaakt en zijn wapens aan zijn voeten stond hij verontwaardigd naar het gezelschap aan het voeteneinde te kijken. 'En dat moet met de hele famile?' Vroeg hij. 'Kan niet één iemand even kijken? Of misschien gewoon vertrouwen op uw dochter en schoonzoon?' 'Luister jongen, je hebt misschien mijn dochter van me afgenomen, maar mijn macht heb je nog niet. Jij gaat nu in dat bed liggen en een kleinzoon voor me verwekken, of ik laat je zo snel als ik kan weer onterven,' begon mijn vader boos. Arthur keek hem woedend aan. 'En u laat deze heren gewoon zien hoe uw bloedeigen dochter het bed deelt met een man? Ik zou me kapot schamen!' Bracht hij knarsetandend uit. 'Arthur, rustig,' zei ik sussend om de situatie iets minder heftig te maken. 'Weg, eruit!' Schreeuwde Arthur. 'Het is heel jammer, maar u heeft uw dochter nu aan mij gegeven en ik wil haar nu voor mij alleen,' het gezelschap stond verward op en wilde naar de deur lopen. 'STAAN BLIJVEN!' Brulde mijn vader en hij stampte op de grond. 'WIJ BLIJVEN HIER, OF JE HET WILT OF NIET. DIT IS TRADITIE!' Arthur leek onder de indruk. Hij stapte boos naar achteren. 'Ik ga wel naar een andere kamer, dan blijft u hier. Kom Guinevere,' hij trok me ietwat hardhandig van het bed. 'Arthur!' Zei ik boos. Hij schrok en keek me aan. 'Blijf nou, het is zo voorbij,' zei ik. Ik boog me naar hem toe en begon in zijn oor te fluisteren: 'Ze checken even drie minuten en dan gaan ze weg, dan ben je helemaal van mij,' Arthur trok zijn wenkbrauw op. 'Blijf vooral zitten,' zei ik tegen, het gezelschap. 'We gaan al,' Arthur gaf nog een boze blik naar mijn vader en stapte toen het bed in. Ik trok het kleed dat hij aan had over zijn hoofd. Zijn donkerrode haar hing een beetje over zijn ogen. Hij ging op me liggen en trok voorzichtig mijn jurk omhoog. Ongemakkelijk begonnen we. Naarmate we langer door gingen begon het steeds lekkerder te voelen. Het ging soepeler. 'Ontspan,' fluisterde Arthur, hoewel hij de gene was die moest ontspannen. Zijn wangen waren lichtelijk gekleurd. Ik pakte zijn wang en zoende hem. Hij ontspande. Alles ging draaien, op een fijne manier. Ik merkte op dat er iemand naast het bed stond. Mijn moeder tuurde naar beneden. Blijkbaar ving ze een glimp op van wat er allemaal gaande was. Ze ging recht op staan en knikte naar de gasten. Ik keek haar aan, zo boos als ik kon, terwijl Arthur mijn hals kuste en ik een golf van geluk door me heen voelde gaan. Ik bracht een geluid uit en pakte zijn schouders vast. 'Goed, alles verloopt naar wens,' brulde mijn vader bars. Arthur stopte. Ik trok me terug en deed snel mijn rok naar beneden. Arthur zat verslagen op zijn knieën. Hij keek naar het bed. Ik trok mijn knieën op. 'Ik voel me vernederd,' gromde Arthur. 'En ik gerustgesteld,' zei mijn vader droogjes. 'Ze is van jou jongen,' De stoet verliet de kamer weer. Ieder kwam even langs het bed en begroette ons. Ik vond het vreselijk. 'Dit gaan wij mooi niet bij onze kinderen doen,' knarste Arthur toen ze eindelijk weg waren. Hij stond op en stampte naar de spiegel met daarvoor een teiltje met warm water. Even maakte hij zijn gezicht schoon. Ik wilde eigenlijk verder. Ik wilde dat gelukzalige gevoel opnieuw voelen. Ik maakte mijn jurk los en trok hem uit. Vervolgens ging ik half onder de deken liggen. Hij draaide zich om en zag me liggen. Hij lachte en droogde vervolgens zijn gezicht met een doek. 'Aaaaarthuuuur,' zei ik zacht. 'Dat kan beter,' grinnikte hij. 'Oh wat dan, lieeeeve Arthuuuur?' Vroeg ik grijnzend. 'Hmmm,' Arthur haalde zijn schouders op. 'Nou wat wil je dan?' Vroeg ik quasi-geïrriteerd. 'Ik vraag het jou wel,' zei hij. Hij liep op me af, kroop naar me toe en hing over me heen. 'Kom eens koninginnetje van me,' 'koninginnetje?' Vroeg ik. 'Ja, jij wordt mijn koninginnetje,' 'En jij mijn koninkje?' Vroeg ik. 'Nee nee, ik wordt jouw koning,' verbeterde Arthur me. 'Ja, dus ik wordt jouw koningin,' zei ik brutaal. 'Zeg, je hoort je man niet tegen te spreken,' grijnsde Arthur. 'En jij hoort je vrouw niet te kleineren, anders heb jij een hele saaie avond,' grapte ik en ik tikte hem op zijn neus. 'Oh gaan we brutaal doen?' Siste hij speels. 'Gaan we brutaal doen, Geen fijne avond? Zeg dat maar aan lucifer,' hij begon me te kietelen. 'Aaah stop! Stop jij- aah!' Riep ik lachend. 'Genade! Genaaadeee!' 'Tegen wie?' 'Genade Oh liefste Arthur- ik bedoel- koning Arthur!' Hij stopte met kietelen en richtte zich op ik kon zijn hele bovenlichaam zien. 'En nu wil ik mijn beloning omdat ik gestopt ben,' 'oh kom maar halen dan,' zei ik. Ik pakte zijn hand en trok hem naar me toe. Hij bevoelde mijn lichaam en ik het zijne. Het was perfect. Puur genot. We gingen van langzaam naar snel naar andersom. We draaiden, we zoenden elkaar overal waar we maar konden. Het was heerlijk.

Arthur verschool zijn gezicht in mijn nek. Ik Duwde hem om en ging op hem zitten. We versnelden onze bewegingen. Arthur sloot zijn ogen. Ik boog naar voren. 'Guinevere,' fluisterde hij. Ik kreunde als antwoord. Hij begon heftig te hijgen. 'Door, door!' Zei hij. 'Ja! JA!' 'Nee!' Zei ik. Ik Rolde met tegenzin van hem af. 'Guinevere, liefste, ga door,' hij wilde weer op me rollen, maar ik stopte hem. 'Liefje ik ben er bijna, koninginnetje, schatje, heel eventjes en dan-' hij streelde me. 'Nee Arthur, ik wil geen kind,' zei ik. Arthur keek me verbijsterd aan. 'Maar we moeten-' 'Sinds wanneer luister jij naar mijn vader?' Viel ik hem in de rede. Hij keek me verbaasd aan. Toen keek hij naar zijn kruis en toen weer terug naar mij. 'Ja en wat nu?' Vroeg hij beholpen. Ik boog me naar hem toe. 'Je vindt het echt niet erg toch?' Vroeg ik lief. 'Wanneer jij er klaar voor bent lieverd,' zei hij en we zoenden nog maar een keer, omdat ik niet wist wat ik daar op moest zeggen. Hij probeerde nog een keer stiekem naar binnen te komen, maar ik had hem door. 'Hee, nee nee,' zei ik. Arthur grijnsde. 'Jammer,' ik duwde mezelf naar beneden, en zorgde dat het hem uiteindelijk aan niks ontbrak.