Wrong Timing

Chapter 29

2 years after

"Hi!" Sabay beso sa akin,napatingin ako sa sout niya naka crop top ng long sleeve at naka high waist pants

"Tsk!done checking me out?baka matunaw ako niyan sabihin mo sa akin na in love kana ba sa akin?"napatawa ako sa sinabi niya its been two years maraming nagbago simula noong umalis na ako doon.

" hahahaha....silly,i realize you've change a lot"noon itim ang buhok niya ngayon kulay pula lalo siya ngayong gumanda

"Tse!chosy kalang,talaga bang hindi talaga ako papasa sa puso mo?" Biro na tanong niya napailing naman ako ng nakangisi padabog naman siyang umupo sa sofa at nag cellphone

Parang bumalik ang ala-ala na umiiyak siya noong panahon nayon na wasak ako

"Ven,tama nayan lasing kana kapag nalaman ni tito to nako lagot ka,hoy!ven tigilan mo na sabi eh!ven kong dahil naman sa kanya to parang awa kalimutan mo na siya" sabay agaw ng alak sa kamay ko agad pilit kong inaabot ito pero nahihilo na talaga ako

"Sandy,ibigay mo iyan di pa ako tapos!sandy please yan lang ang paraan para makalimot ako sa sakit" halos maiyak na ako sa sobrang sakit ng nararamdaman ko

"Sa tingin mo alak ang tutulong sayo para malimutan mo ang sakit,ven naman andito ako tutulongan kitang limutin siya ven please" napatawa ako ng peke kahit umiiyak ako

"No!ito lang ang makakatulong sa akin kaya pwede ba sandy ibigay mo yan sa akin" pilit ko paring inaabot pero nilalayo niya

"Ven,please tama na nasasaktan ako sa ginagawa mo" binato niya sa isang solok ng kwarto ko ang alak at umiyak sa harap ko "ven ako nalang,gamitin mo ako,okay lang please ven" halos lumuhod siya pwersa ko siyang pinatayo at siniil ng halik

Hindi ko na napansin nasa kama na pala kami agad bumaba ang halik ko sa leeg niya

Agad akong pumaibabaw sa kanya at hinalikan siya bawat haplos niya sa buhok ko ay naala ko si mandy ang babaeng mahal ko

Agad akong tumayo at napahilamos ng mukha gamit ang kamay ko

"I can't sandy,mahal ko parin siya i hope you understand" malomnay kong sabi kita ko ang sakit sa mata niya at pilit itong ngumiti

"Okay,lang kahit naman kaylan hindi mo naman ako mamahalin eh!kasi siya parin ang gusto mo" agad naman siyang umalis sa kwarto ko na umiiyak

Narealize ko rin kong gaano siya ka importante sa buhay ko,si sandy lang ang nandiyan kong nasasaktan ako it's time na seguro para bigyan siya ng halaga bilang kaibigan lang

"Hoy!ven nasa ibang planeta ka pa ba" nabalik ako reyalidad ng bigla siyang sumigaw sa harap ko

"Sorry,napalalim lang ako ng isip,so what are you saying?" Napabuntong hininga siya bago magsalita

"Sabi ko let's have coffee sa labas hindi yong parati kanalang paper works dito ang boring kaya" natawa naman ako sa sinabi niya lahat na nag bago simula nong nilimutan ko na siya.

"Okay!" Agad naman siyang ngumiti,kinuha ko ang telepono ko sa gilid ang tinawagan ang sekretarya ko

"Yes,sir" masiglang tanong nito sa akin

"Cancel all may meeting,i will have a coffee time with sandy"narinig kong parang kinikilig ito sa sinabi ko

" sige sir take your time"binaba ko agad ang tawag at bumaba na kami ni sandy papuntang parking lot

"Saan tayo na coffee shop?" Tanong ko habang naglalagay ng seatbelt

"At usual coffee shop" pina andar ko na ang kotse papunta sa paborito niyang coffee shop

Hininto ko na ito at lumabas agad pinagbuksan ko ng pinto ng sasakyan si sandy nag pasalamat
naman ito

"Good morning mr.levi and ms.chaves" sabi ng waitress nag order naman kami agad ni sandy habang naghihintay kami napaansin kong may kumukuha ng letrato sa amin ni sandy

"Hay!para silang paparazzi sa ginagawa nila dinaig pa talaga nila" nakailing na sabi nito tumunog naman bigla ang cellphone niya

"Excuse me ven,i have to answer my manager call" tumango nalang ako tumayo siya at lumabas

Kamusta na kaya siya?

Parang ang sarap batukan ng sarili ko dahil sa tanong na iyon

Stop thinking about  her ven!

Saway ko sasarili ko dapat kalimutan ko na siya