Sonsuz Parıltı

1. St.Vincentt Yetimhanesi

1996 Yılının Eylül Ayının 12. Günüydü. İngiltere her zamanki  soğuk günlerinden birinin daha sonuna gelmiş, öteki sıkıcı güne geçmek üzere hazırolda bekliyordu. Gençliğinin ve güzelliğinin en güzel yıllarını yaşayan Doscer Emmaraldo çocukların hepsini karanlıkta gözlerini kısarak kontrol ettikten sonra odasına doğru yönelmişti. Sürgülü pembe kapıyı arkasından kapattı, geniş koridoru geçip merdivenleri indi. Çocukların gün boyu oturdukları, televizyon izledikleri,oyun oynayıp, dedikodu yaptıkları büyük salondan geçerken duraksadı. Büyük, geniş camlı pencerenin ardındaki ıssız göğe baktı. Son bir haftadır yıldızların hepsi kaybolmuş gibiydi. Yarın yine bugünki gibi yağmur yağacaktı sanki. Böyle havaları bilirdi, bir yetim kaderine böyle gecelerde teslim edilir, öylesine bir köşeye umursamazca böyle gecelerde atılırdı. Bayan Doscer bekledi. Avının yerini 10 kilometre öteden hisseden bir kaplan gibi duyuları açılmıştı. Sanki kapı çalacakmış gibi hissediyordu. Çalmadı ama yine de kapıya gitti ve sessizce kilidi çevirdi. Açtığında kendisine iri gri gözleriyle bakan en fazla iki aylık minik bir bebekle karşılaştı. Bayan Doscer uzun yol şeridinin etrafına bakındı. Bu onun  için gayet normal bir olaydı. Ama asıl tuhaf olan bebeği bırakan kişinin kapıyı çalmaması ve Bayan Doscer'ın tesadüfen kapıyı açmış olmasıydı. Bebek şanslı. Diye düşündü. Normalde bu saatte uyanık olmazdım. "Gel bakalım güzellik" dedi ve koyu lacivert pusetiyle bebeği içeri aldı. Bebek sıcağın etkisiyle mayışmış uykuya dalmaya hazır gibiydi. Bayan Doscer merdivenlerden çıktı ve büyük çocukların yatak odasını geçip bebeklerin odasına girdi. Ses çıkarmadan küçük kızı boş bir beşiğe yerleştirdi. Kat kat giydirilmiş olduğu için terleyeceğini düşündü ve üstündeki badinin bir katını çıkarttı. O sırada karanlıkta kızın boynunda parlayan ince bir zincir gördü. Yavaşça yıldız şeklindeki altın kolyeyi kızın başından çıkardı. Önünde Clara arkasında Hell yazıyordu. Bayan Doscer'in uykudan gözü kapanmak üzereydi. Acelece kolyeyi cebine atıp aşağı kattaki çalışma odasına indi. Işığı yaktı ve çalışma masasının altındaki çekmeceyi çekti. Siyah deri kaplamalı büyük bir defter çıkardı. Adı:Clara, Soy adı:Hell kan grubu kısmını boş bıraktı, Miraslar: Yıldız şeklinde altın bir kolye, Göz rengi: Gri, Saçları: Sarı, Geldiği Tarih: 12 Eylül 1996. Defteri kapattı. Yarın yapılması gereken angarya bir işi tamamlamanın verdiği mutlulukla yatağına doğru yol almadan önce masasının hemen yanındaki çelik kasalardan birisini açtı ve içine yıldız kolyeyi koydu. Yarın bir kilit bulurum diye düşündü. Kolundaki saate baktı. Yarın çocukların beni kaldırması gerekecek. Ağır adımlarla yatağına doğru yol aldı. Bayan Doscer odadan ayrıldıktan kısa bir süre sonra yetimhaneye giriş kapısının açılmasıyla oluşan cereyan odanın penceresini büyük bir gürültüyle kapattı. St. Vincentt'ın bir misafiri vardı.

Merhabalar! Biliyorum kısa bir bölüm oldu ancak en kısa sürede yeni bölüm ekleyeceğim. İlk bölümde hikayeyi temelinden anlatmak istedim. İkinci bölüm şimdiki zamana yönelik bir bölüm olacak. Arada geçmişe dönüş bölümleri yapmayı planlıyorum. Umarım hikayemi beğenirsiniz. Tanıtım bölümünü okuyan 75 kişiye çok teşekkür ederim :) Görüşmek üzere!