kusursuz cinayet

ayrılık ve barışma

Bazen bela hep sizi bulur sanırsınız ya da aksilikler peşinizi bırakmaz, bir süre mücadele edersiniz daha sonra dayanacak gücünüz kalmaz ve pes etme kararı alırsınız. Eğer o anı yaşadıysanız sakın vazgeçmeyin çünkü o zaman zafere çok yaklaştığınız zamandır.

Sedef'in yanında duran kızı incelemeye başladım uzun boylu ve fiziği de oldukça güzeldi. Bu kızın benimle ne derdi vardı? Hala Koray'ı mı seviyor? Kes sesini Işıl uff düşüncesi bile benim canımı acıtıyor.
Ayağa kalktım bu sefer yeter, bu kızın saçını başını yolacam.

Kerem: Seda senin burada ne işin var?
Seda: Acaba neden? Bir düşün istersen.
Masal: Bana bak kızım seni burada yolarım.
Seda: Hadi ya sıkıyorsa yolsana.

Adının seda olduğunu öğrendiğim kızın bunları söylemesi üzerine Masal kızın üzerine atladı, bende bu fırsat kaçmaz diyip Sedef'in üstüne atladım.
Sedef düşündüğüm kadar güçlü değildi kızın saçını tutmamla yere yapışması bir oldu, bu arada Masal'ın durumuna baktığımda o da benim gibi kızı yere indirip üstüne çıkmış boğuyordu. Eniştemde yazık ayırmaya çalışıyordu.

Bir anda belimde hissettiğim elle arkamı döndüm ve istemsiz sarıldım ona, kokusunda bile huzur bulduğum insan. Zaman durmuştu sanki o an mutluydum, huzurluydum. Boynundan ellerimi çektiğim zaman etrafa baktım Masal'da o kızın üstünden kalkmıştı ve aynı durumda bana bakıyordu "Ne yapacaz?" der gibi...

Ben ne yapacağımı biliyordum, artık daha fazla acı çekmek istemiyordum sevdigimle mutlu olmayı özlemiştim, bunu hak ettiğimizi düşünüyorum...

Kolundan tuttuğum gibi Koray'ı oradan çıkardım.Gökhan ile gittiğimiz parka götürdüm. Bankaların birine oturduk ben ona, o bana bakakalmıştı. Herşeyini özlemiştim bakışını, gülüşünü, ses tonunu, kokusuna kadar...

Sarıldım ona aynı şekilde karşılık verdi, elim boynunda saçlarıyla oynarken Koray'da omuzumdan öptü, yılların yükünü almıştı. Artık konuşma vakti gelmişti bu sefer sorunlar bitecekti.

"Her şey için özür dilerim yapabileceğim hiçbir şey yok sadece seni çok seviyorum."

Kurduğu cümlelere kadar onu özlediğimi fark ettim elim boynundayken ona cevap olarak sadece " seni seviyorum " diyebildim.

Koray: Konuşmamız gereken bir konu var Işıl bunu daha fazla erteliyemeyiz.
Işıl: Çok yoruldum ben artık. Dayanamıyorum anlamıyor musun?
Koray: Dayanamadığının farkındayım ama sorunları çözmeden rahatlayamayız. Bunun farkındasın değil mi?
Işıl: Farkındayım ama ben artık o kıza tahammül etmek istemiyorum.
Koray: Sanırım artık sadece ona tahammül etmek zorunda kalmayacaksın.
Işıl: Derken...
Koray: Sedef'ten başka biri daha var.
Işıl: Kim?
Koray:Bende bilmiyorum Gökhan beni arkamdan bıçaklayanın olduğunu söyledi ama kim olduğunu bilmiyoruz.

Hiç işim yokmuş gibi birde gizli düşman çıktı başımıza. Ben mutlu olmayı istedikçe neden hayat bana karşı çıkıyor. Ya da ben mi hep öyle görmeye alıştım.

Işıl: Şimdi bide gizli düşmanla mı uğraşacaz başka işimiz gücümüz yok mu?
Koray: Benim senden başka işim yok ama bundan sonra rahat olmak istiyorsan bu sorunları çözmemiz gerekiyor.
Işıl: Koray bak anlamıyorsun, ben tek başıma olmaktan yoruldum artık, yanımda olmanı özledim, bana bağırmanı, çocuk gibi yasaklar koymanı bile.
Koray: Ben özlemedim mi sanıyorsun. Ben hayatımda ilk kez birini ozledim, ilk kez birinin sesini duymak için çabaladım. Sende beni anla.

İnanmalı mıyım? Bilmiyorum. Yüzü, ses tonu, gözleri o kadar gerçek ve samimiydi ki... Koray'a inanmak istiyordum. Biz daha önce hiç bu kadar ayrı kalmamıştık ve ben daha önce hiç bu kadar acı çekmemiştim.

Işıl: Peki o zaman seni arkandan bıçaklayanı bulalım. Ne kadar erken bulursak o kadar iyi.
Koray: Bu kişiyi bulmak için senin yardımına ihtiyacım olacak güzelim.

MASALDAN

Seda bıktım kızım senden her seferinde Kerem ile adamı bozmayı başarıyorsun. Her zamanki gibi bozmayı tekrar başardı.

Kerem yüzüme bile bakmıyor artık, ağlamaktan bir hal olmuştum. Ben Kerem'i seviyorum, onu kaybetme korkusu bana herşeyi yaptırıyor. Işıl desen sevgilisi ile yeni barışmış birlikte vakit geçiriyorlar. Işıl'ı şimdi yanıma çağırmaya hakkım yok.

Ne yapacağını bilemediğimiz bir haldeydim gündüzlerim zehir olmuştu artik. Defalarca arayıp mesaj attim, hiçbirine cevap vermedi. Onu kaybetmeyi bırak düşüncesi bile canımı yakıyordu. Ne ara hayatımın merkezine bu kadar yerleşmişti.

Ben bunları düşünürken telefonumun çalması dikkatimi dağıtmıştı. Arayan Barıştı. Ne istiyordu bu çocuk? Telefonu açtım ve ne istediğini sormaya karar verdim.

Masal: Alo
Barış: Alo Sedef işlem tamam ama ufak bir aksilik oldu hatta fazlası bile.
Masal: Barış ben Masal ne diyorsun sen? Sedef'le ne planladınız?
Arkadan gelen "hassiktir" sesi şüphelenmemi iyice arttırmıştı.
Barış:Şey Sedef benim sınıf arkadaşım ders notları için aramıştım pardon yanlış olmuş.
Masal:Tamam Barış sorun değil.

Bu da neydi şimdi? Acaba doğru mu söylüyor? Araştırmaktan zarar gelmez diyip Işıl'ı aradım telefonu hoparlöre vermesini istedim ve olayları anlattım.

Koray: Sana sınıf arkadaşım mı dedi? Emin misin?
Masal: Evet eminim Koray neden yani olamaz mi?
Koray: Olamaz çünkü Barış okumuyor.