medyadaki ışıl
Adım Işıl liseyi bu yıl bitirdim okuldan çok dershanede vakit geçiriyordum. Ben Buse Burak ve Baran gruptuk ve aramıza da kimseyi almazdık çünkü biz bize yeterdik.
Dershanenin son günüydü ve Buse'nin ısrarıyla iddaya girdik kendimizi rezil etmek için birbirimize söz verdik. Bana birine seni seviyorum dememi söylediler.
Işıl: Ya yürüyün gidin böyle rezillik mi olur hem bu çok saçma.
Buse: Bana lezbiyenim diye bağırttırmayı iyi biliyorsun ama eğer yapmazsan daha beterini yaptırırım.
Burak: Buse haklı birini gözüne kestirmelisin yoksa yapar mı yapar bilirsin.
Baran: Ama bunun bir idda olduğunu söylemiyeceksin ve bu sonsuza kadar aramızda kalacak.
Bende öyle küçük emrah gibi kaldım ve birini gözüme kestirdim ve söyledim, söylediğim kişi okulda pek tanınmayan kendi halinde biriydi. Nede olsa hiçbirini birdaha görmeyeceğim diye düşünüyordum...
Veda zamanı gelmişti artık Buse ile Burak aynı üniversiteye gidecekleri için vedalaşmıyorlardı, Baran'ın babası zengin olduğu için yurt dışında okuyacaktı.
Ben tek kalmıştım aslında bunu çok dert etmiyordum sıcakkanlı bir yapım vardı ve kısa sürede arkadaş bulabilirdim.
Eşyalarımı toparlamak için eve gittim. İlk defa bu kadar hüzünlenmiştim ama ağlamayacaktım sonuçta bu bir veda değildi tekrar görüşecektik.
Yarın gidiyordum ev bulacaktım yurtta kalamazdım disiplin cezam vardı ve sicilime işlenmişti.Hiçte heyecanlı değildim kardeşim dediğim insanlarla sadece sanlda konuşabilecektim en çok ta Buse'yi özleyecektim beni yargılamadan dinleyen ve sonsuz dedikodu yapabileceğim tek insandı bilirsiniz bazen kız kıza muhabbet farklı oluyor.
Sabah güneş ayaklarımı yaktığı için huysuzca kalkmıştım herkesin yüzüne gelen güneş neden benim ayaklarıma geliyor? Kahvaltı edip Masal'ı aradım sonuçta kuzenimle aynı şehirde olacaktık artık benden haberi olması gerekiyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kusursuz cinayet
عاطفيةilk ve son olmak işte bu sözün anlamı bu hikayede bir insanın yaşam sebebini öldüren hikaye
