Σώσε με.

Μέρος 6

Το φως μου διέκοψε τον ύπνο, έτριψα τα μάτια μου και όλα ξεθόλωσαν. Είδα τον Άλεξ σε ένα παράθυρο ενός δωματίου.
-Συγγνώμη σε ξύπνησα; 
-Που είμαστε; 
-Σπίτι μου.
-Γιατί; 
Είπα και κοίταξα γύρω και επεργάστηκα τον χώρο. Είμουν ξαπλωμένη σε έναν καναπέ και είμασταν στο σαλόνι. 
-Δεν θυμασαι; 
-Τι να θυμάμαι; Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι είμουν στο μπαράκι και έπινα ένα σφινάκι..

-Να τανε μόνο ένα..

Σηκώσα την μέση μου και ξαφνικά ένας μεγάλος πόνος στο κεφάλι μου.

-Άουτς..Είπα και το επιασα. Ο Άλεξ έφυγε από το παράθυρο και κάθησε δίπλα μου.
-Δεν θύμασαι δηλαδή τίποτα απότι έγινε; 

Είπε και με κοίταξε στα μάτια με μια απογοήτευση..

-Όχι...τι έγινε; Έγινε κατι σημαντικό; 

-Όχι, όχι..Είπε και κοίταξε κάτω. 

-Οι δικοί σου; 

-Στην θεία μου..
-Ωχ ο πατέρας μου; 
-Μην ανησυχείς τον ενημέρωσα. 

Ένα μεγάλο βάρος έφυγε από μέσα μου. 

[...]

-Μα καλά δεν μπορώ να σε αφήσω λίγο έξω και αμέσως φέρνεις καταστροφές; Αν δεν ήταν αυτό το άγιο παιδί που θα βρισκόσουν τώρα; 

Μου φώναζε ο μπαμπάς ενώ έμπαινα στο σπίτι. 

-Μπαμπά, συγγνώμη, μην με ξαναφήσεις να παω πουθενά, μόνο άσε με να παω πάνω έχω τρομερό πονοκέφαλο. 
Τα νεύρα του ηρέμησαν. Με πλησίασε, με φίλησε στο κεφάλι και με άφησε να παω πάνω. Ανέβηκα τα σκαλιά και μπήκα στο δωμάτιο μου, πήγα στο καθρεύτη...Τα μαλλιά μου ήταν ανακατεμένα και το μακιγιάζ μου ήταν λες και βάφτηκα τυφλή. Πήρα τα ξεβαφτικά μαντηλάκια και ξεβάφτηκα , ύστερα έπιασα τα μαλλιά μου σε έναν κότσο και άλλαξα τα ρούχα μου σε ένα σορτσάκι και σε μια αμάνικη μπλούζα, ξάπλωσα μπρούμιτα στο κρεβάτι μου και άνοιξα το λάπτοπ μου. Μπήκα στο facebook και στην αρχική μου πρώτα εμφανίστηκε μια φωτογραφία με μένα στο πάρτυ πάνω σε ένα τραπέζι..είχε μαζέψει γύρω στα 250 likes και στα 100 σχόλια. 
"Τι μωρό είναι αυτό;"
"Ξέκωλοοοοοοοο"
"Ξεσάλωσε το αμερικανάκι"
Διάβασα τα σχόλια με το στόμα μου ανοιχτό. Έστειλα την φωτογραφία στον Άλεξ που ευτυχώς ήταν μέσα 
"Πότε ανέβηκα εγώ εκεί;;"
"Τώρα στ'αλήθεια...δεν θυμάσαι εντελώς τίποτα;"
"Τίποτα απολύτως..."
"Μάλιστα..κρίμα πάντως.."
"Γιατί;"
"Άστο.. :) "

Δεν απάντησα, έκλεισα την συνομηλία. Μετά από λίγη σκέψη ξανάστειλα μήνυμα.
"Μπορείς να έρθεις αποδώ;"
"Πότε;"
"Τώρα."
"Έρχομαι.."