Σώσε με.

Μέρος 9

BABES ΞΕΡΩ ΑΡΓΗΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΥΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΊΧΑ ΚΑΘΌΛΟΥ ΧΡΌΝΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΘΑ ΒΆΖΩ ΣΥΧΝΆ ΑΠΟΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ XX♡♡

Περπατούσα προς το σπίτι μου με γρήγορα βήματα ενώ ταυτόχρονα σκευτομουν τι εγινε. Τώρα οι ζωές μας θα κυλήσουν κανονικα; θα είμαστε όπως πριν; Μα τι λεω; Πριν λίγες μέρες γνωριστήκαμε και να τον χάσω δεν θα με πείραξει σωστα; Έφτασα σπιτι μου και ειδα την μαμα του Άλεξ.

"Γεια σου κορίτσι μου." ,είπε και με αγκάλιασε, ανταπεδωσα.

"Έλα κάτσε, έχουμε να σου ανακοινώσουμε κάτι." ,δήλωσε ο πατέρας μου και καθησαμε και οι 3 στον καναπε.

"Λοιπόν κορίτσι μου μιας και την εβδομάδα δεν έχετε σχολείο λόγω κατάληψης αποφασίσαμε να παμε μια 5ημερη εκδρομή στο Ναύπλιο μαζί με την Μητέρα του Άλεξ και εκείνον, τι λες;"

Όπα όπα τι;! Μετά απο αυτό θα πάμε και εκδρομή; Δηλαδή θα τον εχω κάθε μέρα ολη μερα στην μούρη μου;

"Δεν ξερω." Ήταν το μόνο που μπορούσα να πω μιας και είναι πολύ μπερδεμένη. Αυτό έκανε και τους δύο να κατσουφιασουν κατι που με πείραξε.

"Αλλά θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω αύριο ενταξει; Πάω πάνω τωρα." Συμπλήρωσα και έτρεξα στο δωμάτιο μου. Μπήκα στο facebook και ειδα τον Άλεξ μέσα, περίμενα λίγο μπας κ μου στείλει μήνυμα αλλα δεν το κάνει..ήμουν έτοιμη να του στειλω εγώ αλλα αποφάσισα να κρατήσω επιπεδο (ο Θεός να το κανει).
Τις υπόλοιπες ώρες τις πέρασα ακουγωντας μουσική και μιλώντας με την κολλητή μου στο τηλέφωνο. Τελικά το κλείσαμε και επεσα να κοιμηθώ.

Το πρωί ξύπνησα κατα τις 10 και πηγα να πλυθω, άνοιξα την πόρτα του δωμάτιο μου και πηγα να κατέβω κάτω αλλα μια γνώριμη φωνή με διέκοψε.
"Πιστεύω θα περάσουμε καλα" , αναγνώρισα την φωνή του Άλεξ και κατέβηκα δύο σκαλιά, τον είδα μαζί με την Μητέρα του και τον πατέρα του να παίρνουν πρωινό στην τραπεζαρία. Αυτά τα πολλά πάρε δώσε πρεπει καποια στιγμη να τελειώσουν. Έτρεξα στο δωμάτιο μου και άλλαξα τις πιτζάμες μου με Αθλητικά ρούχα, και έφτιαξα τα μαλλιά μου, όχι επειδή τσακώθηκα να με δει ασουλουπωτη. Κατέβηκα τις σκάλες με το κεφάλι ψηλά αλλα σκονταψα στα τελευταία και επεσα κατω.
Μα τι ηλίθια.

Ένιωσα τα μάτια όλων καρφωμένα πάνω μου αλλά εκανα πως δεν συμβαίνει τίποτα και κατευθύνθηκα προς την τραπεζαρία και κάθησα απέναντι απο τον Άλεξ.

"Καλημέρα σε όλους! Σχεδόν." Είπα και κοίταξα τον Άρη ο οποιος με κοιτούσε ήδη. Εκείνος χαμογελασε ειρωνικά και πήρε το βλέμμα του από πάνω μου.

"Τελικά αγάπη μου σκέφτηκες για αυριο;" ,ρώτησε ο πατέρας μου και στραφηκαν και πάλι όλα τα βλεμματα πάνω μου.

Η αληθεια ειναι οτι δεν κάθησα καν να το σκεφτώ και τώρα έπρεπε να εχω μια απάντηση. Τι να πω;

"Ν..Ναι.." Είπα αμήχανα και αβέβαια.

"Τι ναι;" ,πετάχτηκε ο Άλεξ και τον κοίταξα πάλι ειρωνικά.

"Ναι θα έρθω!" ,με τα τελευταία μου λόγια ο πατέρας μου και η μητέρα του Άλεξ πανυγηριζαν ενώ εγώ κοιταγα με μίσος τον Άλεξ όπως και αυτός εμενα. Μα γιατι τοσο δραμα;

"Ωραία σε λιγο να πας να ετοιμάσεις τα πράγματα σου, αύριο το πρωί κατά τις 10 θα ξεκινησουμε με το αμάξι." ,είπε ο πατέρας μου και γω κουνησα το κεφάλι μου θετικά.

"Εμείς να πηγαίνουμε σιγα σιγα.." Ειπε η μητέρα του Αλεξ ντροπαλά.

"Ναι καλύτερα να πηγαίνετε." Είπα χαρούμενα και σηκώθηκα από την θέση μου ενώ όλοι με κοιταζαν παράξενα.

"Για να προλάβουν να φτιάξουν τα πράγματα τους." Είπα και κοίταξα τον Άλεξ με ένα ψεύτικο χαμόγελο προσπαθώντας να σωσω την κατάσταση.

Μετά απο μερικά λεπτά βρισκομουν στο δωμάτιο μου, ενώ εκείνοι είχαν φύγει. Αποφάσισα να ξεκινήσω να φτιάχνω την βαλίτσα μου, μπορω να πω οτι εβαλα αρκετά πράγματα μέσα. Μετά αποφάσισα να πάρω την κολλητή μου ένα τηλέφωνο για να την ειδοποιήσω

"Τι; όντως τωρα; Θα δεις που θα γίνουν πολλά!" ,ήταν μερικά από αυτά που μου είπε.

"Τι λες, ούτε καν, δεν το αφήσω να γίνει!"

"Γιατί;"

"Γιατί εχω και ένα επιπεδο;"

"Τι εχεις;"

"Σκάσε!" Της ειπα ενώ πνιχτα γέλια βγαίνανε απο τις δύο μας. Μπορεί να συγχωρώ σχετικά εύκολα αλλά δεν ξεχναω.

"Έλα αδερφή, βγαινω να προσέχεις."

"Θα προσέχω στο υπόσχομαι."

----------------------------------------------------