Multimedia: Ediz
Şarkı: Demi Lovato-Let it go
Evet arkadaşlar şu an okuyucu sayısı hic yok neredeyse ama bir umut yazmaya devam edeceğim.
Keyifli okumalar. : )
**********
Karanlığın ardında bir ışık ararız bir umut. Hep yaşlı gözlerimizle geçmişimize ait olan duvarın önünde hıçkırıklarımizı salarız.
Yanlızlığımız bize özgü bize has bir duygu. Paylaşamayız hiçkimse ile. Ben artık alıştım bu yanlızlık denen illete.
Karanlıkta kalan gözlerim yavaş yavaş aralanırken yerimde yavaşca doğruldum.
Hastane odası gibi bir yerdeydim. Beyaz çarşafı üzerimden sıyırdım ve yatakta doğruldum. O ormanda yaşadıklarım bir rüyadan ibaretti sanırım.
Odanın kapısı yavaşca açılınca kapıdan içe-...
ORMANDAKİ ÇOCUK!
Büyük bir korku ile yerimden kalktım ve elime bir vazo aldım.
- Hey hey sakin ol!
- Yaklaşma bana! Ormanda yaptığın şeyi gördüm!
Çocuk hem gülüyor hemde benden gelebilecek bir darbeye karşı kendini korurcasına iki elini birden havada tutuyordu.
- Bende senin yaptığın şeyi gördüm güzelim. Şimdi o elindeki vazoyu indir ve konuşalım.
Çocuk aşırı sempatik birisine benziyordu ama şu durumda yapmam gereken şey konuşmak sanırım.
Elimden tuttu ve birlikte odanın içindeki koltuğa oturduk. Elini ensesine koydu ve gözlerini kısıp ne söyleyeceğini düşündü sanırım.
- Şimdi güzelim konu biraz... Tamam bayağı garip gelicek sana ama...
- Söylesen diyorum artık.
- Ya of tamam seninde bizim gibi...
Ayağa kalktı ve ellerini sihir yapıyormuşcasına hareket ettirmeye başladı.
- Süper güçlerin var!
Tamam bu kadarı cidden çok fazlaydı. Ağzımdaki kahkahayı tutamadım ve büyük bir gürültü ile hunharca gülmeye başladım.
Şu an yerdeydim adeta ve karnımı tutarak gülüyordum.
- Gülmeyi kes ve beni izle güzelim.
Ağzıma yalandan bir fermuar çektim ve koltuğa oturup onu alaycı surat ifademle seyretmeye başladım.
Gözlerini kapattı ve bize yaklaşık 2-3 metre uzaklıkta olan bir kalemi işaret etti.
Nasıl olduğunu anlayamadığım bir anda kalem havalandı ve çocuğun eline geldi. Nefesini içine çekmiş olan çocuk elindeki kaleme odaklandı ve üfleyerek kalemi ufak bir fırtına ile eski yerine uçurdu.
Gözlerimin kocaman olduğuna bahse bile girebilirdim.
- İyi misin?
- Cidden bunu bana soruyor musun? Harikaa!
Çocuk suratına fazlasıyla yakışan bir gülümseme ile bana baktı.
- Peki benim gücüm ne?
Tamam şu an bir deli gibi konuşuyor olabilirdim ama bu gördüklerimden sonra aptal hikaye karakterleri gibi korkamazdım. Çünkü rüya olmayacak kadar gerçekti.
- O ağacı nasıl yaktığını hatırlamıyor musun cidden?!
Suratımdaki aptal gülümseme ile elime bir kağıt aldım. Odaklandım ve gözlerimi kapattım. Açtım ve...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sırlar Prensesi : BOYUT
Fantasy'' Çok gülüyorsun bu aralar .'' diyorlar... '' Saklayacak çok acım var.'' diyemiyorum. En çok acıtan da ne biliyor musunuz? Siz onların bütün hatalarını affedebiliyor iken onlar sizi en küçük sorunda bırakıp gitmesi. Benim tek iki yüzl...
