Wolf goes under water

Hoihoi allemaal ik had geen inspiratie voor mijn eerste verhaal dus ga ik verder met een ander verhaal.

Voordat ik met mijn tweede verhaal begin wil ik ff kwijt dat je waarschijnlijk nog geen klap van dit hoofdstuk snap, maar dan moet je er maar gewoon naar vragen en dan zal ik zeggen hoe het zit. ;). En verder gewoon veel stemmen en wordt FAN :D. Veel leesplezier. 

Wolf goes under water

Ik rook wat. Wat is dat voor lucht? H-het ruikt lekker. Heel zoet. Maar mijn instinkt verteld me om weg te blijven. Maar ik zal toch over moeten steken. Voorzichtig, snel en behendig stap ik het water in.

Ik was bijna op de helft toen ik wat hoorde. Het was zacht, hoog gepiep.  Het leek heel erg op het geluid van een dolfijn. Ik bleef staan. Ik focuste op al mijn zintuigen en liet mijn ogen licht geven om alles beter te kunnen zien.

Ik dook in elkaar, ik zag iemand voor me staan. Het was een vrouwtje. ‘Stop daar en niet verder.’ Klonk het kalm, maar ik nam aan haar houding waar dat ze toch nerveus was. “Ik dacht het niet!’ Riep ik ietwat onbeleefd terug. ‘Ik moet er langs.’ ‘Dan loop je maar om!’ Zei ze, haar taalgebruik niet meer beleefd omdat ik dat ook niet bepaald was. ‘Waarom zou ik?’ Siste ik kwaad terug. ‘Ik ben niet bang voor jou!’Voegde ik toe, hoewel dat niet helemaal waar was. ‘Nou ik ben ook niet van plan weg te gaan, en dit is mijn territorium, je komt er niet langs!’ ‘Dan hebben we geen andere keus of wel?’ Zei ik zacht. ‘Ik probeerde dit te voorkomen.’ Beaamde ze en ik zag dat ze zich klaarmaakte voor het gevecht.

Snel beet ik in mijn pols zodat ik veranderde. Zodra ik een wolf was schatte ik de vijand  goed in.  Hmm.. ze leeft overduidelijk in het water, dit was haar “battle-ground”  ik ben dus nogal in het nadeel. Ik trok een gezicht terwijl ik haar beter bekeek. Oh shit! Dit was overduidelijk een “Watergirl” O, o. Nu ben ik al helemaal in het nadeel L. Op hoop van zegenen dan maar. ‘Klaar?’ Riep ze spottend. ‘Altijd!’ Riep ik terug. De meeste delen van mijn lichaam weerkaatste nu licht. Achteraf gezien niet erg handig omdat de vijand nu geen probleem had mij waar te nemen. Ik zag een golf  van water om haar heen kolken. ‘ Oh nee!’ kreunde ik. Een ”waterdragon”! Kon dit allemaal nog slechter worden. Kan ze die beesten nou gewoon oproepen. Dit is zó oneerlijk! Het meisje grijnsde toen ze mijn houding waarnam.

“Krabbel je nou terug?” Vroeg ze mierzoet. ‘Ik dacht het niet!’ Gromde ik tussen mijn tanden door. Ik begon de aanval. Ik sprintte naar de draak toe, en zag dat het meisje verbaasd was dat ik zo snel was. Ik sprong en ging voor zijn nek, daar zou ik veilig zitten voor zijn tanden en kon ik moeiteloos het meisje aanvallen. En toen had de draak me vast. Het leek wel op een boa constrictor toen het zich om me heen wikkelde alsof ik een muis was. Ik hapte naar hem en beet in zijn staart, maar het enige wat ik kreeg was een mond vol water. Het wikkelde zich strakker om me heen. Voor een uit te kluiten gewassen slang van water was dat ding echt sterk. Ik piepte. ‘Geef je het op?’ Vroeg ze met een grijns. Als ik al antwoord had kunnen geven had ik dat nog niet gedaan. Wat dacht ze wel niet.

Ik zag dat ze zich naar een minuutje ging vervelen, dat had ik goed gezien. De draak smakte me terug in het water. Auw. Ik kwam op mijn buik terecht. Pijnlijk. En voordat ik het wist lag ik weer op de grond waar ik het gevecht begon. Duizelig ging ik weer opstaan en wachtte totdat ze weer een nieuwe aanval begon. Maar ze bleef daar gewoon staan. ‘Waar blijf je nou?’ riep ik spottend. Ze maakte een gebaar alsof ik gek was. ‘Je denkt toch niet dat ik uit het water kom, hè? ‘Lafaard!’ siste ik. Ze fronste. ‘Hé, jij wil erlangs ik niet! Ik kijk wel lekker uit!’  Ze stond daar gewoon heel relaxt naar me te kijken. Ze vond me blijkbaar wel “interessant”.

 Ik gromde en sprong weer op haar af. Ik wist dat ze me een tweede kans had gegeven maar ik moest er gewoon langs. Yes, het was me gelukt om de draak te ontwijken en ik krabbelde snel haar arm open. Ze deinsde achteruit en inmiddels had de draak mijn been te pakken. Hij gooide me weer ver van haar vandaan zodat zij een beetje de tijd had om te genezen. Toen ik weer terug sprintte zag ik iets zorgwekkends. Ik zag dat ze zich klaar maakte voor de laatste klap. O nee, dit overleef ik niet als ik niet gauw… Ik moest snel denken.

Ik dook onder water. Ik zag dat ze me spottend nakeek. In ieder ander geval was dit het domste wat je maar kon doen bij een watergirl maar het was nu of nooit. Ik zette mijn klauwen in de modderige grond. Nu moest ik alleen mijn snuit boven water zien te krijgen. Er was meer druk op me toen ik zag dat ze in volle vaart op me afkwam. Met een ruk kreeg ik mijn snuit boven water. Ik zoog mijn borstkas vol met lucht huilde met volle teugen naar de maan. Het was me gelukt. Ik zwom zo snel als ik kon naar boven.

Ik zag haar niet ik zag alleen de enorme me wolf die beschermend voor me stond. Hij gromde. En begon een heel mooi lied te huilen. Het was hartverscheurend. Iedereen in een straal van 2 kilometer werd verlamd en verloor zijn krachten. Maar dat was tijdelijk. Toen het majestueuze wezen klaar was kwam het naar met toe gelopen. Hij beet in mijn pols en ik was nu de enige in de straal van 2 kilometer die zijn krachten nog had. Hij keek me verwachtingsvol aan. Ik veranderde in een wolf en zong mijn mooiste lied voor hem. Hij keek me goedkeurend aan en sloeg zijn poot om me heen. Ik deed hetzelfde en we knuffelde elkaar. Toen was hij weg.

Ik zag het watermeisje voor me staan. Ik liep er langs maar bedacht me toen opeens. Het meisje had mij immers ook gewoon een tweede kans gegeven. Als ze had gewild had ze me toen gewoon kunnen vermoorden. En ik had toch niks te verliezen, nu heeft ze haar krachten toch niet meer dus… Ik zuchtte, veranderde terug, ging voor haar staan en knipte met mijn vingers.  Toen kon ze weer bewegen, en viel ze in het water. Ze keek me ongelovig aan. ‘Waarom…?’ Begon ze. ‘Jij hebt mij ook een tweede kans gegeven,’ herinnerde ik haar. En ik liep door.