Wolf goes under water

De confrontatie

~ And I'm back! Zoals beloofd, een nieuw hoodstuk. Ik heb er lang aan gezeten dus ik hoop dat het bevalt! Na meer dan een half jaar eindelijk over mijn writers block heen haha xD.

Veel leesplezier! ~

De confrontatie

Toen de Roedel weg was werd het opeens ijzig stil. Ik begon te ijsberen door het koude water en overwoog mijn opties. Alfa had natuurlijk gelijk. IK kon vluchten, maar dan liet ik Ann aan haar lot over en zou ze sterven. Mooi niet. Ann zag me als haar Alfa en de taak van een Alfa is om de rest van de Roedel te beschermen. Ik draaide me naar haar toe. ‘We gaan ontsnappen, samen.’

Ann keek me uitgeput aan. ‘Maar hoe dan? Je hebt het zelf toch gehoord, ik ben niet snel genoeg. Je MOET me achterlaten Sprint, ik probeer het zolang mogelijk vol te houden en dan is het gedaan. Vlucht zover je kan en “be safe”.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Geen denke aan, Ann. Ik zal je beschermen. Dat is mijn taak als jouw Alfa.’ Ik fluisterde de laatste woorden bijna onverstaanbaar. Ann kreeg tranen in haar ogen. ‘Maar dat is mijn taak! Om jou te beschermen. En hoe..’ Ik onderbrak haar ’Daar zit je toch fout Ann, denk er maar eens over na..’

Het bleef een tijdje stil. Ik kon zien dat ze het nog niet begreep, maar ik besteedde er verder geen aandacht meer aan. ‘Luister, ik heb een plan. Het is erg risicovol, maar dat heb ik er wel voor over als dat betekend dat we het er samen levend van af brengen, wat jij?’ Ann knikte langzaam en begrijpend. ‘Oké, wees stil,’ fluisterde ik en luisterde aandachtig. Ik hoorde niet al te ver weg een ritselend geluid. Ze waren te dichtbij. ‘Kan jij een soort luchtbel creëren ofzo? Zodat we onder water kunnen ademen?’ vroeg ik stilletjes. Ze leek even na te denken en knikte daarna.

‘Ik denk dat dat wel moet lukken, ik heb het alleen nog nooit eerder geprobeerd omdat ik onder water kan ademen enzo.’ Ik trok een wenkbrauw op en keek haar geïnteresseerd aan. Ze grijnsde om mijn gezicht en trok haar shirt omhoog. Op de plek waar, onder het vlees, ook haar ribben zaten, zaten twee grote kieuwen. Mijn mond viel open en mijn ogen puilden uit. ‘Hoe is dat is vredesnaam mogelijk?’ Ze rolde haar ogen. ‘Alsof het zo normaal is dat als je in je pols bijt, je in een wolf verandert!’ Dat maakte me aan het lachen. ‘Oké, daar heb je me,’ wist ik tussen twee lachbuien uit te brengen. ‘Maaruh..,’ begon ik toen ik weer een beetje bij was gekomen. ‘Hoe kan het dat je dan ook gewoon boven water kunt ademen, of uh, hou je gewoon de hele tijd je adem in ofzo..?’ Dat maakte haar weer aan het lachen. ‘Nee joh, gek. Ik heb ook gewoon een paar longen hoor.’ Ik fronste. ‘Is dat wel mogelijk?’ Ze grinnikte. ‘Gaan we die discussie nu weer voeren? Je ziet me toch zelf? Of misschien bedriegen je eigen ogen je wel.. Of is dit allemaal een illusie…’ Zei ze terwijl ze met haar handen een vreemd gebaar maakte en een gezicht trok. Ik trok mijn wenkbrauwen op. ‘Hebben we ooit een discussie gehad?’ vroeg ik en tikte met mijn wijsvinger tegen mijn kin aan terwijl ik deed alsof ik diep nadacht.

Ann rolde met haar ogen. ‘Je vroeg om een luchtbel?’ Ik knikte en werd weer serieus. ‘Ik wil niet het risico lopen dat ze ons afluisteren.’ Ze keek me begrijpend aan. ‘Oké, maar let wel op, we moeten dit snel doen anders kan ik je niet meer beschermen, bovendien raakt de zuurstof in de luchtbel snel op,’ legde ze me uit terwijl we naar het diepere water liepen en vervolgens zwommen. Ik keek haar aan, ze leek opeens weer heel erg moe. ‘Ons,’ verbeterde ik haar. ‘Huh?’ zei ze. ‘Je zei, anders kan ik je niet meer beschermen. Alsjeblieft, zorg goed voor jezelf. Ik meen het, Ann, je moet jezelf koste wat het kost beschermen. Begrijp je me?’ Ze keek weg en knikte afwezig. ‘Kijk me aan! Jij bent eerste prioriteit oké? Op dit moment kan ik prima voor mezelf zorgen, maar jij niet. Als je moet kiezen tussen mij en jezelf kies je altijd jezelf, begrepen? En dat Ann, is een bevel,’ beval ik haar. Ze keek me geschrokken aan. ‘Maar..!’ Ik onderbrak haar grommend. ‘Geen gemaar, discussie gesloten.’