Wolf goes under water

De roedel

De roedel

Opeens hoorde ik wat. Oh nee, dit kon niet waar zijn! Ik herkende de geur. ‘ANN  WEGWEZEN’ ‘Huh… wat?’ Klonk de verbaasde stem van Ann. Ik keek haar paniekerig aan en rukte aan haar arm. Ik had hier geen tijd voor. ‘ANN WEG NU!!!!’ En ik zette het op een lopen. Ik rende zo hard al ik kon, terwijl ik snel in mijn pols beet. Ik was helemaal in de war. Wat DEDEN zij hier!!! Dit is een ramp! Echt een RAMP! Ik raakte helemaal in paniek en deed mijn best om niet flauw te vallen. En toen bleef mijn voet ergens achter haken. Ik struikelde, en ik kwam weer bij zinnen. Ann waar is Ann!! Ze was er niet. ‘Oh nee’ kreunde ik terwijl het tot me doordrong. Ze was met HEN. Dit kon niet waar zijn… wat moest ik doen? Ik.. ik moest terug.. ik snikte, en liep terug.  ‘Zozo, moet je kijken wie er toch nog is aankomen wankelen!’  riep zijn spottende stem tegen de anderen.  Ik kromp in elkaar en deed mijn best niet te huilen. Hij was is in zijn wolfvorm. De rest was in hun mensvorm. Ik was vergeten hoe gróót ze waren. Ann stond naast bloodhound. Ik gromde tussen mijn tanden door. Hij had die naam echt niet gekregen omdat hij zo’n goede speurder was ofzo. Hij had Ann vast bij haar keel zodat ze niet kon bewegen. Ik durfde haar niet aan te kijken. Alfa grijnsde. ‘Dus,… terug gekomen voor je vriendinnetje, hè? Hij grinnikte. ‘Laat haar gaan,’ zei ik zacht, mijn stem brak. Zijn ogen werden groter. ‘Beveel jij me nou?!’ Ik kromp in elkaar schudde zachtjes mijn hoofd en keek weg. ‘In ieder geval denk ik dat ik je “verzoek” nog eens overdenk, als je het niet erg vind. Ik denk dat we wel genoeg leuke spelletjes kunnen verzinnen voor haar. En als ze ons begint te vervelen,.. heeft Bloodhound hier nog wel wat dorst. Ik deed onbewust een stap naar voren. ‘Wat? Wil je vechten?’ En hij deed dreigend een stap naar mij toe. Snel deed ik 2 stappen naar achter, vanuit mijn ooghoeken   zag ik dat ik omsingeld was. Ik kon dus sowieso niet meer ontsnappen. ‘Hé! Toon eens wat respect voor je Alfa. Kniel!’ Beval hij. Ik siste. ‘Mijn vader was Alfa!’ Hij gromde en de anderen leden van de roedel deden hem braaf na. ‘Jouw vader was een verader die de titel omega naar zijn kop kreeg gesmeten!’ Schreeuwde hij. ‘En zal ik jou eens wat vertellen, onderdeur!? Zal ik jou vriendinnetje eens wat vertellen!? Hij klakte met zijn tong, en Rio en Bloodhound kwamen haar braaf brengen. Ik gromde diep vanuit mijn borst. Hij veranderde in een mens zodat hij een arm om haar heen kon slaan en haar hardhandig over haar bol te aaien, terwijl ze in elkaar kromp. Hij sprak tegen haar terwijl hij mij aankeek. ‘Haar moeder was een hoer! En zo moeder, zo dochter, hè? OMEGA. Zei hij kwaadaardig terwijl hij mijn oude naam gebruikte. Dat was de druppel. Ik sprong naar hem toe.

Hij was snel,… Hij wist het voor elkaar te krijgen om in zijn pols te bijten en mijn sprong te ontwijken. Hij viel me van achteren aan en samen rolden we over de grond, klauwend en bijtend. Voordat ik het wist had hij me tegen de grond gedrukt, en me inmiddels zo vermoeid dat ik terug veranderde in een mens. Hij deed hetzelfde en greep mijn arm, voordat ik mezelf kon bijten. En hield me daarna stevig vast, zo stevig dat het pijn deed. Ik verzette me en Rio kwam naar ons toe om hem te helpen mij overeind te krijgen. Bloodhound had Ann weer vast. Ik probeerde zo min mogelijk mee te werken maar ze hadden me al gouw rechtop. Maar ik bleef tegenstribbelen. Al gouw had Alfa er genoeg van, en hij tilde me op aan mijn arm zodat mijn voeten van de grond kwamen. Ik piepte. ‘Dat was niet zo slim hè?’ zei hij glimlachend. Ik negeerde hem terwijl ik mezelf aan zijn arm op probeerde te trekken. Dat stond hij niet toe. Hij pakte ook mijn andere arm vast met 1 dezelfde hand.

Hij keek me even lachend aan, en gaf me toen aan Jarred. ‘Hier, pas hier even op wil je?’

Jarred was heel lang al een broer voor me geweest, en je kon zien dat hij twijfelde. Maar toen verdween het twijfelen en vond er vastbeslotenheid plaats. Hij knikte en pakte me bij mijn keel. ‘Zo waar waren we gebleven totdat je je zo stom gedroeg?’ Vroeg hij alsof er niks gebeurd was. Ik gromde. Ik was nu meer kwaad dan bang. ‘Oh ja, je vriendinnetje,…’ Zei hij terwijl hij zich weer tot Ann richtte. ‘Laat haar maar los Bloodhound..’ zei hij en Bloodhound liet haar los. Ze probeerde weg te rennen, maar Alfa had haar binnen een halve seconde weer vast. ‘Haha,  ik heb je!’ Zei hij triomfantelijk. Ze keek hem bang aan met waterige oogjes. ‘Rustig maar. We doen je geen pijn. Jij hebt niks gedaan dus waarom zouden we hardhandig doen?’ Ik siste want   ik kon zijn leugen horen en voelen. ‘Oh, dat is waar…’ zei hij terwijl hij Ann weer aan Bloodhound gaf. ‘Jij bent niet braaf geweest hè? Jij hebt wel wat gedaan,’ zei hij nu tegen mij. ‘Wat dacht je ervan? Zullen we jou eens even een lesje leren?’ De meeste leden hadden hierop gewacht, en deden een stap dichter bij. Ik gromde en dit keer echt  hard zodat het hele bos me kon horen. Hij duwde me hard op de grond, en probeerde me stil te laten liggen. Ik  stribbelde zo hard mogelijk tegen. Waardoor  hij het moeilijk kreeg. Hij knipte in zijn vingers. Alle leden kwamen naar me toe. Mijn benen armen en hoofd werden allemaal door verschillende vastgehouden. Mijn linkerarm werd het stevigst vast gehouden, toen mijn hoofd, en daarna pas de rest.  Alfa had zijn handen vrij. Hij grinnikte duivels en keek waar hij moest beginnen. ‘LAAT ME GAAN!’ Schreeuwde ik. ‘Laat me gaan meneer?’ Vroeg hij lachend. Ik probeerde kwaad mijn hoofd te schudden, wat me niet lukte.                         ‘NEE, LAAT ME GAAN!!! NU!!!!!’ ‘Je begint brutaal te worden. Hmm, dat moeten we je afleren, vind je niet?’ Ik gromde. Hij veranderde in een wolf en kwam daarna kwaadaardig dicht bij. Ik verlamde. Zijn wolfvorm was zijn engste vorm. Hij greep me bij mijn kin en ging met zijn poot  over mijn ooglid en volgde het tot aan mijn kin.’Hmm.. dit zal je wel goed staan, vind je niet?’ Hij knikte naar zichzelf. ‘Ja, dat zal je zeker goed staan.’ En ik gilde, terwijl hij zijn nagels diep in  mijn huid zette, en ze heel langzaam naar beneden bewoog. Ik proefde het bloed toen hij over mijn lippen kwam. Maar toen hij het einde van mijn gezicht bereikte, stopte hij nog niet. Hij ging gewoon verder over mijn keel, en wist mijn slagaders te ontwijken. Hij ging verder over mijn middel en daarna over een van mijn benen ik gilde oorverdovend hard en ik zag dat de roedel de verleiding moest weerstaan om hun handen over hun  oren te slaan. Ik zag dat vooral Jarred het er moeilijk mee had. Toen hij het einde van mijn been naderde, hoorde ik het geluid van Ann’s  overslaande stem. ‘Hou op! Alsjeblieft , STOP!’ Hij hield niet op. ‘Hou op!! Blijf van mijn ALFA af! Gilde ze. Dat liet hem ophouden. Hij stond op, veranderde weer in een mens, en liep langzaam naar haar toe. ‘Jij begrijpt het niet helemaal hè? IK ben de Alfa hier, ZIJ is een omega, de zwakste  schakel.’ Zijn stem klonk pissig. ‘Ik begrijp het wel! Een Alfa hoort de roedel te lijden en het beste te doen voor de hele roedel, niet ze te martelen!’ ‘ Het gaat om de BRUTE kracht! De sterkste wint! En is de beste…’ ‘Dat is niet waar..’ Ann keek hem recht in de ogen aan. ‘Jouw toon bevalt me niet..’ zei hij en sloeg zijn  handen in haar knieholtes zodat ze in zijn armen viel. Hij pakte haar kin vast en kuste haar hard. Ze stribbelde tegen. ‘Als je niet nuttig zou zijn vanavond had ik je al gelijk als toetje aan Bloodhound gegeven,’ zei hij en hij liet haar vallen. Ze wist overeind te blijven. ‘Eigenlijk dacht ik dat ik alle Watergirls had uitgeroeid,’ begon hij. Ann keek hem niet begrijpend aan. ‘Is het je dan niet opgevallen dat er nog maar weinig van over zijn? Blijkbaar ben ik er 1 vergeten… Ze spuugde naar hem. Hij ontweek het en als beloning kreeg ze een klap in haar gezicht, waardoor ze WEL omviel. Ondertussen was ik aan het sissen, steeds harder, VEEL harder zodat iedereen naar me keek. ‘BLIJF …MET … JE …GROTE...VIEZE...GORE… POTEN… VAN… HAAR AF!!!!!’ Riep ik denderend . ‘Hmmpf, jij weet ook niet echt wanneer je moet stoppen hè? Zei hij en liep kalm naar me toe. Hij bukte zich om iets in mijn oren te fluisteren. ‘Maak je maar geen zorgen, ik doe het nu nog niet. Ik wacht tot vanavond zodat we er met zijn alle van kunnen genieten…’ Met een ruk kreeg ik mijn pols los, beet erin en gaf hem hetzelfde litteken als hij mij had

gegeven. Hij keek op,  ziedend. Hij was nog nooit zo boos geweest. De andere wolven maakte dat ze wegkwamen, terwijl ik langzaam en doodsbang wegliep. Hij nam niet de moeite om in een wolf te veranderen. Hij pakte mijn poot en gooide me tegen een boom aan, die in tweeën brak. Doodstil bleef ik liggen en ik dacht dat hij me ging vermoorden. Hij kwam langzaam naar me toe, en ondertussen beet hij in zijn pols. Toen sprong hij op me af. Ik vocht niet terug en voelde alleen de pijn. Maar toen zag ik opeens een wit vliegend wezen voor me. Hij piepte. AUW mijn oren! Ik moest hier weg. Ik kroop bij het geluid vandaan tot ik flauwviel.