Şair Çocuk

_Sen benim pusulamdın_

Sevgiyle yazılmış bi bölümdür...

Sevgiyle okuyun_:)

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Uyandığımda gece yarıydı.Masada öylece uyuya kalmıştım.Rüya da kanepede uyuyordu.Kaltım yerimden Rüyaya yaklaştım üstü açıktı.Yatak odasına doğru gittim ve bir battane buldum.Geri geldim.Üstüne örtdüm.Kanepenin yanında yere çöktüm yüzüne düşen bi kaç saç tutamını kulağının arkası sıkıştırdım.Güzel yüzünü izlemeye başladım.Sanki gökten yere inmiş bi melekti.Elimi yüzüne götürdüm.Yanağını hafif okşadım.Sıcacıktı ve yumuşaktı.İçim titredi bi an.Ben ne yapıyorum Allahım?
Hemen elimi çektim ve yanından uzaklaşmaya başladım.Pencerenin önüne geldim. Perdeyi çektim ve karanlık geceyi izlemeye başladım.Yağmur tam durmamıştı,hala hafiften yağıyordu.Yine gözlerimin önüne o sahne geldi...Aklımdan silmem lazımdı.Keşke hafizamı kaybetsem.Seni tanıdığımı bile unutsam.Ben sana hep derdim sen benim pusulamsın.Ben sensiz kaybolurum.Bak şimdi bana ne haldeyim.Kayboldum....

"Melek nasıl yaptın bunu bana?"diye mırıldandım.

"Kader."
Duyduğum senle hemen arkamı döndüm.

Rüya kanapede oturmuş bi halde bana bakıyordu.Ne dediğini anlamadım ama bana bakan gözlerinde umut vardı,sevgi vardı,beni incitmek istemiyordu bunu gözlerinden göre biliyordum.

"Anlamadım."dedim

"Can."

"Söyle."

"Can ben çok bekledim."

"Neyi?"

"Benide görmeni."

"Rüya bulmaca gibi konuşma!Bisey anlamıyorum."

"Sen Melekle sevgili olduğun zamanlarda.Onla elele okula geldiğinde. Onu öptüğünde,sarıldığında...ve başka bu gibi şeylere kenardan durup seyirci olmak benim canımı yakıyordu. Ama sen mutluydun onun için sustum.Keşke seni mutlu eden ben olsaydım.Ama değildim.Beni görmüyordun bile...Ben seni çok seviyorum."

Dedi ve gözlerinde biriken yaşlar yanağını ıslatmaya başladı.Elinin tersiyle yanağını sildi.Ama ne fayda çeşme gibiydi aktıkça akıyordu.

Bense ne diycemi bilmeden öylece ona bakıyordum.

Aşk;yine aşk-yine acı...
Bu ne böyle biride sevip mutlu olsun be.O bana aşıkken ben başkasına aşığım.

Şimdi ne olacak?

"Can birşey demiycekmisin?"

"Rüya Melek benim pusulamdı ve ben onsuz kayboldum.Zifiri karanlıkta pusulasız kaldım.Keşke bir ışık olsa da yolumu bulsam.Çıksam bu karanlıktan.Ama yok...Yok işte!"

"Ben sana ışık olsam olmazmı?"

Yanına yaklaştım.Önünde diz çöktüm.Baş parmağımla göz yaşlarını sildim.Alnına bir öpücük kondurdum.Saçlarından gelen o çilek kokusunu içime çektim. Gözlerine baktığımda "hadi birşey de bana" der gibi bakıyordu.Ama ben birşey demeden elimi yüzünden çektim ve yatak odasına doğru gittim.Üstüme kendi kiyafetlerimi giyindim.

Salona döndüğüm de ayakta dikilmiş beni bekliyordu.

"Hoşçakal."
Dedim ve kapinin koluna asildim.Çıktım evden hala yağmur vardı.Aldırmadım yürümeye başladım.On dakikadır yürüyordum.

"Can!!!" ismimi duydum ve arkama döndüm Rüya kesik kesik nefes alarak arkamdan koşuyordu.

"Rüya ne işin var dışarda?Hadi eve geri dön soğuk ve senin üstün ince hastalancaksın.!"