Şair Çocuk

_Şiir şairi terk etmez!_

Zevkli okumalar.:)

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Koşarcasına hastaneden ayrıldım.Rüyanın hastalığı hakkında daha fazlasını duymaya gücüm yoktu.Masum,hiç bir şeyden habersiz Emre gözümün önünden gitmiyordu...

Sessiz bir şekilde yürüyordum.Nereye gittiğim hakkında hiç bir fikrim yoktu.Ayaklarım benden izin almıyordu.Ben yönetmiyordum.

Ağaçları,arabaları arkada bırakarak yürüyordum.Başımı kaldırdım ve artık nereye gittiğimi ve nerede olduğumu çok güzel biliyordum.Yolu karşıya geçtim...

Kapının önünde bir ruh gibi durdum.Zile basacaktım taki o tanıdık kıkırdayışı duyana kadar.

Evde ışıklar açıktı.Kapının yanındaki pencereye bakmaya başladım.Ve o an sadece kör olmayı diledim.

Benim Meleğim bi erkeğin kollarındaydı.Onların nasıl öpüştüklerini görüyordum.Erkeğin ellerinin onun tüm vücudunu nasıl keşf ettiğini görüyordum.Onun kucağına atlamasını...kanepeye doğru gitmelerini...Onu nasıl soyduğunu görüyordum...

Bu manzarayı hala nasıl izlediğim hakkınta hiç bi fikrim yoktu.

Kuruyan bogazimi ıslatmak için yutkundum.Boğazıma duyumlenen yumru ne aşağı ne de yukarı gidiyordu.

Bu onun beni ikinci kez öldürüyüşüydü.
Benden ayrıldığında beni bir kez öldürdü.Şimdi ikinci kez mezarımı kazdı çok rahat bir şekilde....

Uzaklaşmaya başladım...Arka -arkaya yürüyordum.Duyduğum korne sesi bana sanki bi tokat atarak kendime getirdi.Sürücü koltuğundaki kişinin başını pencereden çıkarıp,bana birşeyler söylediğini göre biliyordum ama tek bir kelime bile duyamıyordum.Zar zor çıkan sesimle

"Be....Ben özür dilerim..." dedim
Hareket etmem gerektiğini hatırlayarak yolu geçtim...

Canımın nasıl yandığını hiç bilmiyorsunuz.Ben onun gözlerinde sadece aşk kırıntıları ararken o başkasının kollarında zevk alıyordu.Acılarımdan kaçmak,kaybolmak istiyordum.Bu acı dolu,kalpsiz insanların olduğu bu yer bana acı veriyordu.Hayata tutunma nedenim sendin ve sende yoksun.Neden yoksun yanimda?Ne yaptim lan ben sana?Seni deliler gibi sevmekten başka ne yaptim?Sikiğim lan ben böyle dünyayı...Adaletini sikiğim lan!!!!

Bi şeyleri yakmak,yıkmak istiyorum.Benim çektiğim acıyı onunda çekmesini istiyorum.Yanından geçtiğim duvara bi tekme attım.Acıdımı?
Asla...Şuan kalbimin acısı o kadar çok ki ayağımın acı yok gibiydi.

Yağan yağmur sanki benim halime acıyordu.Karalan gökyüzü bana yardımcı oluyordu.Bu gece hava bile beni yansıtıyordu.

Yağmur beni ıslatıyordu.Soğuk rüzgar da ıslak bedenimi titretiyordu.Soğuk içime işliyordu.Yürüdükçe yüzüme vuruyordu yağmur damlaları sert bir şekilde. Acımı içimden dışarı akıtmaya yetseydi keşke.Ama yağmurun tek iyi şeyi benim acı dolu göz yaşlarımı belli etmiyordu.Kalbimin ağrısı ağlama nedenimdi.Deli gibi bağırmak istiyordum.Ve yapıyordum -

"Aaaaaaaaaaaaaa....Sikiğim lan böyle hayatı,böyle sevgiyi...."

Artık sesli bir şekil de ağlıyordum.

Nesefsiz kalana kadar koşmak istiyorum.Saatlerdir yürüyordum.Soğuk hava ciğerlerime doluyor ve yenide sis halinde iki dudağimin arasından çıkarak havaya karışıyordu.
Sokak lambarının birinin altında durdum,kafamı kaldırdım ve gözlerimi açtım yağmur damlaları gözlerimi acıtırcasına gözlerime yağıyordu.Acıya dayanamadım ve gözlerimi sım-sıkı kapattım.Soğuk yağmur damlarına karışan sıcak ve tutlu göz yaşlarim yanaklarımdan süzülerek dudaklarima doluyordu.Bu kadar yoğun acıya dayanamayak yere çöktüm.