Loving Him

Chapter 13

Nakangiti akong nagluluto ng agahan ni Kris.

Isang linggo nang maging okay kami.

Medyo okay na rin ang pakikitungo niya sa akin.

Ewan ko, parang may nag-iba lang. Hindi ko lang alam if ano.

Nakarinig ako ng yabag palapit sa kusina.

Nilingon ko siya at ngumiti.

"Umupo ka na. Tapos ko na itong niluluto ko."

"I will help." presinta niya at kumuha na siya ng plato at kubyertos.

Tumango nalang ako habang tinitignan siya. There's something bothering me. Something is wrong.

Parang may kung anong alam siya na hindi ko alam.

Pero magkaganun man, wala na muna akong pakialam.

I-enjoyin ko muna kung anong meron sa amin ngayon ni Kris.

Hindi ko alam kung okay lang sa kanya 'tong pinaggagawa ko o hindi.

Tingin ko naman okay lang sa kanya.

I know he still cares for me. Kahit kaunti alam kung nag-aalala parin siya sa akin and I want to take that oppurtunity para mas maging malapit kami ulit sa isa't isa.

Pagkatapos naming kumain ay nagyaya siyang mamasyal.

Pumayag naman ako agad. Ofcourse, pagkakataon na 'yon eh.

Naglakad lakad lang kami sa tabing dagat.

Walang may gustong magsalita. Siguro naghahanap rin siya ng tiyempo.

Napapansin kung pasulyap sulyap siya sakin.

Ramdam ko ring may gusto siyang sabihin pero parang pinipigilan niya.

And that scares me...

"U-uh, Kris-"

Di ko na natuloy ang sasabihin ko dahil niyakap na niya ako ng mahigpit.

Di ko alam kung anong meron. Sinapian ba siya? Bakit basta basta nalang niya akong niyayakap. Hindi naman sa ayaw ko pero kasi may iba talaga.

It's like there is something behind his hug.

"K-kris?"

"Just a second. Let's stay like this." Bulong niya at ramdam ko ang init ng hininga niya sa leeg ko.

Gads, what's happening?

"I-.. Okay."

Yumakap pa siya ng mahigpit sakin.

"Tell me, a-are y-you going to leave me again.." Tumigil siya sa pagsasalita at lumunok. Nahihirapan siyang bigkasin ang susunod na salita pero ako gets ko na. May alam na siya. Alam kung alam na niya. Ready naman ako for this pero di ko inexpect na malalaman niya agad sa loob ng dalawang buwan. Akala ko kasi aalis ako dito na parang wala lang. Na aalis akong kahit kailan di niya mamalaman kung ano bang tinatago. "A-are you?"

Para akong napipi sa tanong niya.

Ano ba dapat kung sabihin?

Ano bang dapat kung gawin para mas tumagal pa ako sa tabi niya?

Ano ba?

Ano ba dapat?

Gustong gusto ko na siyang kasama.

Hanggang...Kailan ba kami paghihiwalayin ng tadhana?

Hanggang saan pa ba ang kaya ko?

Kaya ko pa bang lumaban?

Sa totoo lang kasi, hirap na hirap na ako,

Gustong...gusto ko siyang makasama habang buhay...

Pero alam ko namang di yon mangyayari...

Ang saklap!