Brent's POV
Thursday ngayon at sa mga nakaraang araw wala namang nangyari. Nakakabooring lang kaya hindi na kinwento ni Author. Late na ako dahil kay Taylor, si kuya Col kasi umalis na at malelate na raw sya sa first subject niya.
"TAYLOR! SABIHIN MO LANG KUNG NEXT YEAR KA PA MATATAPOS HA?"
"Sandali na to Rhia! Wait ka lang." Kitams? Sino bang kapatid ang matutuwa sa gantong kapatid na hindi manlang marunong gumalang kahit ATE manlang!
"Hay nako mam, late na kayo niyan ano po bang ginagawa ng kapatid nyo?" Kuya Driver.
"Malamang e nagmemakeup pa!" Bwisit na sagot ko.
"Magtataxi na lang ako kuya, malapit lang naman. Pasabi na lang sa bruhang yon. Bye kuyaaa!" Natawa naman si Kuya Driver.
Pumara na ako ng taxi at walang pang 15 minutes nasa school na ako. Alam kong late na ako ng 30 minutes sa first subject ko kaya napilitan ako magcutting. Sa field naupo ako sa ilalim ng puno. Nagsasak ako ng headset sa tenga ko at pinagmasdan ang paligid. Ang sarap talagang magcutting.
Kasabay ng kanta kumanta rin ako at napapikit
Ended up on a crossed road.
Try to figure out which way to go.
Its like your stuck on the thread
Now running on the same place.
You got your hazzard lights on now
Hopin somebody would slow down.
Praying for miracle,
Wish all your grace
Favorite ko talaga ang Life is Worth Living. Napakakalmadong kanta at ang sarap itugtog sa piano.
Had a couple dollars, and a quarter take again.
With a long journey ahead.
Seen it, drag pull over.
Cos an angel will help you out.
He gave you direction
Showed you how to read a map.
But a long journey ahead,
Said it aint never over
Oh, even missed a doubt.
Biglang may tumanggal ng isang headset ko na nakapagpamulat sakin. Kumanta sya habang nakaupo sya sa tabi ko.
Life is worth living
Uh oh uh oh ooh..
Life is worth living, so live another day.
Dont mean it no.
Forgiveness, people make mistakes
Doesnt mean youll have to give in.
Life is worth living again...
Yung mata ko ganto lang O__O nung kumakanta sya. Ang ganda ng boses nya, at bukod don ang ganda ng mata nya. Kulay brown. Ang gwapo nya at sobrang puti.
"Hi, sorry if I bothered you. Akala ko kasi malungkot ka kaya sinira ko moment mo baka kase mamaya umiyak ka." mahinahong sabi niya sakin. Pero imbis na magsalita ako, nakafreeze parin ako. Ang bango nya. Sobrang lapit namin parang close kami.
"Okay ka lang ba?" Nagsnap na ako. Napalayo ako sa kanya ng wala sa oras na ikinaweirdan ng mukha nya.
"O-okay lang ako."
"Sure ka? Bat ka lumayo? Tsaka nageemote ka ata sabihin mo lang aalis na ako."
"Eee, hindi. Ano kase late ako kaya nagheadset muna ako inaantay ko lang yung 2nd subject." Tumawa sya, ano namang nakakatawa don?
"Wala,"
"Anong wala?" nagtataka kong tanong sakanya
"Wala nevermind. Ano nga palang grade and section mo?"
"Grade 9 Eagle, sino ka ba?"
"Ay, oo nga pala. Ako si Matthew Joshua Conception. Matt na lang. Kaklase mo ko." Kaklase ko sya? Di ko naman sya nakikita ah?
"Kaklase kita? Di naman kita nakikita e"
"Syempre, kase hindi mo ko napapansin. Ikaw nasa harap ako nasa likod nakaupo. Tahimik lang ako at ang kaibigan ko sa section Maya." sabi niya.
"Ahh ganon ba. Wala rin naman akong pake sa buhay kaya wala akong gano kilala. Btw, Im Rhia Brent Joarda."
"Yeah I know, you are the Ms. Popular slash the running for valedictorian next year."
"O...kayyy. Stalker?"
"Nah, everyone knows that. Magaling ka pala kumanta, at walang may alam niyan." sabi niya with his face amused.
"Not really, I just like playing music."
"Sus, ako nga nakarinig e. Magaling kang kumanta promise. Bagay din sayo yung Life is worth living." hindi na lang ako nagsalita. Kahit Ms. Popular ako e mas maraming nega sakin dahil puro Tayloristas sila. She's confident with her makabasag pinggan voice. Pero kahit ganon, magaling kase pumorma si Taylor at model na model ang peg nya kaya ang dami niyang fans. Ang alam ng lahat e mabait sya. Kahit hindi -_-.
Anyway wala naman akong pake dyan sa POPULARITY chuchu na yan
"Okay ka lang ba? Namumula ka oh" hinawakan nya yung pisngi ko. Piling neto close kami! Porke ba magkaklase kami!?!
"Okay lang." tinabig ko yung kamay nya.
Nagring yung bell.
"Teka, bat hindi ka pumasok? Nagkacutting ka ba talaga?" Tanong ko sakanya
"Hindi naman, wala lang ako sa mood mag 1st subject, tinext kasi ako ng kaklase natin, nagbubunganga raw adviser natin. Tara na sa canteen inabot na tayo ng recess oh" sabay tingin sa relo.
"Ah, sige una ka na. Pupuntahan ko pa si Nica e." nagnod na lang siya at umalis.
Nang makita ko siyang lumayo na sa akin, kumaripas ako ng takbo papuntang room. Ang dami ko ngang nabangga at medyo nagulat dahil kilala akong malumanay, at boring. BAKIT TAO RIN NAMAN AKO A! TAONG NASASAKTAN, TUMATAKBO AT NADADAPA! Okay tama na baka mamaya dumating nanaman sa hugot -_-
Pagkapunta kong room nakita ko si Nica, nagaayos ng gamit kasama si Aaron.
"Oh, nagcutting ka raw sabi neto." Turo ni Aaron kay Nica
"Late kase ako. Tinamad akong pumasok ng 1st subject."
"Sus, e break na o! Baka gusto mo lang magcutting e!"sabi ni Nica
"Sus, eto naman o. Di ko lang namalayan yung oras may nakakwentuhan kase ako."
"WHAT?!" sabay na sabi nila.
"Kelan ka pa nakipagusap sa hindi mo kilala?!" Nica.
"Ngayon? Matagal na? Nung kinausap mo ko nung grade 7 pati nila Aaron?" Pinolosopo ko sya.
"Syempre bukod don!"
"Kwento ko na lang sainyo mamayang uwian!" sabi ko at nakukulitan na ako sakanila gravity!!!
Umalis na kami sa room at nagtungo sa canteen at kumain.
- o -
End of this Chapter ^_^
Thank you for reading!
