Brent's POV
Tinarayan ko ang kapatid kong babae na naglighten up sa mga mukha ng mga kuya ko. Matapos kong sabihin yon nagwalk out ako at lumabas papuntang swing.
Ang ganda ng langit. Sana ganoon din kaganda ang gabing ito. Bilog na bilog ang buwan, may stars, medyo kita ang ibang clouds. Napapikit na lang ako. Naiiyak ako, hindi dahil sinagot ko si Taylor. Dahil napapagod na ako sa mga nangyayari. Lalo na sa pamilya ko. Diba, dapat sila yung nagpaparelax at nagpapagaan ng loob sakin? Pero feeling ko lalong bumibigat yun kahit makita ko lang sila.
Hindi ko maintindihan kung galit ba ito o nalulungkot lang ako.
Gusto ko nang magpakamatay. Gusto ko nang maglaho parang bula.
Pagmulat ko ng mata ko, bumungad ang mukha ni Matt. "Diba sabi ko, Kapag may problema ka tawagan mo ko?"
"Wala naman akong problema." malumanay na sagot ko sakanya. Pero imbis na sagutin niya ako, hinawakan niya pisngi ko at parang pinunasan ito. Umiiyak pala ako.
"Wala ba ang tawag diyan?" Sabay turo sakin.
"I can't share my problems with someone I just met." direchong sagot ko sakanya.
"And, I haven't shared my thoughts or problems with anyone." dagdag ko pa
"Well, that's the problem. Kinimkim mo masyadp lahat ng thoughts and problems mo sa sarili mo, kaya ayan maiiyak ka na lang biglaan. It's not bad to share something to someone." Sabay ngiti niya sa akin.
"First of all, why are you here?" Sabi ko sakanya.
"At ikaw, bakit ka nandito?" Tanong naman niya sakin.
"This is my parent's party, and this is my territory so don't act like your the boss." Mataray kong sagot sakanya.
"Ah, ako naman po... inimbitahan ang family ko ng family niyo rito." matt
"Ano nga palang meron bakit daw may party?" Tankng ko sakanya.
"Huh, e party niyo ito. Anyway, sabi ni Dad... magswiswitch ng partnership or maggroup na lang ang mga companies as one. At may iaanounce daw yung dad mo." Iaanounce? Partnership? Sa bahay? Wala ba silang office?!?! At bakit kailangan pa nilang isama yung mga anak jusko naman o -_-
"Alam ko yang iniisip mo. Bakit pa kailangan isama yung mga anak? Dahil isa sa inyo ng mga kapatid mo i-a-arrange marriage sa isa mga anak ng ka-bussiness ng daddy mo." Sagot niya.
"Ano ba yan! Wala ng ginawang magandang katarantaduhan si Armando! Idadamay pa kaming mga anak!!! T.ngnaai na bussiness yan. Diyan ba siya sasaya?! Oo, naintindihan na namin na hindi siya nakakasama samin dahil para sa kinabukasan namin yon. Pati ba yang kasal na yan ikabubuti parin ba yan? Kahit mahirap naman kayang yumaman ah?! Pwede namang magtulungan kayo para yumaman kayo!!!! Ano bayan URGHHHH!"
"So, yan ang pinoproblema mo?" Tanong ni Matt sa akin.
"Ang alin?"
"Yung pamilya mo." matipid na sagot niya. "Hindi naman sa nanghihimasok, pero kailangan nating sundin ang mga magilang natin kahit ayaw natin. Oo, para sa kabutihan natin yon. Concern lang sila para sa mga anak nila." Hindi ko alam ang sasabihin ko, dahil naiintindihan ko naman ang sinasabi niya pero hindi ko kayang tanggapin.
Naiyak na lang ako. This time, alam kong umiiyak talaga ako. Lumapit sakin si Matt at hinug ako. "Ilabas mo lang lahat ng yan, andito ako para saluhin ang mga luha mo."
Hindi ko pa nararanasan ang umibig. Pero, parang lumambot ang puso ko ng sinabi ni Matt ang mga yun. Nagpapasapamat ako kay Lord dumating siya sa buhay ko. Kahit napakapakilamero at madaldal.
"Punta muna tayong room ko, nood muna tayo dun ng CDs or magvideo games muna tayo, pampakalma lang." Sabi ko sakanya.
"E pano yan makikita tayo ng mga relatives ko at mo" sabi niya, sabagay baka mamaya e pagchismisan kami. Hinila ko siya papunta sa madilim at hinila ko yung ladder na steel. Pinagawa to ni kuya ng hindi alam nila mama para makagala sila ng hindi nagpapaalam.
"Nice, ano to panglayas?" Natatawang tanobg niya sakin.
"Oo" serious kong sagot. Nang makarating na kami sa kwarto ko, napanganga naman siya.
"Oh, nganga ka jan." Natatawa kong sabi sakanya. Yung mukha niya kase parang ngayon lang nakakita ng bedroom.
"Ang lupet ng room mo, kumpleto na hindi na kailangan ng bahay, para na talagang bahay e. Ang linis pa." mabilis niyang sinabi ng hindi manlang ako tinitignan.Pinaupo ko lang siya sa couch.
"Actually kakalinis lang nito nung isang araw. Tsaka wag mo ngang sabihin ang mga yan. Kung nakita mo labg to noon magtatanong ka kung basurahan ba to o ano." Natatawa kong sabi. Kumuha ako ng CDs sa Shelf ko, at CD na rin ng video games.
"Manood na lang tayong movie." At ayan binalik ko na yung mga video games. -__-
"May romance ka ba diyan?" at ayan. Humagalpak ako sa tawa.
"HAHAHAHAHAHA RO-- HAHAHAHAHA ROMANCE?!" Yung mukha niya ganto o ~> ?___?
"Oo, Romance. Bakit ayaw mo ba ng mga ganon?" Sincere na tanong niya.
"Meron, kaso puro drama to e. E kakagaling ko lang ng drama diba?" sagot ko sakanya.
"O siya, comedy na lang. Baka lang humagalpak ka ulit sa tawa tulad kanina -__-" ang cute niya hahahhaha. I mean... ano... nakakatawa lang yung mukha niya - ___ -
And we end up, going downstairs.
Pag kababa namin nakatingin samin sila kuya at kumakaway-kaway at mistulang sinisignalan ako na pumunta don sa upuan nila.
"Uy, mukhang pinapapunta tayo ng kuya mo don o." Matt
"Hindi tayo, ako lang." Napangisi naman siya at ako pumunta sa mga kuya ko.
"Hey, who is he?" Kuya Col
"Mind if you introduce him to us?" Dreth
Hinila ko na lang si Matt papunta kila kuya.
"Bros, Matt. Matt, Bros." Bored na sabi ko.
"Im Colby, just call me Col." sabi ni kuya habang nakangiti.
"Im JB." Pakulit na sabi ni kuya Jack
"And Im Dretherson." Pasnobb na sabi ni kuya Dreth; kala mo kung sinong gwapo e, pero gwapo naman talaga!
"Hi Joarda Brothers, Im Matthew Conception. Im Brent's classmate slash her friend."
Saktong tapos ni Matt sa pagsasalita. Mukhang may gustong magannounce or magpropose dahil nay narinig ako tingningningningning!
