strange // girlxgirl

twenty nine

alyssa telefonunu kapadı ve yüzünü yastığına gömüp ağlamaya başladı. neden ağlıyordu? betty ona geçmişinden bahsetmediği için mi? yoksa betty'nin onu kullanarak andrea'ya yakınlaşabilmesi düşüncesi mi onu bu kadar üzüyordu? onu kullanmış olabilir miydi gerçekten? eski sevgilisine yakın olabilmek için kendisini güzel sözlerle kandırmış olabilir miydi, aklı almıyordu.

belki yanılıyordu, ama yine de üzgündü. bu betty'nin ona güvenmemesini değiştirmiyordu. ona güvenmemişti ve alyssa için güven, sevgiden daha önce geliyordu.

telefonuna gelen mesajların titremelerini duyabiliyordu. ağlaması daha çok şiddetlendi. birine çok çabuk alışabiliyor, sonra onu saçma bir nedenden dolayı kaybettiğinde ise yıkılıyordu. ve yıkılan tarafın her zaman kendisi olmasından bıkmıştı artık.

telefonu çalmaya başladı. betty'nin arıyor olabileceğini düşündüğü halde telefonunun ekranına baktı. ama arayan betty değildi, kuzeniydi. üzüntü ve sevinçle karışık birlikte telefonunu açtı.

"ashley?" diye fısıldadı. sesinin çatlaklığı ağladığını ele veriyordu ama kuzeninden hiçbir şey saklamadığı için sesini saklamak zorunda değildi. "söylediklerimden sonra telefonu suratıma kapamayacağına söz verir misin?" dedi kuzeni. alyssa şaşkın bir şekilde o göremese bile başını salladı. "dinliyorum."

kuzeninin yanlış bir şey yaptığından, başına bela aldığından korkuyordu. yeni sevgilisinden hamile kalma olasılığı ne kadardı?

"şimdi telefonu birisine vereceğim. ve bu sorunu aranızda halledeceksiniz, tamam mı? al, bet."

arka taraftan bir kızın sesi duyuldu. ve o an alyssa'nın beyninde şimşekler çaktı. bir günde bu kadar şaşkınlık ve bilmediği birçok şey öğrenmesi iyi değildi. yok artık, diye düşündü. hayır, bu olamaz.

hem bu kadar aptal olabildiğine de inanamıyordu.

"aly?" diye mırıldandı ince ve güzel sesli bir kız. sesini ilk defa duyuyordu ve hiç tanıdık değildi. alyssa donup kalırken tek düşünebildiği ağzını açmayı başarıp kendine gelmeseydi. kendine gelmeliydi, hemen.

"beni dinlemelisin, bebeğim." diye fısıldadı. o an betty'nin de sesinin çatladığını ve tıpkı onun gibi ağladığını anladı. betty ağlıyordu, betty telefondaydı, betty onunla konuşuyordu.

"ben çok üzgünüm, senden çok özür dilerim. biliyorum, sen ilk sorduğunda sana anlatmalıydım. ama ben yapamadım. çünkü korktum, neden bilmiyorum ama seni kaybetme olasılığından korktum, alyssa. o sürtüğü tekrar hatırlamak ve senin de bunu bilmeni istemiyordum. onunla olmak yaptığım en büyük aptallıktı. bunu bilmeni istemedim." durdu ve içine derin bir nefes çekti. "her seferinde aynı hatalara düşüyorum. ama beni tekrar affet, ballı kaymağım. seni çok seviyorum. hayal edemeyeceğin, anlamayacağın kadar hemde."

alyssa ne cevap vereceğini bilmiyordu. sadece onun sesine odaklanmıştı. ne anlattığı bile umrunda değildi. sesine sarılmak istiyordu. böyle bir şey çok olanaksızdı ama istiyordu. sesini sadece kendisi duymak, hayatının sonuna kadar da sadece onun sesini dinlemek istiyordu.

"seni affetmekten bıktım, betty." diye fısıldadı burnunu çekmeden önce. ne söyleyeceğini hâlâ bilmiyordu. aklı çok karışıkt. onu affetmeli miydi? yoksa hayatına onsuz mu devam etmeliydi? ikinci seçenek ona o kadar zor geliyordu ki, düşüncesi bile onu sabahlara kadar ağlatabilirdi. onsuz hayatına devam etmenin imkansız olduğunun farkındaydı, ona alışmıştı. etrafındaki kişilerden alamadığı değeri, sevgiyi en güzel şekilde ona gösteren kişiyi kaybedemezdi.

ama onu affetmek de zordu. aralarında sır ve yalanlar olmamalıydı. birbirlerine güvenmek zorundalardı. ve sorun şuydu ki; betty ona güvenmiyordu. alyssa da bu saatten sonra ona güvenmenin ne kadar zor olacağını biliyordu.

"seni seviyorum, seni gerçekten çok seviyorum. ama sen bana güvenmedin ve güven duygusunun benim için ne kadar önemli olduğu hakkında hiçbir fikrin yok. üstelik şuan bile senin hakkında yeni bir şey öğreniyorum: kuzenimle arkadaşsın! bana bunu dahi söylemedin. ne yapacağımı bilmiyorum, betty, cidden bilmiyorum. sana tekrar güvenebili--"

"bana güven, alyssa!" diye bağırarak sözümü kesti betty. "söz veriyorum daha fazla sır saklamayacağım senden. yeter ki barışalım. günlerdir hayatımda sen olmadan ne yapacağımı düşünüyorum ve bulduğum tek yanıt 'yaşayamamazlık' oluyor. sensiz yapamam, bunu biliyorsun. sanırım hayatımda kimseye bu kadar yalvarmadım, kimseyi bu kadar sevdiğimi hatırlamıyorum, alyssa."

yaşlar alyssa'nın yanaklarından aktı. "seni affetmekten başka seçeneceğim yok." dedi gülümsemeye çalışarak. "seni affetmek hayatımda yapacağım en güzel şey olur, betty. seni her zaman affederim. çünkü biliyorum, ben de sensiz yapamam, hayatım."

karşı taraftan bir kıkırdama duyuldu. "az önce hem beni affettin hemde bana 'hayatım' dedin? seni öpebilir miyim?"

şimdi alyssa'nın yüzünde gerçek bir gülümseme belirdi.

ama bu romantik anı kuzeni ashley yapmacık bir öğürtü sesiyle bozdu. "tanrım, bu kulakların bu konuşmaya şahit olduğuna inanamıyorum. biraz daha sevgili sözcüklerine devam ederseniz kusacağım. kendi telefonunuzda sevişin! sabahtan beri sizinle uğraşıyorum, aptal sevgi kumruları."

"biz sevgili değiliz." dediler aynı anda kıkırdayarak. ama bir yandan bu fikri düşündü alyssa. ve eğer sevgili olsaydık nasıl olurdu diye düşünmeden edemedi tabiki. sahi, sevgili olsalardı nasıl olurlardı? ama şunu biliyordu ki sevgili olsalar bile yine hiçbir şey değişmeyecekti. onlar yine aynı olacaktı çünkü zaten birbirlerine sevgiliymiş gibi davranıyorlardı.

"sesini duymak çok güzel," dedi alyssa hiç düşünmeden. günlerdir sesinin tınısını hayal ediyordu ve yanılmadığını bilmek onu rahatlatmıştı. "ama bu şekilde duymamalıydın!" diye karşılık verdi betty. sesi ağladığından çatallı ve kısıktı. üstelik ilk sesli konuşmalarının böyle olmasını istemiyordu. konuştukları konunun böyle olmasını yani... "evet, ama olsun."

"sana sarılmak istiyorum."

alyssa tekrar düşünmeden konuştu. cümlelerin ağzından çıkmasına mani olamamıştı, yanaklarının kızardığını hissetti.

sonra betty'nin dudaklarından o kelimeler döküldü.

"yarın okuldan sonra, fairy parkına gel. seni bekliyor olacağım. seni seviyorum, alyssa."

ve telefonu kapatmadan önce son sözleri bunlar oldu.

alyssa telefonu kapadığında kalbi hızlı atıyordu, çok hızlı. 

***

aW BİLİYORUM HEPİNİZ ŞUAN ÇOK MUTLU OLDUNUZ! ^^

o kadar piçlikten sonra bunu hak ettiler bence ghfkdlsş

AY RESMEN BULUŞACAKLAR!&%+=^+%

bu arada hikayeme benzeyen hikayeler görmeye başladım... çoğalıyorlar, korkuyorum. 

birde bundan sonraki bölümler tatlı tatlı geçecek artık ;) ama yine her an bir piçlik yapabilirim, sağım solum belli olmaz haberiniz olsun ghfkdlghfjdklş

öptüm, ballı kaymaklarım! kimse sizin yerinizi tutamaz, sizi seviyorum! <33