(heyy guyss. Ik wou even zeggen dat deze hoofdstukken misschien heel saai lijken enzo, maar er worden soort van een hints in gegeven. Dit is er nog zo één. En ik wou jullie bedanken voor de votes xx)
"Mam?"
"Hi Alex."
"Hey, mam. Waarom bel je?"
"Ik dacht, misschien kunnen we vanmiddag gaan winkelen." Ik rol met mijn ogen. Winkelen kan soms best wel irritant zijn met mijn moeder. In het begin is het leuk, maar uiteindelijk begin ik me een beetje aan haar te irriteren.
"Uhm... eigenlijk ben ik nu bezig met dat inschrijfformulier."
"Oh wat goed!"
"Tja... maar misschien kan ik vanmiddag nog wel. Dan ga ik vanavond wel verder."
"Oh nee, laat maar. Ga maar verder met je formulier." Ik zucht. Eigenlijk ga ik toch liever winkelen met mijn moeder dan verder gaan met dit inschrijfformulier.
"Nee mam, ik heb de concentratie toch niet meer. Het is beter om even te stoppen."
"Weet je het zeker? Anders gaan we gewoon een andere keer."
"Ik ben over 2 uur bij je."
"Alex ik wil niet--"
"Tot straks mam." zeg ik lachend en hang op.
Ik weet gewoon dat ze nu grijnzend haar hoofd schut en met haar blauwe ogen rolt. Net zoals ik altijd doe met mijn groene ogen.
Ik maak nog even wat vragen af en besluit dan om weer naar huis te gaan.
Als ik thuis ben zit Michael aan de keukentafel achter zijn laptop.
"Nu al terug?" Vraagt Michael terwijl hij zijn blik niet van zijn laptop afhaalt.
"Ja, ik ga zo winkelen met mijn moeder. Ze belde me."
Michael zucht en heeft een kleine glimlach op zijn gezicht. "Je moet het niet te lang uitstellen."
"Nee, ik ga vanavond weer verder."
"Oke, houd ik je aan." grinnikt Michael.
Ik loop naar mijn slaapkamer om me om te kleden.
Als ik weer beneden ben maak ik een kop koffie klaar. Zoals ik altijd doe, sluit ik mijn hand om het kopje waardoor de koffie mijn handen opwarmt. Ik ga tegenover Michael aan de tafel zitten.
Zijn ogen staan gericht op zijn laptop. Zijn smaragdgroene ogen. Zijn rode haren die al een beetje vervalen. Zijn haren staan een beetje alle kanten op. Michael is niet zo'n iemand die zijn haar in een kuif zal doen. Of het op zou scheren. Nee, Michael heeft het op zijn Michaels. Hij bijt op zijn onderlip. Zijn natuurlijke rode lippen. Michael wrijft nadenkend over zijn kin. Hij heeft een klein beetje stoppeltjes.
Als Michael door heeft dat ik naar hem kijk glimlacht hij. Hij doet zijn laptop dicht en legt hem aan de kant.
"Waarom kijk je altijd naar mij als ik bezig ben?" vraag Michael waarnaar hij een slok van zijn koffie neemt.
"Waarom kijk jij altijd naar mij als ik bezig ben?" vraag ik lachend.
"Ik vroeg het eerst!"
"Ik vroeg het als tweede."
Het is even stil. Oke, ik geef het op.
"Ik kan gewoon beter naar iemand kijken als ze het niet doorhebben. Dat maakt het minder ongemakkelijk." grinnik ik.
"Ik observeer je op zo'n moment omdat dat gewoon leuk is. Het is leuk om naar je te kijken als je je concentreert." zegt Michael glimlachend.
Ik rol met mijn ogen. "Ja, het zal wel." lach ik.
