009

155 15 1
                                    




"Alex?" Hoor ik iemand zachtjes in mijn oor fluisteren.

Ik probeer mijn ogen te openen maar het lukt niet.

Ik voel iemand zijn hand op mijn schouder leggen. Heel langzaam maar zeker open ik mijn ogen. Ik kijk een beetje wazig uit mijn ogen maar al snel zie ik waar ik ben. Ik ben in de keuken. Met mijn armen over elkaar gelegd op mijn laptop en mijn hoofd op mijn armen. Het is nog donker.

"Alex, kom." hoor ik dezelfde stem zeggen.

Ik kijk op en zie Michael in alleen een boxer staan. Maar ik doe niets op zijn woorden uit en ga weer in de positie zitten van hoe ik wakker werd. Ik hoor Michael zuchten. Langzaam dommel ik weer weg.

Als ik bijna weer weg ben gevallen in mijn slaap, voel ik twee handen me optillen. Met zijn ene arm onder mijn rug en de andere onder mijn knieholte word ik door Michael naar de slaapkamer gebracht.

"Zet me neer." zeg ik zacht en slaperig. Maar Michael doet niets op me uit en loopt weer verder. Niet veel later voel ik de zachte matras onder mijn rug. De deken wordt over me heen gelegd en ik hoor aan de voetstappen dat Michael weer weg loopt.

"Slaap lekker Alex." zegt Michael nog zacht. De deur wordt dicht gedaan en ik draai me om op mijn zij om weer weg te dromen.

's morgen word ik wakker met mijn normale kleding aan. De vage herinneringen van vannacht komen langzaam terug in mijn geheugen. Ik glimlach aan de gedachten hoe veel geluk ik heb met Michael als huisgenoot.

Beneden tref ik hem aan aan de keukentafel.

"Goeiemorgen." zeg ik nog steeds slaperig.

"Hey." zegt Michael terug. "Lekker geslapen?"

"Jawel, jij?" Michael geeft een scheve lach terwijl hij me aankijkt.

"Nadat ik jou naar bed heb gebracht niet meer."

Ik knik. "Sorry." grinnik ik.

"Maakt niet uit. Maar ik moet zo gaan. Mijn begeleider van de stage gaat er vanuit dat ik iets leuks organiseer voor de klas en ik heb geen idee wat dus ik ga zo naar hem toe en overleggen.

"Succes" zeg ik. Ik kan aan Michael zien dat hij er niet zo veel zin in heeft. Zijn begeleider heeft niet zo veel vertrouwen in hem. Hij denkt dat Michael niets doet waardoor hij vaak chagrijnig thuis komt.

Michael geeft les op een middelbare school. Nou ja, les geven... Hij is een stagiaire. Bij de vakken wiskunde, scheikunde en natuurkunde.

"Ik bel wel hoe laat ik thuis kom." zegt Michael terwijl hij zijn jas aan trekt.

Ik knik. "Is goed." zeg ik nog snel voordat hij naar de deur loopt en het huis verlaat.

Ik besluit om alvast te gaan douchen. Terwijl de warme stralen over me heen lopen heb ik het gevoel dat ik elk moment in slaap kan vallen. Ik zet de douche wat kouder waardoor ik begin te rillen maar wel wakkerder word. Ik sla mijn armen om me heen en ga volledig onder de douche staan waardoor mijn haar nu ook helemaal nat wordt.

Als ik klaar ben trek ik een zwarte broek aan met gaten bij de knieën en een donkerrood shirt. Ik maak mijn haar vast met een elastiekje. Het is een slordige knoet geworden. Ik vind het wel goed zo, ik ga toch nergens naar toe. 

Als ik helemaal klaar ben zet ik alweer een kop koffie en ga voor de tv zitten met mijn benen in kleermaker zit op de bank.

Na een uur iets gekeken te hebben waar ik geen idee van had wat het was hoor ik iemand binnen komen. Is Michael nu al terug? Mijn vraag wordt beantwoord als een lange blonde jongen de kamer in komt lopen.

Making SenseWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu