HEAR MY HEART CALLING

HMHC.40

Third Person's P.O.V.

"Lucian!" -- hiyaw ni Lohan pero hindi lahat ay nakaka rinig sa sigaw niya dahil kulang na ang lakas niya. Nag aagaw ang sakit na nararamdaman niya dahil sa pag putok nang panubigan niya nang wala sa panahon. Ang pag aalala niya sa mga anak niya kung buhay pa ba ang mga ito na lalabas sa sinapupunan niya na nag papa hina lalo nang katawan niya at ang takot niya na madamay ang mga magulang at kapatid maging ang hukbo nang Alabaya sa pag panaw nang Bansa'ng Hiranea... Nasapo niya ang tiyan na pinag aalalahan niya kung buhay pa ba ang mga anak na nasa loob. Tahimik siya'ng umusal nang panalangin. Hinahaplos niya ang tiyan niya..

Para'ng may humaplos na kung ano sa puso niya nang maramdaman na gumalaw ang kambal sa loob nang tiyan niya.. "Buhay pa sila.. Buhay pa ang mga anak ko!" a niya sa loob-loob niya.. Para namang nag diwang maging ang wolf niya..

Samantala, Kakaiba ang mga tingin na ipinupukol nang Kinatawan nang Hiranea sa wala'ng malay na si Lucian. Hindi iyon mapangalanan at tila ba nag uusisa ang mga titig nito. Pakiramdan niya ay may kakaiba dito at kinukutuban siya sa kung ano man ang mga di mabasa'ng ekspresyon sa mga mata nito. Ang daliri nito bagamat naka baba sa magkabila niya'ng tagiliran ay para ba'ng iginuguhit o kaya naman ay isinusulat na kung ano. Para ba'ng may tinatantiya ito at may pinaplano.. Nakaka takot. Mapanganib. Mukha siya'ng hindi mamamatay dahil hindi ito kakikitaan nang pang hihina o ano pa man..

"Bakit mo ginawa iyon Diyos nang Pag darahop? Ano'ng motibo mo? Kailan pa naging baluktot ang takbo nang utak mo?" -- asik nang Diyos nang kasaganaan. Matiim ang titig nito sa Diyos nang pag darahop at nanunusok. Halata sa ekapresyon nang mga mata nito ang pagkaka pikon niya sa Diyos nang Pag darahop at ang pagka disgusto nito sa presensiya nito. Nag tatagis ang mga bagang nito at bigay lahat sa pag pipigil.. Kanina pa kasi ito. Sa daan pa lamang ay hindi niya na matantiya ito. Ang tanging pumipigil na lamang sa kanya ay ang isipin na kung nagagalit siya sa Diyos nang Pag darahop, paano pa kaya si Naruhara na maya't-maya nito'ng inuusig.? Nagka mali si Naruhara noon at hindi maitatanggi na nag bunga iyon. Pero anu man ang sabihin nang lahat, magalit man ang lahat, INA siya. At ang ina ay hindi kailan man mananahimik kapag pinag sasakluban na't hinihigit paibaba nang lahat ang kanya'ng mahal na anak. Napaka kuyom ang mga palad niya dahil naiintindihan niya ang nararamdaman nito. Hindi man lubusan dahil di pa siya nagiging magulang at least, hindi niya ito hinuhusgahan na gaya nang Diyos nang pag darahop.

"Dapat lamang ang ginawa ko sa kanya. Hindi na dapat siya nabuhay. Ang mga kagaya niya ay dapat nang mabura sa The Other Side. Wala'ng puwang ang mga anak sa pag tataksil dito sa mundo'ng ito!" -- a nito. Ang mga kasama ay lalo lang yata'ng nainis sa kanya. Yung ilan ay nag timpi na lamang sa pananalita maliban sa Diyosa nnag Araw.

"Mag tigil ka! Kung wala namang kuwenta ang mga lumalabas sa bibig mo, ang mabuti pa ay isara mo nalang yan. Wala ka na sa tama. Kahit labag sa batas nang langit ang dugo ni Lucian, hindi ka dapat gumawa nang isa'ng hakbang na tanging mga wala'ng isip lamang ang gumagawa." -- a nang Diyosa nang Araw. Lalo'ng gumuhit ang inis sa mukha ng Diyos nang Pag darahop. Ang Diyos nang Digmaan naman ay nananahimik lamang at nag hihintay nang pagkaka taon. At siya lang ang nakaka alam kung ano'ng pagkaka tain iyon.. Nawawalan na nang kakampi ang Diyos nang Pag darahop.. Bakit ba hindi makita nang mga kapwa niya Diyos nang ikalawa'ng langit ang kanya'ng punto? Kung mawawala na ang lahat nang mga may isinumpa'ng dugo, makakalaya na din sila sa mga suliranin na dulot nang mga taga hiranea at nang mga nadadagdag pa. Kung siya lamang ang masusunod, matagal na'ng patay ang anak ni Naruhara at ang buo'ng hiranea. Hindi na dapat pa'ng nabigyan nang puwang ang mga Engkantado na iyan para mabuhay at bumuo nang sarili'ng kasay-sayan.

"Umalis na tayo dito.." -- mamaya ay a nang Hari nang Alabaya. Hindi sinasadya na naagaw nito ang pansin nang mga naroon lalo na nang Kinatawan nang Hiranea. Nakaka pangilabot man ang mga tingin nito ay hindi natitinag ang tapang at katatagan nito.. Their eyes locked.