HEAR MY HEART CALLING

HMHC.44

LUCIAN'S P.O.V.

"KAMAHALAN.. Gumising na po kayo.. Kailangan na po ninyo'ng harapin ang mga bago'ng ministro.." -- a voice suddenly spoke that make my senses active instantly.. Kamahalan? Nasaan ako? Nananaginip ba ako? Nasa kabila'ng buhay ba ba ako?

"Hindi parin po siya nagigising Mahal na Hari..." -- muli'ng sabi nang tinig na iyon. Bagamat alam ko'ng babae siya ay alam ko din na hindi kanya ang boses na iyon.

Naka hinga ako nang maluwag dahil alam ko na ligtas ang mag iina ko. Wala sila dito. Wala ako nakikit.... Wala ako'ng nakikita? Madilim? Bakitadilim? Bakit madi...bakit masakit na ang mata ko? At? Teka? Masakit ang.... My eyes open and I saw unfamiliar face of a woman standing beside where I lay. Naka higa ako? Nananaginip ang ba ako? O sadya'ng mas malakas lang ang pakiramdam nang namatay na?

Napa pikit ako nang mariin at para'ng sumakit ang ulo ko nang bigla'ng...

"Mahal na Hari! Gising na po ang Hari!!!" -- adik ba siya? Mahal na hari gising na ang Hari? At... Teka... Mahaba ang kanya'ng tenga? Malaki ang mga mata niya? Para ang kupal na prinsipe'ng si Sic at ang mga engkantado.. Ganyan ganyan ang mga itsura nila..  Ganito talag dito sa kabila'ng buhay bakit ngayon ko lang..... Sandali!

Manipis na kilay,

bilogang mga mata,

mahahaba at matitilos na tenga...

At makikipot na mga labi...

Di nga ba isa siya'ng....

"Engkantada ka?" -- sabi ko sa  bigla'ng natahimik na babae. She looks realy starstruck. What the eff.? Ano'ng nangyayari na? And why the hell she's looking at me that way?

"K-ka-kawal! Tawagin mo'ng muli ang mahal na Hari nang Miliyoka at ang Doctor nang Palasyo! madali ka! Ang Pinuno'ng Hari nang buo'ng Hiranea ay gising na!" -- gee.. What are they.... ano'ng sinabi..... ANO DAW ANG SABI NILA? Bulamikwas ako nang bangon sa gulat.

"ANO'NG SABI MO? Nasaan ako? Sino kayo? Ano'ng lugar ito? Ang Hiranea? Wala na ba? Nasa... Nasaan na ba ako?" -- wala sa sarili ko'ng tanong. Naguguluhan ako.. Nasaan ako? Bakit tila ang tahimik? Paano'ng narito ako? At.... "Saa'ng bansa ako naroon?" -- sunod-sunod na tanong ko. Sa huli ko'ng tanong ay napa buntong hininga pa ako at ainisokap na pakalmahin ang sarili.. Hindi ko malaman kung ano ang uunahin ko'ng itanong. Ang babae'ng sa tingin ko ay engkantada ay hindi maka sagot at mulagat ang mga mata'ng naka titig sa akin nang may hindi maka paniwala'ng mga mata.

Mamaya lang ay nag bukas ang pinto at iniluwa niyon ang isa'ng sa tingin ko ay isa'ng doktor. Doktor na ang kasuotan ay sa Miliyoka mo lamang makikita. Iba din kasi ang kasuptan nang doktor na aa bayan nang Oktabales nag mula.

Kasunod na iniluwa nang pinto ang mga naka asul na nilalang. Bestida ang suot nang mga ito dahil puro sila mga babae. Yung doktor lamang ang lalake sa kanila.

Agad ako'ng nilapitan nang mga babae na sa tindig at porma pa lamang ay alam ko nang mga Nurse. Ang kagawian nila sa pang gagamot kung hindi ako nagkaka mali ay sa mundo nang mga tao nila na tutunan. Gaya kasi nang mga Alabayan ay umuluwas din sila nang mundo nang mga tao upa'ng mag aral. Para kasi sa kaalaman nang lahat, ang mundo nang mga tao ay ang pinaka iibig nang pinaka makapangyarihan sa lahat. Gugunawin niya ang sino mang bansa dito sa The Other side na mag kakanlong nang mga iponag babawal na dugo o mga engkantado pero ang mundo nang mga tao ay hindi. Sila kasi ang pinaka inosente sa lahat nang hiwaga sa The other side. They don't even know that we myth do exist. Puro lang sila haka at may mga tao na di naniniwala sa existence namin. May mga tao din na naniniwala.

....

Sinuri lang ako nang doktor. Siguro tiningnan kung ano na ang lagay ko. Kung wala ba sa aki'ng problema. Kalmado na din ako. Ang utak ko'ng kanina ay disorganized ngayon ay ayos na.

Naalala ko na ang mga nangyari. Pero hanggang doon nalang sa pinahihirapan ako sa bunganga nang Nirabea..

"Mabuti at gising ka na Lucian.." -- thunder!

"Thunder! Akala ko wala ka na. Hindi ka kasi na sagot noong nasa Bunganga tayo nang Nirabea. Kamusta ka na!?" -- I'm glad he's okay. I really thought na nawala na siya dahil sa tindi nang dinanas namin sa kuweba.. Wala talaga ako'ng ideya na mabubuhay pa kami..

"Ayos na ayos na ang Hari. Maaari nang bumalik siya sa regular niya'ng ginagawa." -- sabi nito sa babae kanina.

Napa hinto ito nang pumasok ang hari. Ang ama nang kupal na Prinsipe'ng si Sic. Oo nga pala. Nasaan na iyon? Narito din kaya iyon? Kasama niya kaya si Lohan? Si Lohan.. Nasaan na kaya siya. Kamusta na kaya siya.

Ang mga yan ang iniisp ko hanggang sa maka alis na pala ang Doktor at kami nalang nang hari ang ma tira.

"Kamusta ang pakiramdam mo kamahalan?" -- basag nang hari sa katahimikan. Doon lamang ako nagka malay na kami nalang pala'ng dalawa. Naka upo siya sa upuan na nasa side nang kama'ng ito na hinihigaan ko.

"Ayos,...naman na. Ano'ng nangyari kamahalan? Nasaan na tayo?" -- I asked him. Di siya agad naka sagot na tila ba naguguluhan sa itinanong ko.

"Wala ka'ng na aalala kamahalan?" -- isa pa yan.

"Bakit Kamahalan ang tawag sa akin nang lahat? Wala ako'ng ma alala.. Nasaan na nga ba tayo.. Kanina ko pa yan itinatanong." -- tanong ko uli.

"Hindi mo nga talaga natatandaan ang mga nangyari.. Kung ganoon, saaabihin ko sayo ang mga nangyari.." -- a niya aa akin.

.......

________

Hi Babies!

This chap is really really short and I know that. Hehe.. Pero ganito lang talaga siya ka ikli because the next chap will be the FLASH BACK. so stay tuned.

@HGBJ.