HEAR MY HEART CALLING

HMHC.16

KEY CEE LOHAN ALPHALVA

"Umalis ka na! Lumayo ka sa kanya! Ikaw at siya ay hindi maaari'ng magka sama! Ang magiging bunga nang inyo'ng pag mamahalan ay karagdagang pagkakamali lang!!!" -- hiyaw nang hindi k nakikilalang lalake na nasa harapan ko pero may ilang hakbang ang layo sa akin. Galit na galit ang anyo niya habang dinuduro ako sa hindi ko malamang dahilan.

"Iwan mo siya! Siya ay isa'ng malaki'ng pagkaka mali! Hindi ka na dapat lumapit sa kanya! Ang dugo niya ay nahahati sa dalawa at hindi siya dapat mabuhay!" '- hiyaw nung isa pa.

Gusto ko'ng sumigaw at patigilin sila sa mga sinasabi nila. Nagagalit ako dahil alam ko'ng si Lucian ang tinutukoy nila pero para ba'ng may pumipigil na malaking bikig sa lalamunan ko para makapag salita ako. Para ako'ng itinulos sa kinatatayuan ko. Halo ang mga emosyon na dumadagan sa dib-dib ko. Tears started to flow down my face. My heart is founding and it's damn and effing painful.

Bakit sinasabi nila lahat ito sa akin? Bakit ganoon nalang ang kagustuhan nila na ma huli kami ni Lucian?

Napaka labo nang lahat. Hindi ko ma intindihan kung bakit ganoon nalang ang pag habol nila sa amin.

Ano amg gagawin nila kung sakaling mahabol nga nila kami?

May pumapatak na tubig kung saan. Ang ingay niyuon ay para'ng may eko na nakaka abot hanggang sa pandinig ko. At bawat tunog nang pumapatak na tubig ay masakit sa tenga..

"Mamamatay kayo'ng tatlo! Ikaw, ang anak ni Naruhara at......" ----

"Hindi! HINDI! TUMAHIMIK KA! HINDI MANGYAYARI ANG SINASABI MO!!! HINDEEEEEEEE!! HINDEEEEEEEEEEE!!!!!" -- napa balikwas ako nang bangon at pakiramdam ko ay nahulog ako nang matagal mula sa kawalan.. Hinihingal ako na para'ng galing ako sa matagal na pag takbo habol ang hininga ko. Nanunuyo ang lalamunan ko at malalakas ang kabog nang dib-dib ko. Nanlalamig ang pawis ko at ang hininga'ng nilalanghap ko ay sabik ko'ng hinihinga na para ba'ng ang tagal nito'ng ipinagkait sa akin.

Noon ko lang na laman na nasa isa'ng silid ako nang medyo ma himas-masan na ako. "Ano'ng..." -- nasaan ako? Inilibot ko ang tingin ko sa paligid nitong silid. Hindi ko kilala ang silid na ito.

Napa singhap naman ako nang mag ulanan ang mga ala-ala sa akin.. Nahulog ako.. Nasaan ako? Lyrics.. Lyrics! Nandiyan ka ba? Lyrics! Tawag ko as wolf ko..

Prinsesa! Gising ka na! Masaya niya'ng bati sa akin. Pero mamaya ay naramdaman ko ang pag tamlay niya.. Nasaan tayo? Nasaan sila? Nasaan si...-------Si Lucian! Wala siya. Hindi--------- Naputol ang sasabihin ni Lyrics nang lumagabog ang pinto dahil sa padarag na pag bukas nito at iniluwa ang isa'ng hindi ko kilala'ng lalake.

"Ano'ng nangyayari dito?" -- saad nito na sa akin naka pakonang tingin. Guwapo siya,. Sobra'ng guwapo. Kulay green ang mga mata niya hindi gaya nang ASUL na mga Mata ni Lucian. Ang sa nilalang na ito ay kakaiba dahil sa lumtiang kulay nito. "Narinig ko ang pag sigaw mo kamahalan! Ayos ka ba? May masakit ba sayo? Nahihirapan ka ba? Ano'ng nagyari?" -- nag aalala ang mga tanong nito sa akin at hindi ko namamalayan na naka lapit na pala ito sa akin. Hindi ko inakala na may Ganito pa pala ka guwapo bukod kay Lucian... I mean, my Ama is handsome and kuya too. Si Roda..I mean Rodney din naman. Pero iba talaga ang apeal ni Lucian at saka nang lalake'ng ito. Siguro kung wala'ng Lucian na nag e-exist, baka na humaling na ako sa lalake'ng ito.