Bayağı uzun süre oldu. Her seferinde bir şey yazmamı engelledi...Şimdi de emin değilim. İçimden yazmak gelirken, ellerim tuşları tuşlarken, mutlu bir sonu olan hikaye yazmayı istemiyorum. Evet biz bir aileyiz lakin, kitapların mutsuz sonları akılda kalıcı olur. Bizse mutlu bir aileyiz. Sonuda mutlu olacak. Burada yazdığım mutlu bir son bizi asla, inci gibi eşsiz yapmayacak. Beni aydınlatın. Çünkü ben kocaman karanlık bir koridor da ne yapacağına, nereye gideceğine karar veremeyen biri gibiyim.
Ayrıca kiminiz bu durumdan sıkılmış olabilir. Sürekli kesit geliyor ama bölüm yok vs vs vs gibi şeyler de diyebilir. Haklısınız. Söyleyecek bir sözüm yok.
