Because Heart Never Forgets

CHAPTER 2

"I DON'T think it is wise to stay there for good, honey," patamad na sabi ni Daniel sa asawang si Hasmin. She had been bugging him to move in Australia for a week now. Doon kasi nakatira ang pamilya nito. Ang kaso ay hindi niya gustong manirahan doon. Mas gusto niyang manatili sa bansa dahil sa mga personal niyang rason.

"Walang dahilan para manatili tayo dito, hon. I told you, we need to leave as soon as possible—"

"Pero bakit nga? May iniiwasan ka bang tao rito? May gusto ka bang takasan?"

Nagsalubong ang mga kilay ni Hasmin kaya inilayo niya ang tingin mula rito. "Don't dare talk to me that way, Daniel." It took her few seconds before she continued. "Ang gusto ko lang naman ay makasama ka, magkaroon tayo ng pagkakataon sa isa't-isa," dagdag pa nito.

Napailing siya. "Kung iyon lang ang dahilan mo ay wala kang dapat ipag-alala. I'll always be here for you. We're married, right?"

She reached for his face and planted a light kiss on her lips. "I love you, Daniel and don't forget that you love me too. Iyan ang dahilan kung bakit tayo nagpakasal," makahulugang sabi ni Hasmin.

Tinitigan niya ito nang mariin at saka ito ginawaran ng halik sa ibabaw ng ulo. "I never doubted your words, honey. Not even once."

"Then why couldn't you grant my only dream to live in Australia? I badly missed my family."

"Puwede tayong magpunta roon nang hindi natin kailangang doon tumira. I need to stay here and you know why."

Umilap ang mga mata ng asawa. Tulad nang dati ay nagtatampo na naman ito. She would always act like that every time she did not agree with his opinions. Marahan niyang hinaplos ang likod nito.

"Okay. Give me a month, honey. Isang buwan at pagkatapos ay handa na akong sumama sa iyo."

Nagliwanag ang mukha ni Hasmin. "Are you sure?"

He nodded.

"Is that a promise?"

His forehead creased. A particular scene entered his mind but he couldn't figure what it was.

"Honey, is that a promise?" naiinip na tanong ni Hasmin. Napipilitan siyang tumango. Bumadha ang tuwa sa mukha ng asawa. Tumingkayad ito upang hagkan siya.

SINULYAPAN ni Daniel ang relong pambisig. Ang sabi ni Hasmin ay dinner lang ang sadya ng mga kaibigan nito pero halos dalawang oras na sila sa harap ng hapag ay hindi pa rin umuuwi ang mga ito.

The day seemed to be very long to him. He was dead tired and all he wanted was to go straight to the bed. Pero dala ng kagandahang-asal ay pinakiharapan niya nang maayos ang mga kaibigan ng asawa.

"You are very cool, guys! Nakakainggit kayo," wika ni Stela, isa sa apat na babaeng bisita ni Hasmin.

Hinaplos ni Hasmin ang kanyang kamay na nasa ibabaw ng hita niya.

"We love each other so much at sa tingin ko ay iyon ang pinakamahalaga. Hindi ba, honey?"

Sinang-ayunan niya ang sinabi nito.

"Mabuti pa kayo. Itong si Maita ay ganoon rin naman, may boyfriend na rin tulad ni Anne. Talagang ako na lang ang walang lovelife!" himutok ni Stela.

"May lovelife nga pero wala namang anak. Where's the luck?" sagot naman ni Maita. "Ops, sorry guys." Napatingin ito sa kanilang mag-asawa. "Sorry, it was not for you. I'm talking about myself here. I've been married to Jimmy for six years but see, kahit isa ay hindi man lamang kami nabiyayaan ng anak!"