SKIP BEAT : THE ONE THAT GOT AWAY ♫♥♪

[1]

♫♪♫

CHAPTER 1

*boog*

*kablam*

"Aaaawwwww! OHMYGOSH!"

Agad kong tinakpan ng kamay ko ang bibig ko ng mapasigaw ako. Grabe, ang panget ng pagkakabagsak ko. Galing ako sa balcony ng kwarto ko tapos pinagtagpi-tagpi ko lang iyong mga bedsheets. Kaso nga lang hindi pala mahigpit iyong pagkakatali ko doon sa steel bar. Asar! Nagkapasa-pasa siguro ang pwet ko!

------------------------------------------------------------------

-----------------------PHOTO OF ALARISE VALDEZ :)

-----------------------------------------------------------------

Tingin muna sa kaliwa, tingin sa kanan. Whew, mukha namang walang nakarinig. Malalim na ang gabi at andito ako sa aming mapunong hardin hindi para magpahangin, kundi para tumakas. Hay, nasasakal na ako sa aming palasyo, palasyong prinsesa nga ang turing sakin, para namang bilanggo ang pakiramdam ko. Iba drama ko.

Lakad. Lakad. Lakad. Do the ninja moves lang.

"Ano yun? Berting tingnan mo nga kung ano yon!"

Naku! Patay! Mukhang mahuhuli ako ng security guard namin. NO! Hindi ako magpapahuli! Para saan pa ang pag-aaral ko ng gymnastics noong bata ako? Agad akong tumakbo in a graceful manner, tapos talon den landing sa lupa, somersault! Koting gulong lang, and taadaa! Andito na ako sa may likod ng mataas na puno ng narra.

"Ano Berting may tao ba?"

"Wala pare. Baka hangin lang iyon."

Whoah! *SIGH*, kapagod naman. Naging action na ang buhay ko. Para akong magnanaakaw sa sarili kong bahay. Hay, at least natakasan ko na iyong sekyu namin, nakapagtago pa ako. Malapit na din akong makalabas dahil katabi ko lang ang 20 meters high na gate. Pero paano ako makakatakas? Alangan namang buksan ko iyong gate or dumaan ako, e ang daming bantay.

Alarise think! Hindi ka pwedeng mahuli. Mamaya maya lang marerealize na nilang wala ka sa kwarto mo. Isip! Isip!

Light bulb!

Agad akong nagtransform from a beautiful princess into a ninja. I climbed and I climbed, pinilit kong ienternalize si Katniss Everdeen.

Nang maabot ko ang sangang sa tingin ko ay tama lang para malampasan ang gate, tumigil muna ako at nakiramdam sa paligid. Tiningnan ko ang aming mansion. May mga namuong luha sa mata ko. Badtrip! Hindi dapat ako umiiyak, dapat masaya ako na magiging malaya na ako. Bago ko ilayo ang tingin ko sa mansio namin, humingi muna ako ng paumanhin sa mga taong iiwan ko. Hay! Ang drama ko talaga. 

Back to my escape plan. Kung tatalon ako palabas, the problem is, saan ako babagsak? Sa kanal? Sa manhole? Sa damuhan? Sa semento? Gosh! Kainis naman oh! Makabalik na lang kaya? NO! Hindi pwede! Ther's no turning back now.

In the count of One...

Two...

Two and a half...

Two and two-thirds...

Two point ninety-nine!!!!

Three....

Jump!

OMG! I'm gonna fall, I'm gonna fall!

Nagflashback lahat sa utak ko, from my expensive bags and shoes down to my army of personal maids and butlers! Hahaha! Ako na sosyalera!