Sensizlikle Tanıştım Ben Bugün

Hastalığımın ilk belirtisi

Aslında şuan herşey normal gidiyor. Kimse yanıma, yanımıza bile yaklaşamıyor .Şuan kendi kendime bir karar aldım ve Umut'a onu sevdiğimi söylüyeceğim. Umut'a biraz daha yaklaştıktan sonra kulağına "Seni Seviyorum" diye fısıldadım.Oda kabaca "Anlamadım" dedi. Anladığına emindim ama yaklaşıp kulağına birdaha fısıldadım "Seni seviyorum" bu seferde anlamadım derse masanın üstündeki şişeyi kafasına geçirebilirdim ama sonuç beklediğim gibi olmadı ve beni çok sert bir şekilde öpmeye başladı. Ben biryandan onu itmeye çalışsamda yapamıyordum. Çünkü o çok gűçlüydü veya ben çok güçsüzdüm. En sonunda nefesi tükendi ve beni bıraktı. Bıraktığında ben nefes nefeseydim ama o normaldi. Ne yapacaktım şimdi ben. Hızlıca çantamı aldım ve orayı terkettim kapıdan çıkmadan önce ona son bir kez baktığımda hala bana bakıyordu. Ne yani okulun en yakışıklı çocuğu benden hoşlanmayamı başlamıştı. Bu inanılmaz birşeydi. Önüme gelen ilk taksiye binip eve gittim. Hemen Aslıyı arayıp anlatmalıydım ama o kesin bana çok kızacaktı eminim hele Efe onu düşünemiyorum bile Umutun beni öptüğünü oğrense deliye dönerdi.Elime telefonu alıp onu aradıktan tam 10 dakika sonra beni tekrar aradı. Neden bu kadar geç aramıştıki uykucu nolcak kesin uyumuştur yine. Telefonu açtıktan sonra "Aslı bugün başıma neler geldi bir bilsen" dediğimde "Çok uykum var ben seni sonra ararım" dedi ve suratıma kapattı. İnanamıyorum ya nasıl bir arkadaştı bu böyle .Yarın da okul yoktu of ya ben Umut'u nasıl görecektim. Düşünürken bir anda çok kötü bir şekilde öksürmeye başladım o kadar kötü öksürüyordumki annem ve babam odama geldi. Babam "Bişeyi yokmuş ben gidiyom"dedikten sonra gitti. Ona çok kötü bir bakış atabilirdim ama halim kalmamıstı yorfun düşmüştüm. Annem hemen bana su getirmeye gitti ve kısa vir süre sonra getirdi içemiyordum bile doğru düzgün. Başım dönüyordu. Annem "Iyimisin" dedikten sonra "Iyiyim annecim merak etme" diye cevap verdim ama zar zor konuşmuştum. Annem odadan çıktıktan sonra hemen yatıp uyudum. Sabah daha iyiydim.Ama hala kendimi çok halsiz hissediyordum. Gün boyu yatmayı düşünüyodum ki o arada çok fena şekilde başım dönmeye başladı ve yere yığıldım. Annem gelen sese doğru koştu ve beni görünce büyük bir çığlık attı ve hemen ambulansı aradı. Ambulansın gelmesi cok uzun surmemişti. Apar topar hasteye kaldırdılar peki nolmuştu bana.
Ertesi gün gözümü hastanede açtım.Başımda doktor ve bana endişeyle bakan annem. Doktor annemi dışarıya çıkarttı. Noldu bana neden bana söylemiyorlar anlamıyordum koskocaman kızım ben. Annem odaya geldiğinde üzgün gözüküyordu. Sessizce "Anne noldu bana" dedikten sonra annem "Bişey yok kızım" dedi "Anne çocukmu kandırıyorsun" dedikten sonra annem "Bisey yok dedim ne zaman senden bişey sakladım" dedi . Saklıyordu işte anlamıyordum sanki. Babam geldiğinde direk doktorun yanına gitti ve gelince oda endişeli bir bakış gezdirdi üzerimde.Zar ikna ettim ve söylediklerine  göre değişik bir hastalığım varmış. Doktor annem ve babama "Kızınızı üzmemeye çalışın stersten uzak tutun. Arada sırada bayılmaları olabilir." demiş. Ama kesin başka birşey vardı eminim ama üstelemeyecek kadar yorgun hissediyordum ve sustum.
       ~
Ertesi gün annemi dinlemeyip okula gittim ne de olsa Umut vardı okulda. Ilk ders cok sıkıcı geçmişti. Zilin calmasıyla hemen kendimi dışarıya attım. Dışarı göz vezdirdikten sonra onu görmeyi umuyordum ama göremedim. Karşıda Efe ve Aslı oturuyordu. Onların yanına gitmeye karar vermiştim ama sanki çok önemli birşey konuşuyorlardı. Ben yanlarına gelince hemen sustular."Selam" dedikten sonra cevap vermelerini bekledim. Ikiside tetirgin bir şekilde "Selam" dediler. Neden bana böyle endişeli bakıyolardı. Kesin hasta olduğumu duymuşlardı."Ne var ya bana neden ölecekmişim gibi bakıyosunuz" dedigimde başım dönmeye başladı ve dengemi kaybettim o sırada Efe ayağa kalktı ve beni tuttu kısa süre sonra kendime geldim Efe beni hemen otutturdu ve "Iyimisin sarışın" dedi. Uzun süre konuşmadım başım döndüğünde çok kötü oluyordum. Aslı da "Iyimisin"diye sorduğunda sonunda "Iyiyim bişeyim yok" dedim. Onlar aban inanmadı ve hemen annemi aradı. Annem kısa süre sonra beni okuldan aldı ve arabaya bindirdi ve hemen "Ben sana gitme demiştim"dedi. "Anne lütfen hiç halim yok" dedikten sonra devam ettim ve "Yarında gideceğim"dedim. Annem bana sinirli bir bakış atarak arabayı sürmeye başladı. Eve vardığımızda babamı çok kötü gördüm yani çok kötü görünüyordu. Annemin kulağına "Babamın nesi var" dedikten sonra annem "İçkiyi bırakmaya çalışıyo"dedi çok şaşırmıştım. Ama bu iğrenç şeyi bırakması herkes için iyi olacaktı.
Annem beni odama kadar çıkardı yatağa yatırdı ve üstümü örttü ne yani bu saatte uyuycakmıydım. Mecburdum sanırım yoksa annem rahat bıraknazdı. Kulaklığımı taktım ve Sancak dinlemeye başladım en sevdiğimdi. Uzun süre sonra uykuya daldım.